Als tiener schreef ik poëzie. Ik had het gevoel dat dat iets betekende, ook al lachten mijn broers er hartelijk mee. Ik heb die gedichten ingestuurd voor de Prijs van de stad Harelbeke en kwam drie jaar na elkaar met een prijs naar huis. Plots namen mijn broers me wel au sérieux. Zo is het begonnen.
Ik studeerde Germaanse filologie, daarna deed ik een MBA in Reims, als enige buitenlander op vijfenzestig studenten. Ik heb daar al mijn spaargeld ingestoken. Mijn ouders betaalden wat een jaar Leuven zou kosten, een MBA was drie keer zo duur. Zo heb ik geleerd om in mezelf te investeren. Na een aantal jaren in het bedrijfsleven, heb ik samen met verschillende partners diverse bedrijven in de communicatie- en mediasector opgericht en geleid. Ik werkte zeventig uur per week, schrijven deed ik niet meer. In mijn achterhoofd bleef het plan om ooit terug naar de literatuur te gaan. Dat ik mijn dikbetaalde job zou opgeven, was voor mij een evidentie. Ik heb me altijd schrijver gevoeld, alleen ben ik een hele tijd ondernemer geweest.
Positieve kritiek is een rode draad in mijn leven. Ik heb in mijn MBA geleerd dat je pas kritiek mag geven als je een constructief alternatief hebt. Bij mijn eerste eigen bedrijf heb ik dat meteen toegepast. Mijn medewerkers mochten me afschieten als het opbouwend gebeurde. In ons gezin geldt hetzelfde : ik kan trots zijn als ik de argumenten van mijn kinderen hoor. Ik droom van een maatschappij waarin positieve kritiek de norm wordt.
Ik hoor mensen vaak zeggen dat hun mooiste tijd hun studententijd was. Verander dat dan. Je huidige leven moet toch het aangenaamst zijn ? Ik heb ooit mijn vader, die net als ik in Leuven gestudeerd heeft, uitgenodigd voor twee dagen in Leuven. We hebben elkaar getoond waar we gestudeerd hebben, we zijn er een goedkope spaghetti gaan eten… Daar werden we allebei ongelooflijk gelukkig van. De kleine dingen koesteren, dat zouden we veel vaker moeten doen.
Ik lees ontzettend veel. Vier kranten per dag, plus nog wat tijdschriften, waardoor ik te weinig tijd heb om boeken te lezen. Dat vind ik jammer. Ik lees veel verschillende dingen, ook wat ik denk dat ik misschien niet zo leuk ga vinden. Dat heb ik van Stephen King geleerd. Lezen verandert me als persoon. Je hoeft niet naar de andere kant van de wereld te reizen om die verandering te voelen, je kan ook gewoon een boek lezen. Het verruimt mijn blik en doet me anders naar de dingen kijken. Als ik Mario Vargas Llosa lees, zit ik echt in Zuid-Amerika.
Denk omgekeerd. Dat was de basis voor mijn eerste dichtbundel, maar ik probeer het ook toe te passen. Zo ontdek je nieuwe dingen en oplossingen. Het klinkt als business talk, maar ik probeer altijd van een probleem een mogelijkheid te maken. Dichters zien de werkelijkheid graag anders. Zo kijk ik naar de suppoosten in plaats van naar de kunst in het museum. Gisteren nog was ik op de verdediging van een doctoraat : ik nam geen foto van de vriendin in kwestie, zoals iedereen deed, maar fotografeerde de vrienden die haar aan het fotograferen waren. Ik ga ook vaak wandelen in de buurt. Geregeld doe ik dezelfde trip, maar in de andere richting. Dezelfde situatie, maar ik ontdek andere dingen. Het is een inzicht dat maar weinig mensen toepassen.
Vrijwilligerswerk raad ik iedereen aan. Ik ben ondervoorzitter van Theater Malpertuis, dat doe ik met plezier helemaal gratis. Ik ben geboren in een van de rijkste landen ter wereld, ik vind dat ik iets terug mag doen uit dankbaarheid.
Als auteur ben je vaak alleen. Je denkt veel na en daardoor krijg je nieuwe inzichten. Ik heb wel moeten leren om tijd te nemen voor mezelf en bewust na te denken over de dingen. Maar ik ben heel leergierig, dat helpt. Wat je denkt, moet je ook voortdurend in vraag stellen. Dat probeer ik zo vaak mogelijk te doen.
Dimitri Casteleyn (49) transformeerde van ondernemer naar auteur. Zijn nieuwe roman Witte Warmte is intussen aan een vierde druk toe. Recent was, naar aanleiding van die roman, de allereerste boektrailer ooit in de cinema te zien. Nog te bekijken op www.dimitricasteleyn.be
TEKST MICHAËL DE MOOR & FOTO JEF BOES
“Je hoeft niet naar de andere
kant van de wereld te reizen om verandering te voelen, je kan
ook gewoon een boek lezen”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
