Stel, je loopt in de straten van een stad en plots wordt iemand door gemaskerde mannen van het trottoir geplukt en met geweld in een auto gedwongen. Hoe reageer je dan? Ik denk niet dat ik me ermee zou bemoeien. Een hartaanval nabij, verlamd door de schrik zou ik wellicht stofstijf blijven staan. Zou ik de koelbloedigheid hebben om de nummerplaat van de wagen te onthouden? Zou ik de helderheid van geest heb om de gsm te grijpen en het alarmnummer te bellen? Zou ik een signalement van de ontvoerders kunnen geven? Nee, ik denk het niet, ik geloof dat ik gewoon doodga van angst.

Er zijn tegenwoordig mensen die zich laten ontvoeren voor de lol. In New York – waar anders? – heeft ene meneer Brock Enright brood gezien in de hang naar die ultieme kick. Wat begon als video art, een geënsceneerde ontvoering van een vriend die in een kunstgalerie zou worden getoond, is uitgedijd tot een heuse business. Een soort paintball of moordspel voor gevorderden.

Voor de riante som van 4000 dollar kunt u de limieten van uw angsten testen. U kunt uw eigen ontvoering organiseren. Er wordt met u overlegd hoever het geweld mag gaan, of u gekneveld wilt worden, hoe geraffineerd of brutaal u gemarteld mag worden, of er met u sm-spelletjes mogen gespeeld worden enzovoort. Binnen een afgesproken periode (uw gewoonten en tijdsgebruik worden zorgvuldig geregistreerd) zult u ergens op uw dagelijks parcours van de straat worden gelicht.

Er zijn nu al zo’n dertig mensen die dit dure en gevaarlijke spel hebben opgezet voor zichzelf in samenwerking met meneer Enright. De man denkt er trouwens ernstig over om zijn rendabel idee te introduceren in Los Angeles, Miami en Chicago. Volgens hem is het een vorm van therapie waarin mensen leren om te gaan met hun diepste angsten en die leren te overwinnen. Er zijn New Yorkse psychotherapeuten die dit fantastisch vinden. Ze zien het als een soort substituut voor reële doodsangsten, volgens hen maken mensen die niet meer door tegenwoordig.

Moeilijk te geloven dat dit zich allemaal afspeelt in een stad waar nog geen jaar geleden duizenden mensen werden begraven onder het puin van het World Trade Center en waar allicht honderdduizenden nog jaren getraumatiseerd zullen blijven door die gruwelijke gebeurtenissen. Een stad ook waar sowieso al voldoende weirdo’s rondlopen die je geregeld een meer dan normale portie stuipen op het lijf jagen. Op een moment in de wereldgeschiedenis ook waar – weliswaar ver van het Amerikaanse continent – mensen in oorlogssituaties dagelijks doodsangsten uitstaan en te maken krijgen met geweld, verlies en rouw.

Trouwens, het slachtoffer en zijn ontvoerder weten dat het een spel is, maar wat met omstanders die de held willen uithangen en proberen de slechteriken mores te leren? En al die mensen die ongevraagd met zo’n brutale actie worden geconfronteerd en daarna nog minder op straat zullen durven te komen, hun deuren driedubbel op slot zullen houden, niemand meer zullen vertrouwen? Wat met politiemensen die hun handen al vol hebben met de echte criminaliteit? Niemand van die clevere zakenlui heeft blijkbaar aan hen gedacht.

Zieke geesten zijn het die soortgelijke spelletjes bedenken. Sadomasochisme ten top gedreven en commercieel uitgebuit. Het is allicht de ultieme stap voor wie zijn kick haalt bij de virtuele belevenissen van wrede videospellen. Maar het is wel meer dan een reuzenstap te ver, omdat zoveel omstanders niet beseffen dat het een spel is. En het is op zijn zachtst gezegd onkies tegenover al die mensen in New York die nog helemaal opgeslokt worden door hun reële angsten. Angsten die overigens door de autoriteiten geregeld worden aangewakkerd met alweer een waarschuwing voor een mogelijke aanslag en met oorlogszuchtige taal over schurkenstaten die loeren op de Amerikanen.

TESSA VERMEIREN