De zomer doet niet alleen dromen van zon, zee en strand, het is ook een periode waarin veel tijdelijke jobs weer het straatbeeld veroveren. Vier ‘seizoenarbeiders’ vertellen wat zij de komende maanden uitspoken.

MICHEL LANNI (22) IJsventer, Ukkel

“Artisanaal ijs maken is een kunst : een kwestie van techniek en precisie. Smaak- en kleurstoffen zijn uit den boze. In mijn familie wordt daar niet mee gelachen, want het atelier werd opgericht door mijn grootvader Federico. Een immigrant die in de bouw werkte, tot hij in 1968 al zijn spaarcenten in een ijskar stak. Aanvankelijk haalde hij zijn lekkernijen bij een Italiaanse vriend die uit dezelfde streek kwam, maar algauw kocht hij zijn eigen ijsmachine, een melktank en een pasteurisatiemachine. Het begin van een succesvolle carriĆØre, die hem ook in staat stelde om een ijssalon te openen in Sint-Gillis. Daar leerde mijn vader Antonio de stiel, en daarna erfde ik de passie over. Als kind werkte ik al mee in het atelier, waar mijn vader tot op vandaag alles zelf doet. Op piekmomenten zelf ’s nachts, zodat ons ijs altijd vers en romig is. Maar het leukst vind ik het contact met de klanten, want elke ijsventer heeft zijn eigen parcours, met haltes aan parken, speelpleinen en scholen. Daardoor heb ik veel habituĆ©s : vaste klanten die me niet eens moeten vertellen welke smaken ze willen. Voor een praatje is echter zelden tijd, en zeker niet in ons hoogseizoen : de lentemaanden en het begin van het schooljaar. De vakantieperiode is rustiger, want dan trekken de mensen erop uit. De winter ? Dan ga ik op pad met wafels, maar nooit samen met ijsjes. De hitte van de wafelijzers zou de textuur en de smaak beĆÆnvloeden, en mijn grootvader zou het me nooit vergeven.”

Info : 02 527 04 40, www.facebook.com/pages/Glacier-Lanni-Federico-Fils/198812422583.

DRIES HAUTEKIET (39) Adjunct-hoofdredder, Knokke-Heist

“De aantrekkingskracht van redders ? Vroeger keken vrouwen daar misschien naar op, maar nu is daar geen sprake meer van. Ondertussen werk ik hier 21 jaar : eerst als jobstudent en enkel als redder in de zomermaanden, maar intussen heb ik het hele jaar mijn handen vol. Zo coƶrdineer ik samen met de hoofredder alle zoek- en reddingsacties, stellen we de teams aan onze twaalf reddersposten samen en zorgen we ook voor het onderhoud van het materiaal en de organisatie van oefenmomenten. Die enorme variatie heeft me altijd aangesproken, naast het feit dat ik vaak buiten werk en veel contact heb met sportieve jongeren met verantwoordelijkheidszin. Ook de passie voor de zee is een constante bij redders – verder dan mijn geboortestad Brugge zou ik niet willen wonen. Al is deze job niet voor iedereen weggelegd. Van een sociaal leven is in de zomer geen sprake, en ook voor mijn vrouw en de kinderen heb ik in die periode weinig tijd. Op vakantie gaan is van half mei tot eind september helemaal uitgesloten, maar dat maken we goed in de winter. Op het strand is iedereen bovendien in vakantiestemming, en aan die uitgelaten sfeer trek ik me op. Vergelijk het gerust met een werkvakantie. Veel van onze jobstudenten draaien trouwens meerdere zomers mee en zoeken later een job die ze kunnen combineren met redderswerk – dat kan geen toeval zijn.”

BILLIE VERPOOTEN (22) Medewerkster Openluchttheater Rivierenhof, Antwerpen

“In het Openluchttheater moet je kunnen improviseren. Zo moest ik ooit mijn haardroger meebrengen om Joss Stone uit de nood te helpen. Jammer dat ik hem niet heb laten signeren. Maar organiseren en regelen zitten me wel in het bloed, dat bleek al op de middelbare school. Bovendien heb ik piano gestudeerd en volg ik nog altijd zangles. Deze job past mij dus als gegoten. Het park rond het theater geeft concerten een magisch karakter en dompelt je meteen onder in een zomerse sfeer. De medewerkers kloppen lange dagen, vaak tot in de vroege uurtjes, maar dat voelt zelden als werken aan. Onze ploeg vormt ook een hechte familie, wat zelfs opruimwerk en andere vervelende klusjes leuk maakt. Na het werk trekken we er trouwens nog vaak op uit om een glas te drinken. Ook daarom leef ik er de rest van jaar naartoe. Als studente journalistiek heb ik geen andere bron van inkomsten, ook dat motiveert me om de hele zomer mee te draaien. Na het laatste concert val ik altijd in een zwart gat. Wat ik na vijf seizoenen wel begrepen heb, is dat een voorspelbare 9 to 5 job niets voor mij is. In het openluchttheater is elke dag anders : het ene moment sta ik achter de bar of verkoop ik jetons, het andere moment vind je me aan de merchandising-stand, controleer ik de toegang aan de backstage of zorg ik dat het verlanglijstje van de artiesten in orde komt. Zelf op het podium staan is geen wensdroom. Ik zing graag, maar de schijnwerpers zijn geen must. Daar ben ik momenteel nog te onzeker voor.”

Het Openluchttheater Rivierenhof is dit jaar open van 14 juni tot 6 september. Info : www.openluchttheater.be.

STEF PICCARELLE (54) Veiligheidscoƶrdinator Couleur CafƩ, Brussel

“Ik vervulde jarenlang topfuncties in het bedrijfsleven, maar mettertijd ging het knagen : ik wilde mijn ervaring ten dienste stellen van mensen, en niet alleen omzet- en winstcijfers najagen. Zo werd ik twintig jaar geleden vrijwilliger bij Couleur CafĆ©, en twee jaar later stond ik in voor de veiligheid op het festival. Een zware taak omdat het gaat over het welzijn van 75.000 bezoekers en 4000 medewerkers, maar ook omdat je met talloze diensten moet onderhandelen. De politie, de brandweer, de ploeg van het Rode Kruis, de MIVB, de persdienst : iedereen moet op dezelfde lijn zitten en zijn taken kennen bij een noodsituatie. Alles bij elkaar goed voor tien maanden voorbereiding, en vanaf april is dat ook mijn enige activiteit. Bovendien moet je in mijn functie vaak nee zeggen, het vingertje opsteken en anderen beperken in hun vrijheid. Zeker nu mensen verwachten dat je alle risico’s uitsluit. Slecht weer, een panne, slecht opgevolgde regels : tegenwoordig zoekt men altijd een schuldige, en in dit geval zou ik dat zijn. Toch kunnen moeilijke momenten ook enorm bevredigend zijn. Zo brak in 2007 brand uit, waardoor we het publiek bliksemsnel moesten evacueren en nadien weer veilig naar binnen loodsen. Een crisissituatie waarbij iedereen het beste van zichzelf moest geven, maar achteraf was ik wel trots op de goede afloop. Naar memorabele optredens moet je me niet vragen. Dan ben ik met honderd en een andere zaken bezig. Door een gelukzalige mensenzee lopen, voelen dat de sfeer goed zit en ’s avond met een gerust hart naar mijn caravan op het terrein trekken : dan ben ik al dik tevreden.”

Couleur CafƩ vindt plaats van 27 tot 29 juni op Tour & Taxis in Brussel. Info : www.couleurcafe.be

DOOR WIM DENOLF & FOTO’S FILIP VAN ROE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content