De modebarometer staat op vrieskou : de man van 2010 overleeft de winter in een conventioneel maatpak.

De crisis waart ook door de mannenmode. Geen wonder dus dat de winter donker wordt en deprimerend. Conventioneel ook, om niet te zeggen : een tikje anachronistisch. Plotseling maakt iedereen traditionele maatpakken, alsof mannen in moeilijke tijden automatisch beginnen dromen van een ernstige garderobe.

De collectie van Raf Simons is, tenminste in dat opzicht, de markantste van het seizoen. De Limburgse ontwerper heeft de essentie van zijn stijl geconcentreerd in een reeks elegante pakken en mantels, made in Italy nog wel. Simons keert, tot op zekere hoogte, terug naar zijn glorieuze debuutjaren, toen hij het idee van tailoring herbedacht voor graatmagere tieners en zo het dominante silhouet bepaalde van de vroege eenentwintigste eeuw ( skinny : gepopulariseerd door Hedi Slimane bij Dior Homme, maar eigenlijk een uitvinding van Simons).

Met deze conformistische, volwassen kostuums (al dan niet met fluoschouderaccessoire in neopreen) trapt Simons de mannenmode terug naar de vorige eeuw (terug naar af, als het ware), en dat is jammer.

Elders beleeft de wintermode een doe-maar-gewoon-moment, met opvallend veel geraffineerde versies van kleren die überhaupt al in ieders kleerkast hangen. Sollicitantenplunjes, vrijetijdskledij. Het kleurenpalet van het seizoen is, vanzelfsprekend, duister. Veel zwart en grijs, al is ook beige populair, en hier en daar wat bordeaux. Stoffen zijn zwaar en warm : tweed, wol, schapenvacht.

Er wordt opvallend vaak teruggegrepen naar de roots van merken. Het opvallendst door Christopher Bailey bij Burberry Prorsum, die het beroemde (afgezaagde ?) ruitmotief met beige, rood en zwart opnieuw invoert, als sjaal of als bedruksel op een tenger hemd.

Roots ? Vivienne Westwood zoekt mode in de modder van haar Engelse tuin : ze gebruikte haar tuinman Andy als bron van inspiratie. How charming !

De overtuigendste mode komt voor één keer niet van de catwalks in Milaan of Parijs – wel uit New York en vooral Tokio, van een aantal kleine, no-nonsensemerken die traditie laten rijmen met nu. De pretentieloze, door klassieke workwear geïnspireerde collecties van onder meer Engineered Garments, Woolrich Woolen Mills, Sacai, Kolor en Scythe zijn een opluchting voor wie geen zin meer heeft in het sterrensysteem van de catwalk.

Mijn favoriet merk van het seizoen is Kolor, uit Japan. Ik ben vermoedelijk niet de enige fan : in Tokio ligt de collectie op dit moment in ongeveer elke belangrijke mannenzaak (in Europa is het merk vooralsnog minder gemakkelijk te vinden). De collectie met de hoogste verzamelwaarde is die van het eveneens Japanse Number (N)ine, dat na deze winter een punt zet achter zijn activiteiten. De ontwerper is de mening toegedaan dat hij intussen alles gezegd heeft. Zonde.

PAKKENBRIGADE

Pakken zijn er, zoals gezegd, bij de vleet deze winter. De meeste zijn nogal conventioneel, om niet te zeggen saai. De hipsten onder ons kiezen voor double-breasted. Brioni is oubollig maar authentiek chic (en heeft een van de mooiste logo’s in de industrie). Zegna probeert een iets hedendaagsere stijl en lijkt bedoeld voor jongens die zo uit een film van Visconti zijn geplukt : gekleed als prinsjes in de provincie, voor een zondagse jachtpartij op hun kasteeldomein. De beste pakken en mantels van het seizoen komen van Dries Van Noten.

ZWART OF CAMEL?

Zwart is, net zoals in de damesmode, de dominante kleur van de winter. Gitzwart bij Prada (dat meer op veilig speelt dan anders) en Ann Demeulemeester, en bij twee merken met een hoog hypequotiënt : Givenchy en Balmain (Givenchy kan ons écht niet overtuigen ; de veredelde basics van Balmain hebben we alleen op foto gezien en lijken aantrekkelijk). Bij Hugo kiest Bruno Pieters voor optisch zwart-wit.

De winter heeft ook gastrollen voor grijs en camel (bij Raf Simons en Gareth Pugh, maar ook bij Ermenegildo Zegna).

Scherven

Spiegels en diamanten zijn er à volonté voor de moderne Narcissus (die in de privacy van zijn boudoir dronken wordt van zijn eigen weerspiegeling). Spiegels dienen als decoratief element bij Raf Simons en Gareth Pugh. Voor glansstoffen : allen richting Louis Vuitton. Ann Demeulemeester heeft met stukjes glas bestrooide jasjes. En zie verder ook Dior en Roberto Cavalli.

Dure dandy’s

Oscar Wilde beïnvloedt D&G (die de schrijver afbeelden op de uitnodiging voor hun show) en Alexander McQueen. De Brit doopt zijn collectie McQueensberry Rules, een verwijzing naar de markies van Queensberry, de man die destijds de regels opstelde voor bokswedstrijden maar vooral ook de vader was van de jonge minnaar van Oscar Wilde. Denk : snorren, bolhoeden, met zilver afgewerkte wandelstokken en pakken met krijtstrepen. Favoriete dandy’s : de met gezichtsjuwelen versierde jongens bij Number (N)ine, hybriden van Brian Jones en Little Lord Fauntleroy.

Sexy schooiertjes

Tweed, dikke wol en suède geven de wintermode een Brits gevoel. Zie onder meer Burberry maar ook Missoni, een van onze favoriete collecties van het seizoen : cabans en pakken en truien in typisch Britse stoffen, al dan niet met patchworkeffecten (dikke wol, herringbonetweed). Een herinterpretatie van de personages van Charles Dickens, met een omweg langs de kleerkast van de jaren tachtig.

Min of meer macho

De investering van het seizoen : stoere leger-bottines, eventueel met bijhorend cavaleriejasje, of een Stalinmantel. Lanvin, dat doorgaans allesbehalve stoer is, integreert deze winter militaire elementen in zijn collectie. Een sterke collectie. Gematelasseerde jassen en zelfs broeken (onder meer bij Dolce e Gabbana) bieden bescherming aan het crisisfront en zijn een logisch vervolg op de pyjamatrend van vorige zomer.

De stugge machomannen uit het universum van schrijver Raymond Chandler zien we weerspiegeld in lange mantels met brede schouders bij Versace.

Eighties

Zoals vorig seizoen zoekt Kris Van Assche bij Dior toenadering tot de stijl van zijn voorganger, Hedi Slimane. Nauwzittende, skinny pakken, gesublimeerde baseball-jasjes en sloganjasjes in de traditie van Katherine Hamnett. Er worden dit seizoen veel lijnen getrokken, en ook dat doet denken aan de eighties : hemden in de vorm van een enorm vierkant bij Juun J, driedimensionaal gesneden pantalons bij een hoop andere merken, van Hugo tot Louis Vuitton.

De Fransman Romain Kremer, een van de zeldzame jonge ontwerpers op de Parijse kalender, probeert beige pakken met brede repen rozig plastic. Mja.

Door Jesse Brouns Foto’s Etienne Tordoir