In het dorpje Las Terrenas in het noorden van de Dominicaanse Republiek heeft Henri Vergnes het huis van zijn dromen gebouwd. Volgens de lokale architectuur en met authentieke materialen.

Ik wilde een fogon, een traditionele bakstenen oven, zoals die van Maria, de vrouw van Alcadio”, zegt Henri Vergnes en hij neemt ons mee naar het huis van dit echtpaar om ons de aparte sfeer van een typische Dominicaanse casa te laten proeven. Zijn vriendschap met het koppel is tekenend voor de hechte band die hij heeft met wat zijn tweede vaderland is geworden, het schiereiland Samana in het noorden van de Dominicaanse Republiek.

Voor de lunch heeft Maria arroz y frijoles (rijst met rode bonen) gemaakt, een van de populairste maar ook bekendste gerechten van Midden-Amerika, en een schotel spaghetti met vlees. Nauwelijks heeft ze haar bord uit, of ze neemt een pot gevuld met een melkachtige vloeistof die hier wordt bereid uit tierra blanca, een soort platte, krijtwitte kiezels. Met een grote kwast strijkt ze, net als elke dag, een laagje verf op de bovenkant van haar fogon om deze zo mooi mogelijk te houden.

“Als ik mijn zinnen wil verzetten, wil herbronnen of het leven wat positiever wil bekijken, kom ik hier langs”, vertelt Henri. “Heb je zin om te praten, dan praat Alcadio. Heb je daar geen zin in, dan zegt hij niets en kijken we naar de vogeltjes. De mensen hier hebben een eenvoudige en onbevangen kijk op het leven. Je wordt geboren, je leeft en je gaat dood. Intussen wordt er gelachen en worden er verhalen uitgewisseld.”

Op die manier ook, al pratend tijdens een wandeling met Alcadio, is Henri Vergnes op het idee gekomen om een eigen Dominicaanse casa te bouwen. Of althans om zich te laten inspireren door de tradi-tionele materialen en de vierkante architectuur. “Her en der zijn er nog halfvergane of leegstaande huisjes te vinden waar de eigenaars, die ze vaak geërfd hebben, van af willen. Alcadio heeft me geholpen om er een stel op het spoor te komen en heeft onderhandeld over de prijs. Vervolgens hebben we ze afgebroken, de losse materialen per ezel naar een begaanbare weg vervoerd en daar alles op een kleine vrachtwagen geladen.”

Prachtig licht, de hele dag lang

Na een carrière in de luchtvaart is Henri in deze contreien beland, lang voor projectontwikkelaars er geld hadden geroken. Dat was vijftien jaar geleden, op 1 februari 1992 om precies te zijn. Hij kwam er voor de overname van het reisbureau Bahia Tours. Telefoon was er niet en ook elektriciteit was nog toekomstmuziek. De mensen behielpen zich met petroleumlampen en gebruikten blokken ijs voor de koeling. Las Terrenas werd in die tijd bevolkt door een kleine kolonie Europese hippies die in deze eenvoudige wereld een vleugje avontuur rook, maar er ook geborgenheid en een gezellige sfeer vond.

Wie Las Terrenas kent en er de stranden met kokosbomen en vooral de omringende heuvels met hun adembenemende uitzicht op zee heeft gezien, zal zich wellicht verbazen over het terrein dat Henri Vergnes gekozen heeft om zijn huis te bouwen. Het is niet meer dan een omsloten lapje grond. “Oorspronkelijk was het niet mijn bedoeling om op deze plek te bouwen. Ik had ook andere terreinen in de heuvels gekocht”, vertelt Henri. “Maar er hangt hier zulk prachtig licht, de hele dag lang.”

Vanaf de toegangspoort krijg je een mooi overzicht over het terrein. Iets opzij staat het huisje van het conciërge-echtpaar. Dan wordt je blik getrokken door de eigenlijke woning, groot, rechthoekig en met veel ramen, en door het nog behoorlijk grote bijgebouw, grenzend aan het zwembad. Deze aanbouw is geen poolhouse, maar een riante logeerkamer. “Ik krijg graag kennissen op bezoek. Maar meer nog ben ik op mijn privacy gesteld. Daarom is er in ‘mijn’ huis ook maar één slaapkamer die via jaloezieën uitgeeft op de rest van het interieur.”

Het wordt al snel duidelijk dat Henri een passie heeft voor hout in al zijn vormen. Zijn toch nog bijzonder ruim uitgevallen casa bestaat volledig uit oude planken, omdat nieuw bouwhout nauwelijks te vinden is op het schiereiland. “Net als Maria en Alcadio zijn de mensen hier gek op kleuren. Alle huizen zijn geschilderd. Om de natuurlijke kleur van deze planken en hun mooie oude structuur weer terug te krijgen, moesten we maandenlang schuren nadat we eerst ook nog eens alle spijkers eruit moesten trekken !”

Al die moeite was ook hard nodig, omdat Henri’s droom telkens iets ambitieuzer werd. Het huisje dat hij oorspronkelijk van plan was te bouwen, groeide steeds verder uit en nam zelfs westerse proporties aan. “Materiaalverliezen meegerekend, dachten we vier of vijf oude huisjes nodig te hebben. Uiteindelijk zijn er vijftien hierheen gehaald, in losse delen, de daken van oude golfplaten er nog bij.”

Fornuis als pronkstuk

Henri heeft zijn interieur als één ruimte ingericht en daarbij ruim plaats gemaakt voor zijn grote passie : koken. Het geïmporteerde Smegfornuis, verwerkt in het kookeiland, is het pronkstuk. Als er gasten komen, staat er altijd wel iets op het vuur en kunnen ze meteen ook aanschuiven als ze willen. Dankzij het warme klimaat kan er meestal buiten worden gegeten, onder de overdekte gaanderij bijvoorbeeld.

Voor het overige is de inrichting minimaal, met alleen een sofa, een bureau en, afgescheiden van de rest, de slaapkamer met eigen badkamer. Carl en Josy, een bevriend stel uit Frankrijk, hebben tijdens de werkzaamheden een oogje in het zeil gehouden. Carl heeft als kunstschilder zelfs een persoonlijke bijdrage geleverd door op een betonnen muur een diepblauw fresco te schilderen dat aan golven doet denken. Ook heeft hij Henri’s bureau ontworpen en een creatieve bestemming gevonden voor een oude boomstam die op het strand lag. Het harde en blauwige hout is tot planken verzaagd die vervolgens rechtop rond de douche zijn geplaatst en met hun natuurlijke kromming een contrast vormen met de strakke lijnen van het gepolijste lichte beton.

Hout en beton zijn zowel binnen als buiten de enige gebruikte materialen. Ze zijn ook gebruikt in het logeerhuisje en rond het zwembad. Blauw, de lievelingskleur van zowel de kunstenaar als de bewoner, is de enige kleurige toets.

Info Las Terrenas : +809 240 60 88, http://mebres.lycos.fr/bahiatours, bahia.tours@codetel.net.do

Het dorp is te bereiken vanaf de luchthavens van Puerto Plata, Santo Domingo of Santiago. Naar de eerste twee zijn er regelmatig vluchten vanaf Schiphol met Martinair (www.martinair.com).

Tekst en foto’s Jean-Pierre Gabriel