De Nederlandse bloemdecorateur en interieurontwerper Marcel Wolterinck slaagt erin oud en nieuw, sober en rijk op een tijdloze manier te verzoenen. Een voorbeeld : de houten villa waar hij tot voor kort woonde. Zijn werk is gegeerd in binnen- en buitenland, en ook steeds meer in België.

:: Info : www.wolterinck.com

Dit pand ligt niet aan de rand van Moskou, maar tussen Amsterdam en Utrecht, in het pittoreske Blaricum, zeg maar Het Zoute van Holland. In het nabijgelegen Laren vind je de meest exquise winkels van de streek, en overal liggen, verscholen in het groen, oude en moderne villa’s met rieten daken. Hier opende Marcel Wolterinck vorig jaar een interieurtempel, waar hij naast bloemen, boeken en kunst ook zijn eigen meubellijn aanbiedt. Het is een smaakvolle trekpleister voor interieurontwerpers en decorateurs uit alle landen.

In Blaricum staat Wolterincks eerste grote creatie : de in 1998 gebouwde houten villa, waar hij enkele jaren woonde. Hoewel bloembinder van opleiding, ontwierp Wolterinck zijn eigen woning en kleedde ze ook aan. Eerst had hij succes met zijn bloemencreaties, daarna met het opluisteren van feesten en het inrichten van tuinen, en vervolgens begon hij ook her en der interieurs vorm te geven. Dat leidde tot deze bijzondere woning, waarin je zijn bewondering voelt voor het classicisme, de monumentaliteit en de symmetrie van Andrea Palladio. En toch bouwt Wolterinck niet in Italiaanse stijl. Hij voelt zich eerder aangetrokken tot de noordse versies ervan, vertaald in een sobere, landelijke architectuur. Daarom is deze villa verwant aan de houten huizen op Long Island en de Russische datsja’s (buitenhuizen).

De gevel is betimmerd met oranjekleurige Californische sequoia. Het grondplan is symmetrisch geschikt rond een centrale vestibule, vrij hoog en donker geschilderd. Je komt dus binnen in een donkere ruimte en wordt meteen geconfronteerd met twee witte gangen die naar achterliggende zitkamers leiden, ook donker geverfd. Dat resulteert in bijzondere doorzichten. Elk perspectief eindigt op een hoge open haard. De grote vensters en deuren maken de woning monumentaal. De balken van de plafonds zijn gewoon geschilderd, een verwijzing naar de oude Saksische boerderijen van de Achterhoek waar Wolterinck opgroeide. Hij hecht veel belang aan het ritme van de detaillering, zoals van de balken en van de planken in keuken en woonkamer. Grafisch gezien zijn het ordenende elementen. Aan alle zijden halen de hoge vensters de tuin naar binnen. De slaapkamersuite is in tegenstelling tot de rest van de woning rijkelijker gestoffeerd. Ook hier is alles fors van proportie.

Wolterinck omringt zich graag met hedendaagse en etnische kunst. Zijn geliefkoosde plek is de bibliotheek, waar tussen de boeken mooie objecten prijken en van waaruit je weer enkele diepe doorzichten hebt. Door de symmetrische opbouw en de verschillende elkaar doorsnijdende gangen (die toelaten de woning op verschillende manieren te doorkruisen), wekt dit huis de indruk enorm groot te zijn. Een verkeerde indruk, want behalve de eetkeuken, een plek waar ook gasten worden ontvangen, zijn de kamers niet zo ruim. Het kleurenpalet van zwart, grijs, wit en bruin versterkt het harmonieuze karakter van dit landhuis : modern maar niet trendy.

Tekst Piet Swimberghe I Foto’s Jan Verlinde

Door de symmetrische opbouw en de elkaar doorsnijdende gangen wekt dit huis de indruk enorm groot te zijn. Optisch bedrog : alleen de eetkeuken is ruim.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content