Mark Bogaerts zoekt vernieuwing maar is ook geboeid door vergeten ingrediënten, zoals pimpernel en andere oude kruiden. Zijn vrouw kweekt ze in hun moestuin.

Mark Bogaerts is een serieuze bankdirecteur, die in zijn vrije tijd naar goede popconcerten gaat, een trouwe bezoeker is van muziekfestivals als Werchter en Dranouter of thuis achter het fornuis kruipt om een lekkere maaltijd te bereiden. Vrienden hebben hem besmet met het kookvirus. Mark Bogaerts is zelf gaan kokkerellen, aanvankelijk heel simpel en beetje bij beetje meer gecompliceerd. De liefde voor het tafelen kreeg hij mee van zijn ouders die hun zoon van jongs af aan meenamen op restaurant. Daar kreeg hij de mogelijkheid om echt mee te eten : een kindermenu was niet aan hem besteed ! Moeder kookte klassiek en goed. Mark heeft haar in het begin nagedaan of baseerde zich op het repertoire uit het kookboek van de Boerinnenbond. Vandaag raadpleegt de hobbykok kookboeken van grote chefs, zoals Geert Van Hecke of Arnold Hanbuckers of hij vindt zijn gading in Het Kookcarnet van de Weekend Knack Kookclub. In de chefboeken zoekt hij naar vernieuwing, zoals interessante, onbekende combinaties. Hij is ook geboeid door vergeten elementen, zoals het gebruik van pimpernel en andere oude kruiden. Die oude kruiden moet je zelf kweken, want in de winkel liggen ze niet. Gelukkig helpt zijn vrouw, die een gedeelte van de tuin heeft omgevormd tot kruidentuin. Zij zoekt minder gekende kruidenvariëteiten, zoals appelmunt, een kruid dat Mark in de keuken combineert met fruit. In de moestuin groeien ook vergeten aardperen.

Wanneer Mark Bogaerts een interessant recept tegenkomt, maakt hij het eerst identiek na. Zo ziet en proeft hij wat de kok heeft bedoeld. Later komt hij met eigen interpretaties. Mark beschouwt zichzelf als een goede amateurkok. De autodidact, die nooit lessen heeft gevolgd, voelt wel dat zijn kennis aangaande patisserie tekortschiet. Wanneer Mark kookt, zijn schaaldieren en vissen favoriet. Deze ingrediënten bieden meer mogelijkheden dan vlees om er iets interessants van te maken. Alleen is het moeilijk om producten van goede kwaliteit te vinden. Gelukkig is er een betrouwbare vishandelaar, aan wie Marc alles kan vragen, tot de graten van tarbot, die de hobbykok gebruikt om een visfond te trekken.

De drie gepubliceerde recepten zijn eigen creaties. De wijnkeuze gaat naar een fles Oxford Landing 2002 van het Australische huis Yalumba (6,99 euro bij Delhaize). Deze lichtgele wijn met bloemen in de neus en impressies van jonge netels, is fris en elegant in de mond. De wijn past goed bij het voorgerecht, want de lichtzure afdronk is in harmonie met de dressing op basis van citroenjenever.

Pieter van Doveren