BOEK : Met ‘Havanna’s, grands crus uit Cuba’ schreef Michel Permeke niet alleen een uniek boek over topsigaren en andere verfijnde vormen van genieten. Hij pleit meteen ook voor verdraagzaamheid.

Michel Permeke heeft nog nooit een sigaret gerookt. Op zijn negenentwintigste werd hij door een oud-studiegenoot in de wereld van de havanna’s ingeleid, toen hij bij een kop koffie een Montecristo Especial No. 2 te degusteren kreeg. “Ik deed het een beetje onhandig maar herkende meteen een aantal overeenkomsten met die andere passie : wijn degusteren. Een wereld ging voor mij open.”

Over die raakvlakken tussen wijn, gastronomie en de verfijning van topsigaren schreef hij nu een boek dat ook voor de niet-roker lezenswaard is. “Al was het maar om de niet-rokers even door een andere bril te laten kijken naar de momenten waarop wij bewust genieten van het leven”, aldus de auteur. En van bewust genieten is hier wel degelijk sprake. De sigarenroker zelf vindt in het boek niet alleen een vorm van herkenning maar ook enkele tips om optimaal van een havanna te genieten. Hij krijgt weetjes mee omtrent het voordeel van een longfiller, over het belang van het fermenteren, dat de sigaar volwassener en daarmee geraffineerder maakt, over de zeventig tonaliteiten van dekbladeren die bepalend zijn voor de samenstelling van een kistje rookgerei, of nog, over de wetten van de fysica die willen dat een te droge sigaar als papier opbrandt, waarbij de hoge temperatuur ook alle aroma’s wegneemt.

Maar Permeke pleit ook voor wederzijds respect tussen rokers en niet-rokers. “Wij zijn geen criminelen en ik betreur het dat sommige niet-rokers bijzonder onverdraagzaam zijn geworden. Ik erger me aan een minister die een beleid voert waarbij het wijsvingertje voortdurend opduikt, in plaats van ons als volwassen mensen te behandelen. De wetgever verbiedt mij nu op mijn eigen kantoor, waar ik alleen zit, om een sigaar te roken. En dat vind ik lichtelijk overdreven. Ik zal op restaurant nooit een sigaar roken als iemand naast mij nog aan zijn diner bezig is. Maar achteraf wil ik wel genieten, en dat genot is des te intenser omdat bij een havanna de vijf zintuigen aan bod komen. Het begint al voor het knippen, wanneer de roker de havanna kiest en hem vervolgens tussen duim en wijsvinger neemt om te voelen of hij voldoende mals en vochtig is. En zo gaat het ritueel verder, bij voorkeur in gezelschap van enkele vrienden, en bij een goed glas.”

Chefs-havannaliefhebbers

Permeke laat in zijn boek niet alleen de facetten van het degusteren van havanna’s aan bod komen, hij nodigde ook drie chefs-havannaliefhebbers uit, samen goed voor acht sterren, om enkele menu’s samen te stellen met aangepaste dranken en een havanna. Dat Peter Goossens (Hof van Cleve in Kruishoutem), Jan Buytaert (Bellefleur in Kapellen) en Johnnie Boer (Librije in Zwolle, Nederland) graag meewerkten, illustreert de verwantschap tussen notoire epicuristen.

Maar het meest verrassende optreden is ongetwijfeld dat van longarts Paul Ortmans, die een zeer leerrijk stuk schreef over de lichamelijke risico’s van roken en de bepalende factoren, waarbij vooral de vergelijking tussen sigaren en sigaretten bijzonder interessant uitvalt. Daaruit blijkt dat het roken van sigaren veel minder gezondheidsrisico’s met zich meebrengt dan het roken van sigaretten. Of zoals Ortmanns besluit : “Bij een beheerst en voorzichtig gebruik van dit aloude genotmiddel zijn de risico’s zeer aanvaardbaar en vergelijkbaar met die van veel andere genoegens.”

Michel Permeke, Havanna’s, grands crus uit Cuba, met schitterende foto’s van Kris Vlegels. Uitg. Lannoo, 59,95 euro.

Door Pierre Darge