‘Lingerie & Lollipops’ mag dan geen literair hoogstandje zijn, het boek schetst wel de seksualiteitsbeleving van een postfeministische generatie. Murielle Scherre, alias La fille d’O, over one-night stands, porno en stoute lingerie.

La Fille d’O, Lingerie & Lollipops, is uitgegeven door Manteau

In het voorwoord van het boek omschrijft u La fille d’O als de dochter van O, het hoofdpersonage uit L’histoire d’O, dat zich volledig onderwierp aan de seksuele wensen van mannen. En ironie, door haar minnaar verboden werd om ondergoed te dragen, kwestie van altijd beschikbaar te zijn. In welke zin verschilt de dochter van de moeder ?

O was fotografe die haar leven omgooide om volledig lustobject te worden. Mijn generatie daarentegen speelt lustobject voor een paar minuten, een uur of een dag. Om vervolgens terug te keren naar de realiteit, zijnde een job en kinderen. Vrouwen zijn vandaag meesters in multitasking. Ik wil lingerie die past bij die verschillende rollen, de hele dag lang. Voor een spannend seksleven heb je geen vibrators nodig, het volstaat om in te gaan op de opportuniteit die zich voordoet. Ik wil lingerie maken voor elk moment van de dag, om altijd klaar te staan voor het avontuur.

U hebt het imago van avonturierster wel gecultiveerd. U noemt uzelf “hornytoloog”. Voor de business een goede zaak, maar is dat privé niet moeilijk ? Seksbeluste jongens worden al decennialang bediend van eufemismen als playboy of womanizer, terwijl ondernemende meisjes tot hoer worden geschandaliseerd. Of heeft het postfeminisme een einde gemaakt aan de stereotypen ?

Neen, helaas niet. Ik word alle dagen geconfronteerd met vooroordelen. Maar veel heeft te maken met de manier waarop je je gedraagt. Ik rook of drink nooit als ik uitga. Je zult me nooit ladderzat op de dansvloer stoute dingen zien doen met een gast die ik niet ken. Het is niet omdat je seks hebt met verscheidene mensen, dat je daarom vulgair moet zijn. One-night stands bijvoorbeeld, zijn niet echt mijn ding, of het moet zeer slechte seks zijn ( lacht). Ik ben een voorstander van de seriële monogamie. Zolang er maar een aantal codes in acht worden genomen. Respect, dat is zowat het enige principe dat ik aan het katholieke onderwijs heb overgehouden, maar het werkt wel. Ik maak niemand iets wijs. Ik beloof geen eeuwige liefde, om vervolgens iets uit te spoken met de beste vriend. Ik pruts niet aan mannen met een lief. Op die manier voelen andere vrouwen zich ook niet bedreigd. Ik ben easy, maar alleen als ik iemand zelf zie zitten. Ik zie niet in waarom ik tot de zeventiende date hoef te wachten om handjes vast te houden. Vrouwen laten door hun afwachtende houding veel kansen voorbij gaan.

U bent niet mild voor uw seksegenoten. In uw boek adviseert u vrouwen die uit frustratie naar Sex and the City kijken, nieuw ondergoed te kopen. Ze mogen ook niet klagen over een slecht seksleven, als ze niet eens bereid zijn om hun man oraal te bevredigen.

Voor mij is het geen discussie over mannen en vrouwen, ik wil alleen verantwoordelijkheid leggen bij personen. In plaats van energie te verspelen aan zagen en neuten, is het beter iets aan de situatie te veranderen. Ik wil mensen wakker schudden. Het is niet door boekjes uit te pluizen, dat je gelukkiger wordt. Hoeveel mensen blokkeren op statistieken die poneren dat je 2 of 3 keer per week seks moet hebben. Ze zouden beter een open gesprek voeren over wat hen echt gelukkig maakt. In plaats van zij die zich verdiept in de sekstips van Flair en hij in die van Ché. Het werkt bevrijdend om toe te geven dat je niet op alles een antwoord hebt. In plaats van te zeggen : “Dat standje op pagina zoveel van de Kamasutra ? Natuurlijk ken ik dat.”

Maar van u wordt wel verwacht dat allemaal te weten, als ervaringsdeskundige in ‘Open en Bloot’.

Een zware titel om dragen ( lacht). Natuurlijk, al doende leer je. Zeker als je zoals ik nieuwsgierig van aard bent en wilt experimenteren. Maar wat werkt voor mij hoeft niet te werken voor iemand anders. Dus ik wil helemaal niet verkondigen dat ik het warm water heb uitgevonden.

Niettemin lijkt u wel de nieuwe Goedele Liekens te willen zijn.

Dat is echt niet mijn bedoeling. Ik wil gewoon seksualiteit op een andere manier bespreekbaar maken. Niet zoals het nu door magazines wordt aangepakt aan de hand van grote seksenquêtes, enz. Daar wordt geen mens wijzer van. Met de modellen ga ik geregeld naar de sauna en dan worden er pas concrete tips uitgewisseld.

Zoals ?

Gewone praktische zaken. Er bestaan zachte tampons zodat je ook seks kunt hebben tijdens je maandstonden. De hoertjes gebruiken die, maar verder weten weinigen van het bestaan ervan. Terwijl de boekjes wel elke keer opnieuw schrijven over ontharingsmethodes. Hoeveel keer moeten we dat nog lezen ? Het is altijd hetzelfde : ontharen, speeltjes…

Seksspeeltjes voor vrouwen zijn nog niet zo lang bespreekbaar.

Het enige verschil tussen een vrouwvriendelijke seksshop en een gewone : de één heeft een open vitrine, en de andere een gesloten, maar de stukken die ze verkopen zijn nog altijd ontworpen door dezelfde ingenieurs. Op die manier wordt misbruik gemaakt van een trend die door een winkel als de Erotische Verbeelding in alle oprechtheid gelanceerd werd. Uitzondering is Fun Factory, een bedrijf gerund door vrouwen dat de speeltjes laat ontwerpen door vrouwen. Dat is een vooruitgang.

Dixit de seksuologe Murielle Scherre. U moet toch toegeven dat u de titel van ervaringsdeskundige cultiveert. Zo schrijft u dat u meer geleerd hebt als serveerster in een toplessbar dan als studente op de Antwerpse modeacademie.

Ach, eigenlijk heb ik op de Antwerpse academie ook veel geleerd, maar dan vooral inzake persoonlijkheidstraining. Het dikken van mijn vel. Na drie weken wist ik dat ze me er nooit zouden doorlaten. Dat werd er me ook letterlijk gezegd : Meiske, ga gewoon terug vanwaar ge gekomen zijt. Ge hebt hier niets verloren. Ge gaat alleen maar geld verprutsen. Zoiets moet je echt niet tegen mij zeggen. Dan blijf ik tot een dag na het sluitingsuur. Maar ik heb er veel uitgeleerd. Mezelf ter discussie leren stellen. Ik ben vervolgens op de Gentse academie op een leraar gebotst die me enorm gestimuleerd heeft. Ik denk dat het vooral iets menselijks is, eerder dan iets structureels. Maar Antwerpen heeft me wel geleerd hoe om te gaan met kritiek en feedback. En dat gecombineerd met mijn werk in de toplessbar was natuurlijk ideaal. ( lacht)

Maar u droeg wel een T-shirt in de toplessbar.

Ja, ik stond niet op het podium.

Volgens mij bent u niet zo stout als u zich voordoet.

Ach, het is allemaal relatief. Ik heb niet de ambitie om de stoutste te zijn. Ik wil me gewoon amuseren. En blij zijn. En mensen in mijn omgeving blij maken.

U schrijft wel dat u er dankzij orgasmen altijd zo blij bij loopt.

Niet dat klaarkomen me zou helpen als mijn auto in de prak gereden was of mijn zaak failliet ging. Ik ben niet dwaas, maar het is biologisch bewezen : een orgasme heeft net als chocolade een positief effect op onze hormonale huishouding. En als ik daarmee mijn miserie kan vergeten, dan is dat toch goed ? Als ik daardoor een aangenaam mens ben ?

Maar met zulke uitspraken provoceert u toch.

Ja, maar ik meen het ook wel. Het is niet dat ik het boek wou vol stoppen met goed doordachte oneliners. Het is niet provoceren, maar de reacties op wat ik doe stimuleren me wel om erin verder te gaan…

Ja, dergelijke oneliners bezorgen u natuurlijk ongelooflijk veel media-aandacht. Het veroorzaakt een hype rond uw merk. Eigenlijk bent u de natte droom van elke marketingjongen, terwijl klant voor u een vies woord is.

Ik heb nooit marketing gestudeerd, maar vanaf het begin werd ik er wel op aangesproken.

Het succes van La fille d’O is deels te danken aan zorgvuldig geselecteerde boetieks, homeshopping, een promoteam en er is de cross-sponsorship met Durex. Het leest als een masterplan, bedacht door een denktank van een hip reclamebureau.

La fille d’O is gewoon ik. De twee vallen niet te scheiden en daarom neem ik ook heel consequent beslissingen. Ik zal me niet laten sponsoren door een sigarettenmerk. Ik rook niet en zie niet in waarom ik mijn ziel zou verkopen aan den duivel. Moest het nog echt de duivel zijn, zou ik het overwegen ( lacht), maar een fucking sigarettenmerk. Net zomin ik me zal laten sponsoren door de pil. Als ik kies voor Durex weet ik dat ik hen daar een plezier mee doe en vice versa. Omdat ik een pleidooi wil houden voor condooms. In het hele ‘nachtonderzoek’ dat ik in mijn boek beschrijf, zijn er misschien twee van 46 gasten die zelf een condoom voorstelden. Echt erg. Daarom wil ik vrouwen stimuleren om zelf condooms op zich te dragen. Want het is niet zomaar een imagoding. Het gaat om onze gezondheid. Als de media dan toch aan mijn lippen hangen, dan wil ik daar ook gebruik van maken. Persoonlijk word ik daar zelf niet beter van. Ik heb geen aandelen in Durex, maar ik vind het wel belangrijk dat ik via de pers duizenden mensen met mijn boodschap kan bereiken. In plaats van alleen te spreken over hoe mooi mijn lingerie wel is. Dat zou pas dwaas zijn.

In uw boek stelt u ook het dominante schoonheidsideaal aan de kaak.

We worden constant onder druk gezet om van alles en nog wat te kopen. Het is gewoon een marketingtruc : laat de mens zich slechter, onzekerder of onveiliger voelen. Kijk maar naar de hele toestand in Amerika.

U was ooit model en door het onnodig diëten ‘groeide’ u ‘door’ naar maat 40.

Ik ben altijd breed geweest van heupen, in de jaren vijftig had ik het ideaal belichaamd. Het heeft 25 jaar geduurd voor ik dát begrepen had. Mannen kijken ook niet op dezelfde manier naar vrouwen als vrouwen naar hun seksegenoten kijken. De meeste van mijn modellen zouden nooit in een agentschap binnen zijn geraakt, maar stuk voor stuk zijn het bommen.

U hebt het nu over uw promoteam, de ‘Villes Harem Girls’. Mijn gevoel daarbij is nogal dubbel. Enerzijds hebben ze controle over hun seksualiteit, ze hebben het lef om bijna naakt op een podium de show te stelen. Maar tegelijkertijd brengen ze als lustobject lingerie aan de man.

Het is inderdaad een moeilijk evenwicht. Ik moet uiteindelijk mijn lingerie ook aan de vrouw brengen. Veel merken, zoals Marie-Jo, kiezen daarvoor een pure benadering. Zij tonen geen seksualiteit, maar functionaliteit, de zuivere esthetiek op een grijze fond. En dat werkt, uiteindelijk zijn ze beursgenoteerd. Ik zou dwaas zijn om commentaar te geven. Maar als ik een defilé geef en de modellen seksloos de catwalk opstuur… dan hebben mannen nog altijd bijna naakte modellen gezien, vrouwen ook, maar het geheel is wel betrekkelijk saai en met weinig boodschap. Terwijl het me evenveel kost als een show die misschien ietsje over de schreef gaat, maar wel bijblijft. En de mensen hebben zich geamuseerd, ze hebben niet alleen lingerie gezien, maar ook een attitude. Tot nu toe heeft nog niemand me aangesproken op het vrouwonvriendelijke. Het feit dat de show door vrouwen georganiseerd is, maakt al veel verschil. Het is verleidelijk, maar niet onterend of denigrerend. Het is waar, die meisjes staan met hun tieten bloot op het podium van Pukkelpop. Je mag denken dat het vrouwonvriendelijk is, maar ik heb hen daar niet voor gedrogeerd. Ze komen van het podium en willen meteen er weer op. Alles hangt af van de manier waarop.

Klopt, maar dergelijke postfeministische vrijgevochtenheid opent wel de deur voor de MTV-dellen die zich geil opdringen aan het onderbeen van de domste rapper van het zevende knoopsgat.

Klopt, MTV gaat skin deep. Met een minirok niet breder dan mijn ceintuur denken ze sexy te zijn. Dat werkt niet. Bloot omwille van het bloot vind ik belachelijk. Mijn defilés zijn opgebouwd rond een concept, zodat mensen niet vergeten dat het toch om de lingerie gaat. En de modellen vinden het bevrijdend. En de vrouwen in het publiek vinden het geruststellend dat ze af en toe een putje in een dij hebben gezien. Ik laat bewust meisjes van 1 meter 80 zij aan zij defileren met meisjes van 1 meter 50. Op die manier kunnen vrouwen zich beter met de modellen associëren en worden de modellen niet als lustobject beschouwd. Al is daar niets mis mee. Als een vrouw zich in de rol van lustobject kan plaatsen, wil dat zeggen dat ze zich goed voelt in haar vel. Het is niet omdat iemand je vraagt om zonder kleren een podium op te gaan, dat je automatisch een lustobject bent. Terwijl iemand anders met al haar kleren aan en vanachter haar bureau dat wel kan zijn.

Porno is voor u een belangrijke inspiratiebron. U steekt ook niet onder stoelen of banken dat u ooit zelf een pornofilm wilt draaien. Wat voor film moeten we verwachten ?

Ik ben nu eenmaal constant bezig met erotiek, verleiding en sensualiteit. De ene keer in de vorm van lingerie, dan weer via foto’s of websites. Een film ligt dus in het verlengde, het is gewoon een ander medium. Hoe die er precies zal uitzien, weet ik min of meer, maar ik wil me nog niet laten vastpinnen op één bepaald idee. Ik werk met de kansen die zich aanbieden. Waar het mij om gaat, is te ontdekken wat mensen visueel opwindend vinden. Magazines als Playboy werken vaak met clichés en daar put ik vaak inspiratie uit. Vooral de naaktfotografie uit de jaren vijftig, zestig en tachtig. Toen waren sekssymbolen nog vrouwen, nu zijn het meisjes met borsten aan. Ik ben trouwens al lang op zoek naar een rond model. Meisjes met maat 36 of 38 zeggen meestal ja, maar vraag het aan een meisje met maat 42 en ze denkt meteen dat ze belachelijk gemaakt zal worden. Terwijl ik gewoon zulke meisjes zoek om de verschillende maten aan bod te laten komen in mijn foto’s, mijn defilés… En er lopen er genoeg rond, evenveel als vroeger, maar ze zien het gewoon niet meer zitten omdat het schoonheidsideaal zo veranderd is.

De media wordt vaak van alles verweten, maar uiteindelijk geven de media ook maar wat de mensen willen. Een paar kopstukken moeten gewoon de cirkel durven te doorbreken. Ook de modeontwerpers. Zonder verwijten te gooien, maar het merendeel is gay. Ze maken onwaarschijnlijk mooie dingen, maar ontwerpen wel voor een androgene vrouw en sturen kindjes met maat 34 op de catwalk. De realiteit is heel anders. In de winkel staan er vrouwen die wel heupen en billen hebben. Zelfs ik, met maatje 40 toch geen buitenmaat, ondervind al problemen. Dat is toch erg.

En toch gebruikt u zo goed als geen corrigerende technieken in de lingerie.

Inderdaad. Ik wil niet dat vrouwen zichzelf iets wijsmaken, of hun partner. Beha’s die fungeren als pantser, die borsten kneden tot kokosnoten, dat is echt niet mijn ding. Want als je die beha uitdoet, ben je ook je borsten kwijt. En je zelfvertrouwen. En dat vergeten vrouwen te vaak als ze zo’n beha kopen. Dat er ook een moment komt dat ze die zal uitdoen. Vandaar dat ik met heel lichte materialen werk, vaak in huidskleur. Je kunt er niets achter verstoppen. Een vrouw in lingerie moet op de eerste plaats een mooie vrouw zijn, en niet de lingerie die ze draagt.

Door Pascale Baelden

“IK BEN EASY, MAAR ALLEEN ALS IK IEMAND ZELF ZIE ZITTEN.”

“Als een vrouw zich in de rol van lustobject kan plaatsen, wil dat zeggen dat ze zich goed voelt in haar vel.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content