Als kind had Caro een sterke band met haar neef Tom. Ze waren onafscheidelijk. Caro was jarenlang stiekem verliefd. Pas vorige zomer bleek dat ook Tom gevoelens had voor zijn nichtje. Ze gaan sindsdien als koppel door het leven.

Elke zomervakantie gingen we met de familie kamperen in het zuiden van Frankrijk. Een vakantie waar ik telkens weer naar uitkeek. Vanwege het avontuur en de sfeer op de camping. Maar ook omdat we elk jaar opnieuw drie weken lang onafscheidelijk waren. Mijn neef Tom en ik. We deelden traditiegetrouw een tentje. Ik herinner me die bewuste avond nog alsof het gisteren was. We lagen wat in onze tent te praten terwijl de rest van het gezelschap buiten een pint zat te drinken. Dertien was ik. Een leeftijd waarop hormonen en vlinders zonder gĆŖne door je hele lichaam gieren. Zo ook door mijn lichaam dus. En niet voor die Italiaanse knapperd die alle meisjesharten op de camping sneller deed slaan, of voor de mooie Deen met zijn vlasblonde haren en helblauwe ogen. Nee, ik voelde al een tijdje iets voor Tom. ā€žHeb je ooit al eens Ć©cht gekust ?” vroeg ik hem terwijl hij zijn survivallamp lag uit te proberen. Hij schrok even. ā€žNiet echt, neen”, antwoordde hij. Zonder zijn fiat af te wachten, gaf ik hem een kus op de mond. ā€žNu wel dus.” Ik probeerde de sfeer ongedwongen te houden, Tom lachte lief. ā€žWaarom doe je dat ?” vroeg hij me. Ik haalde mijn schouders op en begon over wat we de volgende dag gingen doen. Maar binnenin klopte mijn hart sneller dan ooit. Tom had niets door. Op die kus werd dan ook nooit meer teruggekomen. Maar die avond liet ik hem wel voor het eerst zien wat ik voor hem voelde, ook al stelde hij zich er nog geen vragen bij.

EEN STIEKEME PIJN

Tom en ik bleven heel close. We gingen in dezelfde stad studeren en hadden een kamer in hetzelfde studentenhuis. Medestudenten die onze achtergrond niet kenden, dachten soms echt dat we een koppel waren. Tom lachte dat weg, ik genoot van de gedachte alleen al. We deelden echt alles. Tot Tom op de universiteit een meisje ontmoette. Al snel was hij dolverliefd op Lise. Ze kwam steeds vaker in het studentenhuis over de vloer. Ook zij was gek op Tom. Natuurlijk gunde ik hem het grote liefdesgeluk. Wie was ik om daar iets op tegen te hebben ? Ik was zijn nicht ! Mijn gevoelens voor hem mochten toch nooit het daglicht zien. Stiekem lijden was de enige optie. Zeker toen Tom en Lise besloten om te trouwen. En ik bleef al die jaren alleen, op enkele losse scharrels na. Niemand kon aan Tom tippen. Dus hield ik telkens weer de boot af.

Tom en ik bleven elkaar zien. Ja, ook zonder dat Lise erbij was. Zo zaten we op een zwoele zomeravond samen op een terras. Ik wist dat Tom zich al een tijdje thuis niet meer gelukkig voelde. Lise werkte keihard, had daarnaast een hƩƩl druk sociaal leven en dus steeds minder tijd om Ʃcht met Tom door te brengen. Tom daarentegen is een echte huismus. Logisch dat dit uiteindelijk begon te botsen. Maar die avond zei Tom me voor het eerst dat hij erover nadacht om na acht jaar huwelijk op zijn eentje te gaan wonen. Welgeteld drie maanden later gingen Lise en Tom uit elkaar. En hoe jammer ik het ook voor hem vond, toch tintelde mijn hart weer ietsje feller. Tom zocht me ook weer steeds vaker op. We groeiden weer helemaal naar elkaar toe. Zo gingen we ook weer elke zomer samen op reis. Ook tijdens de zomer van 2011 hadden we vier dagen Rome geboekt. Tom en ik genoten er van het Italiaanse leven. We gingen lekker eten en dronken ook de nodige wijntjes.

Zo ook op onze laatste avond. Tom en ik deelden een kamer, net als op elke reis die we samen maakten. Dat scheelde in de kosten en het was ook gezelliger, vonden we. We lagen wat te babbelen en gek te doen. Tom was losser dan ooit. Toen we in een speels gevecht verzeild raakten, werden we ook lichamelijk steeds intiemer. Tot ik plots zijn lippen op de mijne voelde en mijn wereld heel even stilstond. Dit voelde zo heerlijk. Na zijn eerste kus volgde een tweede en derde. Alsof hij niet meer kon ophouden. Tom kleedde me langzaam uit. Zonder woorden. Ik genoot van zijn warme handen. Een intense vrijpartij volgde. De hele nacht hadden we alleen maar oog voor elkaar. Ook de volgende dag bleven we tot een eind na de middag in bed. Alsof we zo lang mogelijk wilden genieten van iets dat thuis niet kon. Net op tijd waren we in de luchthaven. De hele vlucht lang hielden we elkaars hand vast, beseffend dat ook dit in Belgiƫ niet meer publiekelijk zou kunnen. Toen Tom me thuis afzette, gaven we elkaar nog een kus. Daarna hoorden we elkaar drie weken lang niet meer.

EINDELIJK DE WAARHEID

Ik ging kapot van verdriet. Tom wilde me niet meer zien, dacht ik. Ik was niet alleen mijn grote liefde kwijt maar ook mijn favoriete neef. Na drie weken hield ik het niet meer uit. Ik ging Tom opwachten aan zijn werk. Toen hij buitenkwam, merkte hij meteen mijn autootje op. Maar hij benaderde me niet. Ik reed achter hem aan. Pas voor zijn huis durfde hij me aan te kijken. Ik zag tranen in zijn ogen. Hij vroeg me mee naar binnen. Nog geen drie minuten later lagen we te vrijen. ā€žDit wil ik nooit meer loslaten”, zei Tom toen we in elkaars armen op adem kwamen, ā€žwat de rest van de wereld ook denkt.” Ik dacht er net zo over. Onze liefde voor elkaar was te groot om nog langer te negeren.

We wisten dat onze familie het er erg moeilijk mee zou hebben. Maar we moesten dit risico nemen, hadden geen andere keuze. Sinds die dag zagen we elkaar weer vaker. Tom zat constant in mijn hoofd en hart. En ook hij kon aan niets anders meer denken. Pas na enkele maanden besloten we om het mijn ouders en de vader van Tom te vertellen — zijn mama is enkele jaren geleden gestorven. We nodigden ze samen uit. Ik had lekker gekookt, Tom zorgde voor heerlijke wijn. Toen Tom hen vertelde wat we voor elkaar voelden, werd het muisstil. De vader van Tom stond op en ging naar huis. Mijn ouders bleven perplex op de bank zitten. Toen Tom even naar de keuken was, fluisterde mijn moeder : ā€žLieve Caro, er zijn miljoenen mannen op aarde die nog vrij zijn en met wie je geen bloedband hebt. Waarom in godsnaam Tom ?” Ik keek haar recht in de ogen. ā€žOmdat ik van hem houd”, antwoordde ik. ā€žGeen enkele andere man kan mijn hart zo snel doen slaan.”

Mama huilde, papa legde zijn arm om haar heen. Hij was de enige die me begripvol aankeek. ā€žJouw keuze”, zei hij rustig. ā€žWij kunnen het niet fijn vinden, maar jullie moeten hiermee door het leven en het uiteindelijk ook de rest van de wereld vertellen.” Een half uur later bleven Tom en ik alleen achter. Het was alsof er een gigantische last van onze schouders viel. Nu nog de rest van de familie en onze vrienden.

DE KERS OP ONZE LIEFDE

We zijn intussen enkele maanden verder. Iedereen die ons na aan het hart ligt, is van onze relatie op de hoogte. O ja, we hebben nog pijnlijke reacties gekregen. Maar onze liefde is te groot om daar nog langer van wakker te liggen. Tom en ik zijn voor elkaar voorbestemd. Het feit dat we neef en nicht zijn, is vervelend maar niet onoverkomelijk. Het is de liefde die telt en niets anders. Tom en ik beginnen zelfs voorzichtig aan een kindje samen te denken. Maar we willen eerst uitzoeken of het werkelijk zo is dat een kindje van een volle neef en nicht Ć©cht meer kans heeft op ernstige aandoeningen. Het heeft geen zin om op dat vlak risico’s te lopen. Maar een kindje van ons samen zou pas dĆ© kers op onze liefde zijn. Een zoontje met de krullen van Tom, een dochtertje met mijn sproeten… Het maakt ons niet uit. Het zou in elk geval in een liefdevol nest terechtkomen. Wat Tom en ik voor elkaar voelen, is zo uniek en puur. Hij is de liefde van mijn leven. De man met wie ik oud wil worden. En hopelijk ooit de vader van mijn zoon of dochter.

Omwille van de privacy worden namen soms veranderd in deze rubriek.

DOOR BARBARA CLAEYS

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content