In Gent wordt creatief omgesprongen met het industrieel patrimonium. Voor de bouw van deze loft braken de architecten een deel van het dak van een oud atelier af, om er met containers een hedendaagse woning in te planten.
Om deze reportage volledig te maken ontbreekt er eigenlijk één foto : de opname van bovenaf. Als je met een helikopter boven deze woning zou hangen, zou je pas goed merken hoe het oude zaagtanddak van de voormalige smederij gedeeltelijk werd uitgebroken om plaats te maken voor een hedendaagse woning. Van bovenaf lijkt het wellicht op een opengebroken ei waaruit nieuw leven komt.
Je komt het pand binnen via een oude, verroeste poort, die je nog even terugvoert naar het industriële verleden van de buurt. De loft ligt nabij de Gentse Dampoort en de haven, waar veel oude pakhuizen en ateliers staan met sheddaken – zaagtanddaken die op het noorden zijn gericht en die rusten op een ijzeren gebinte. “We wisten van meet af aan dat we een deel van het dak moesten bewaren, voor de industriële sfeer. Dat had ook zijn nut, want daardoor bleef een deel van het pand overdekt en bovendien was het terrein groot genoeg, ruim 666 vierkante meter”, zegt architect Halewijn Lievens, van Architectuuratelier NU.
Dwars pand
De architecten werkten nauw samen met de bewoners, die zelf indirect bezig zijn met architectuur : Mieke Demaeyer met haar Studio Mie als vormgeefster en kleurconsulente ; haar man Ward Denys als tentoonstellingsbouwer. “Het eerste probleem waar we op botsten was eigenlijk een luxeprobleem”, bekent Mieke. “Door de grootte van het terrein en het feit dat de stad ons vrijwel alles toestond, boden er zich zoveel mogelijkheden aan om het project te realiseren dat we gewoon niet konden kiezen.” Wat wel vaststond was dat Mieke en Ward een compacte woning wilden. “Uiteindelijk kwamen we uit op een dwars pand dat het terrein in tweeën verdeelt, met een quasi overdekte voorhal en daarnaast, boven de inkompoort, twee op elkaar gestapelde containers voor een B&B-kamer, en achteraan een grote open tuin”, legt architect Lievens uit. Tegen de woning staat nog een oude vrachtwagencontainer, die ingericht is als een soort inkomhal. “Containers zijn niet duur, maar je moet ze wel goed isoleren en afwerken.”
Balkvormig volume
Ook de woning zelf lijkt ontworpen als een container, met een balkvormig volume. In de leefruimte vloeit de keuken over in de zithoek, die dan door een bibliotheek, met daarachter een trap, gescheiden is van een klein atelier. Onder deze trap zit een ruim berghok met de wasmachine. Het gebouw is simpel van structuur. Het heeft een metalen geraamte waarin de balken van de zoldering zitten vastgeschroefd. “De gevels zijn grotendeels gemaakt van driedubbel gelaagd glas dat uitstekend isoleert. De verwarming gebeurt via de vloer. De opengaande elementen, zoals de deuren, zijn meestal gesloten. Maar in de zomer staat alles open en dan is de woning helemaal transparant. “Maar die transparantie wordt nooit overdreven. Als ons huis vrij stond in een grote tuin of in een bos, zou het minder intiem aanvoelen, hier zorgen de muren van de vroegere fabriek voor geborgenheid”, vertelt Mieke. “Het is vreemd, binnen is het echt alsof je ergens anders bent. Kijk je naar buiten, dan voel je je beschut en is het alsof je in een oase in de stad woont. Maar niet alleen het contrast tussen oud en nieuw werkt goed, ook de tegenstelling open-gesloten zorgt voor een bijzonder effect. In de winter leven we meer met de deuren dicht. Dan is onze woning (in totaal 180 m²) niet zo groot. Maar in de zomer, als alles open staat, krijgen we er oneindig veel leefruimte bij.”
Info : www.nu-web.be en www.studiomie.be
DOOR PIET SWIMBERGHE
Het is alsof je leeft in een oase, beschut door de oude fabrieksmuren
In de zomer, als alles open staat, is de woning helemaal transparant
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
