“En wat wordt het deze zomer? Wat moet ik aantrekken?” Dat is een klassieker, die onvermijdelijk volgt op de beleefde vraag over wat ik doe. Omdat ik even beleefd ben, wil ik op die vraag wel eens een antwoord verzinnen. (Zelfs gratis, al is stylingadvies tegenwoordig duur.) Ik weet nochtans vooraf dat degene die ernaar informeert, gegarandeerd niets met mijn aanwijzingen zal doen. Wat ik best begrijp, ik heb een politiek commentator ook nooit gevraagd wie ik mijn stem moest geven.

Intussen hou ik elk seizoen een standaard antwoord klaar, dat ik afhankelijk van het gezelschap debiteer: badinerend of met een professionele sérieux. “Zomer 2001? Jurkjes, veel jurkjes, gelukkig niet meer zo jong en tienerachtig, maar sensueel vrouwelijk. Verder zijn er allerlei militaire en camouflage-invloeden. Voor wie durft, is de jaren-tachtig- Madonna een te volgen voorbeeld. En ten slotte: veel kleur, al is zwart nu nadrukkelijk terug.”

Daarmee is alles en niets gezegd (ik ben alvast van de smalltalk verlost). Mode reduceren tot het probleem “wat moet ik aantrekken?” lijkt me echter unfair tegenover de mode. In sommige gevallen zelfs ronduit roekeloos: kent u veel mensen die u wilt zien in hotpants en een paillettentopje, een verplicht nummer op de Milanese catwalks? Ik niet.

Vandaar mijn verbazing (en ergernis) over Lucky, the new magazine about shopping (van de uitgevers van Vogue en Glamour vermeldt de cover trots). Dat Amerikaanse maandblad verengt mode tot een shoppinglijstje en de lezers tot winkelende robots. Niets tegen shoppen natuurlijk, af en toe offer ik er graag een hele middag aan op. Toch lijkt de titel me redelijk arrogant. Shoppen kan me lucky stemmen, maar ook vreselijk frusteren. Als ik bijvoorbeeld moet vaststellen dat ze maat 38 tegenwoordig zo klein maken. Of als mijn creditcard mij in een overvolle winkel in bescherming meent te moeten nemen door elke medewerking te weigeren.

Hoewel het de bedoeling van dat magazine is, ik moet Lucky niet als gids. Zelfs al worden mij 22 pagina’s netjes gerangschikte handtassen voorgesteld, zelfs al lachen 26 paar sandalen mij op één pagina toe, zelfs al wordt mij ingelepeld wat er in mijn toilettas hoort te zitten. Dat laatste bezorgt me overigens een existentieel probleem. Ik kan maar niet beslissen in welke categorie ik thuishoor: nadat ik the romantic en the vamp heb geschrapt, blijven nog de no-frills girl en the fashion girl over. Die ultieme keuze bepaalt volgens Lucky hoe mijn overnight bag én zijn inhoud eruitzien.

Om het praktisch te houden worden de lezers nauwelijks lastig gevallen met tekst noch met relevante modefoto’s. Lucky is een als magazine vermomde catalogus, met zelfs een bladzijde vol Yes!-stickertjes en iets minder Maybe?‘s. In pure blije-fifties-huisvrouwenstijl kunnen de lezers anno 2001 die stickers in het magazine aanbrengen. Leren muiltjes van Ralph Lauren voor 88$: Yes! Een streepjespolo van Tommy Hilfiger voor 44$: Maybe? Om op de happy shoppingtocht vooral niets te vergeten. Aan stickers met Help! of No! is helaas niet gedacht.

In dit modenummer krijgt u, geheel logisch, massa’s mode. Maar geen boodschappenlijstjes. We presenteren u opzettelijk een volledig verslag van de modedefilés (en hebben geen stickers nodig om een krachtig No! of Yes! te uiten), trends gevat in modefoto’s en achtergrondartikelen. Omdat we het graag moeilijk maken.

TRUI MOERKERKE

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content