Een intensere concentratie van uw favoriete eau de toilette houdt niet alleen langer, maar heeft soms ook een eigen gezicht. Door te experimenteren met verhoudingen en ingrediënten proberen parfumeurs oude klassiekers boeiend te houden.

De duurdere concentraties van een geur doen het al lang minder goed. De consument ziet niet in waarom hij meer zou betalen voor een kleinere hoeveelheid. En in de moderne parfumerie moet het vlug gaan : verstuiven, snuiven, kopen. Verkoopsters nemen de tijd niet meer om de verschillen uit te leggen, klanten willen niet meer wachten om te ruiken hoe een geur evolueert en hoe lang hij houdt. Toch bestaan er soms significante verschillen.

Chanel bracht al in 1924, drie jaar na de lancering van N°5 ( extrait de parfum), een lichtere versie. Niet alleen qua concentratie (eau de toilette), maar ook qua geur : een verhoogde dosis aldehyden doen de topnoten nog meer stralen en in de basis ligt de nadruk meer op sandelhout dan vanille, zodat de geur minder zwoel en meer casual werd.

In 1986 kwam er een eau de parfum bij. “Een meer volumineuze interpretatie van N°5”, volgens Christopher Sheldrake, hoofd R&D van de parfumafdeling. “In de jaren tachtig waren parfums erg luid, zoals Giorgio, Poison, Opium,…” Citrus-noten verlevendigden de aanzet, meer vanille gaf het geheel een zachte poederigheid.

In 2008 vond men het tijd voor een meer hedendaagse interpretatie van N°5. “Verschillende vrouwen vertelden me dat ze N°5 fantastisch vonden, maar niet voor zichzelf”, vertelt huisparfumeur Jacques Polge. “Voor hen heb ik Eau Première gemaakt.”

“We leven vandaag in een heel ander tijdperk”, licht Sheldrake toe. “Mensen willen frisheid en transparantie. Vandaag bestaan er zoveel nieuwe ingrediënten die men in 1921 niet had : moleculen die ruiken naar transparante hout- en musksoorten. We gebruikten al die moderne technologie in de N°5 van vandaag.”

François Demachy werkte jaren bij Chanel en trad pas op de voorgrond toen hij in 2006 naar de LVMH-groep overstapte. Hij werd huisparfumeur bij Dior en artistiek directeur voor de parfums van de andere merken uit de groep, zoals Kenzo, Givenchy en Fendi. In een interview met het Franse blad L’Express licht hij zijn ambitie toe om de LVMH-merken naar de top van de parfumerie te brengen. “Er was enorm gewerkt op het imago, nu is het tijd om de parfums op hetzelfde niveau te brengen als de couture.”

Hij richtte zijn pijlen meteen op Diors bestseller : J’adore. “Het bloemenakkoord van J’adore is voldoende rijk en sterk om op verschillende manieren uit te werken”, vindt Demachy. “Bovendien kun je de vaste fans blijven boeien en anderen verleiden.”

Hij bewerkte de eau de toilette zodat de fruitige frisheid van de magnoliabloem eruit sprong. Het jaar erop, in 2008, lanceerde hij J’adore Absolu. Net als het eau de parfum (uit 1999, door Calice Becker) een rijk bloemenboeket, maar intenser door de absolues (de geconcentreerde olie na de distillatie van de bloemen) van ylangylang, rozen en jasmijn te gebruiken.

In 2009 liet hij J’adore van zijn luchtigste kant zien in een Eau, met bergamot, neroli en magnolia.

Omdat vrouwen liever een verstuiver hebben dan een flacon, en het extrait minder populair werd, lanceerde Dior dit jaar J’adore l’Or. Dit essence de parfum is even geconcentreerd als een extrait. Ook hier werkte hij met absolues, maar zocht de beste kwaliteit. Die vond hij in Grasse, waar een domein speciaal voor Dior de jasmijn en meiroos kweekt. “Voor mij levert Grasse de ultieme kwaliteit voor roos en jasmijn. Je ruikt het verschil. Bovendien is het ook de plicht van de grote parfummerken om met uitzonderlijke basisproducten te werken.”

Demachy gaf J’adore L’Or een oosters karakter met vanille, tonkaboon, amber, patchoeli en labdanum. Het is de sensueelste versie van J’adore. “Ik vind dat je bij elke vorm een andere persoonlijkheid moet voorstellen, een echte waarde meegeven.”

Jazzklassiekers

Ook Jean-Claude Ellena maakt er als huisparfumeur van Hermès sinds 2004 een punt van om mensen te blijven fascineren met interpretaties van eenzelfde parfum. De eau de toilette Eau de Merveilles (gemaakt door de externe parfumeurs Nathalie Feisthauer en Ralph Schwenniger) was net uit en verleidde menigeen met sprankelende zesten, frisse kruiden en een crèmeachtige basis van hout en amber. Ellena ging meteen aan de slag en kwam een jaar later uit met Parfum des Merveilles, dat intenser rook, naar leer, bloemen, hout en balsems. In 2006 volgde Elixir de Merveilles (eau de parfum) dat de frisheid van citrus combineert met smakelijke indrukken van vanille en chocolade. Dat culinaire heeft hij nog verder doorgedreven in het nieuwe Eau Claire des Merveilles, een eau met een luchtige bloemigheid en zachte poedernoten van vanille.

Jean-Claude Ellena vergelijkt die interpretaties met de vele uitvoeringen van één en dezelfde jazzklassieker. “Die muzikanten hebben niet het oorspronkelijke thema uitgevonden, maar hun versie is een creatie op zich.”

Door Sofie Albrecht

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content