De vrienden van Harry

We leven in tijden waarin vrouwen met mannen een ei hebben te pellen. Je krijgt de indruk dat elke vent een klootzak is waarmee een rekening dient te worden vereffend. Zoals vaker bij beeldenstormen, moeten symbolen er eerst aan geloven – bijvoorbeeld de aparte toiletten voor mannen en vrouwen. Het bestrijden daarvan is prioriteit voor Europa. Ik heb de neiging dat nu al in de praktijk te brengen. Blijkt het herentoilet bezet, dan wijk ik scrupuleloos uit naar dat van de vrouwen. Boze blikken pareer ik met het besef dat ik mijn tijd vooruit ben.

Andere dingen vind ik dan weer eigenaardiger, zoals de minister die het woord Vaterland uit het Duitse volkslied wil schrappen. Ik ben geen liefhebber van vaterlanden, maar als we het vaderland afschaffen, moeten we dan ook het romantische ‘moedertaal’ uit onze woordenschat branden? Volgens de moderne wetenschap wordt taal niet doorgegeven via borstvoeding, evenmin als land via testikels.

Hoe het ook zij, als vader van twee dochters ben ik veroordeeld tot het feminisme. In de strijd der geslachten sta ik onvoorwaardelijk aan de kant van de vrouwen, al was het maar omdat zij statistisch minder vaak kinderen bepotelen of atoombommen droppen. Toch betreur ik het als mannen op één hoop gegooid worden: die van de vadsige tirannen die vrouwen doorheen de geschiedenis als voetveeg gebruikten. Ik denk dan met warme gevoelens aan mijn grootvader Jules, die een leven lang de vaat gedaan heeft in de achterkeuken. Ik zie hem daar nog staan op doorzonde woensdagen, met opgestroopte hemdsmouwen, liedjes zingend terwijl kopjes en glazen vrolijk tinkelden. Zijn voldoening was groot als hij, na gedane arbeid, de gootsteen kon opblinken.

Durfde prins Harry vroeger al eens schalks met een hakenkruis uit te pakken, dan schijnt hij nu getemd door zijn aanstaande bruid Meghan Markle

Mijn grootmoeder hield de portemonnee, terwijl hij wekelijks iets kreeg dat onverbloemd drinkgeld genoemd werd. Ik herinner mij haar woede toen hij daarvan een lidkaart had gekocht van café Cambrinus, wat zij een onduldbare vorm vond van verspilling. “Moeder, ” zei hij op zulke momenten”- hij noemde haar moeder, met respect voor haar allang vergane vermogen nieuw leven op de wereld te zetten – “we zijn 37 jaar getrouwd. Voor zoiets gaan we toch geen ruzie meer maken?” Waarop zij soms een dag in bed bleef liggen mokken.

Zo waren er veel koppels in die dagen, het zou oneerlijk zijn te beweren dat de man per definitie een seksistisch zwijn was. Achteraf bekeken, kun je misschien wel zeggen dat mijn grootvader onder de sloef lag. Ik droeg hem niettemin op handen, omdat hij wijs was en zachtaardig en omdat hij mijn speelgoed opruimde. Het is een tragische paradox dat echte vrouwen zulke mannen vaak niet als echte mannen beschouwen.

Wie op dat vlak moet uitkijken, is prins Harry van Engeland. Durfde die vroeger al eens schalks met een hakenkruis uit te pakken, dan schijnt hij nu getemd door zijn aanstaande bruid Meghan Markle. “Hij drinkt gezonde sapjes en heeft yoga ontdekt”, meesmuilt de schrijfster van een boek over de Britse royal.

Naar verluidt vinden de vrienden van Harry zijn ommezwaai hilarisch. Het begint met sapjes en het eindigt als een schotelvod.