Met de stijgende temperaturen verdampen esthetische principes nogal snel. Zeker als het over de zomergarderobe gaat.

Een paar weken geleden verwonderde Jean-Paul Mulders er zich in dit blad over dat vrouwen zich vlotter dan mannen aan het plotse goede weer wisten aan te passen. “De zon breekt amper door de wolken of daar zie je de fijn geschoeide voetjes al, de gladde, voorgebruinde kuiten en de zonnebrillen die elegant in de haren worden gestoken.”

Onze huiscolumnist heeft zeker een punt, ook ik bekijk met enige afgunst hoe bij de eerste zonnestralen de straten plots bevolkt worden door vrouwen met een mooie, sunkissed tint, die Engelsen zeggen dat zo mooi.

Maar even goed zie ik almaar vaker spierwitte benen in het straatbeeld opduiken en de bezitter ervan blijkt zich daar geen barst van aan te trekken, getuige de minirok of ultrakorte short die erbij hoort. Een goede evolutie, die blanke tint, ook fashionable gemaakt door sterren als Nicole Kidman en Lady Gaga, want we weten intussen dat intensief zonnen nergens goed voor is.

Maar de zomergarderobe. Het lijkt wel de zomer van de microshorts. Ik heb er al veel gespot, en nee niet op het strand, maar tijdens een bezoek aan Parijs. In onze internationale groep vielen een paar hoogbenige, jonge en bloedmooie Russinnen op, elegant gehuld in een minuscule short. Andere pogingen, en die waren er in de groep, vielen daarbij in het niets. Vrijheid blijheid denk ik dan, als een mens er zich maar goed bij voelt. Om dan meteen van idee te veranderen : zelfs een bermuda was beter geweest. Ben ik dan gebrainwasht door onze stijlcultuur of heb ik net mededogen ? Want een passende en op het lijf geschreven outfit kan wonderen doen voor de drager. Vraag dat maar aan Trinny en Susannah.

Aan de andere kant van het zomerse spectrum zijn er de enkellange, frêle zomerjurken. Verhullend en omhullend, maar toch heel moeilijk in een kantooromgeving en gedragen door iemand onder de 1,80 meter.

Maar er is hoop voor alle leeftijden en formaten. Deze zomer snelt de legendarische, horizontale streepjespull ons ter hulp. Nog maar net had ik mij een exemplaar aangeschaft of het begon mij op te vallen dat iedereen zo’n ding draagt. In oneindig veel variaties weliswaar, zwart-wit, wit-blauw, brede strepen, asymmetrisch, korte mouwen, lange mouwen, met capuchon, zonder, maar basically een matrozenpull.

Nu hebben die pulls een lange staat van dienst. Een duik in onze modearchieven leverde stapels bewijsmateriaal op en een plejade van comebackverhalen. Om de zoveel jaar wordt de grote terugkeer van de zeemanspull verkondigd.

De streepjespull behoorde tot het uniform van de Franse marine, maar het was Coco Chanel die rond 1920 dergelijke truien hun definitieve status van mode-icoon bezorgde. Chanel speelde voor haar baanbrekende ontwerpen wel vaker leentjebuur in de mannengarderobe en het verhaal gaat dat ze de gestreepte sweater van haar minnaar leende. Ongewoon en rebels voor die tijd. Voor de Franse ontwerper met enfant terrible-status Jean-Paul Gaultier is de wit-blauw gestreepte sweater zelfs zijn handelsmerk geworden.

Dat het marinestreepje zo’n blijver blijkt, heeft er waarschijnlijk mee te maken dat het een vergevingsgezind vestimentair stuk is waarop veel variaties mogelijk zijn, de mijne heeft zelfs epauletten. Bovendien is het nu een interessante investering : ook in het volgende seizoen en in de net geshowde mannenmode van zomer 2011 zijn de streepjes nog springlevend. Misschien een tip voor de solden ?

trui.moerkerke@knack.be

Trui Moerkerke

“Het lijkt wel de zomer van de microshorts. Ik heb er al veel gespot, en nee niet op het strand, maar tijdens een bezoek aan Parijs.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content