Iedereen kent dat beklemmende gevoel bij een vliegreis. Je wacht af in spanning. Je bijt op je nagels. Vragen tollen door je hoofd. Dat heeft niets met luchtzakken of noodlandingen te maken. Maar zal mijn valies op de band liggen ? Zit alles er nog in ? Hangen de handvatten er nog aan ? En zouden de bagageladers en -lossers echt een metalen klauw hebben, die ze over elke tiende valies halen, gewoon om ons alert te houden ?

Het is een beladen object : een koffer. Wat wordt erin bewaard, waar gaat hij heen ? Ik heb ooit een oud valiesje gekocht op de voddenmarkt. Er zaten wat muf ruikende lappen stof in, maar ook twee fotoalbums die ik heb bijgehouden en af en toe nog eens bekijk. Wie zijn die mensen ? Waren ze gelukkig ? Van wie waren die lappen stof en welke kledingstukken wilden ze ermee maken ? Het is een principe waarop hele realityshows zijn gebaseerd : het opkopen van koffers waarvan de inhoud ongekend is. Hoewel je altijd hoopt dat er liefdesbrieven in zitten, of een schatkaart, gaat het meestal om kleren die je toch niet passen. Want waarom zouden mensen in godsnaam rondlopen met liefdesbrieven en een schatkaart ?

Een valies staat vaak voor verlangen, schrijft Marijke Libert in onze nieuwe zomerreeks (p. 30), waarin we telkens de inhoud van iemands koffer bestuderen. Verlangen naar verre reizen. Maar ook naar thuiskomen. Inpakken is altijd een beetje dromen van een nieuw, beter georganiseerd en compact leven, met rimpelloze kleren en een avontuurlijke persoonlijkheid. Uitpakken heeft iets intiems, terug naar het vertrouwde.

Sommige koffers zijn iconisch. Die van een cello bijvoorbeeld. Afhankelijk van de verschijning van de drager zeg je : daar gaat een gedistingeerd musicus of daar is een maffioso met een machine-geweer. Sommige koffers doen dromen. Hoe reist de goochelaar ? Heeft hij een speciale valies voor zijn hoge hoed, konijn en duif ? Heeft zijn vrouw-assistente een koffer vol met glitteroutfits en netkousen ?

Verloren bagage is nog zoiets. Lost luggage. Alsof het weeskindjes zijn die wachten op een nieuwe ouder. Mist niemand hen ? Wat zou er in al die koffers van de lost and found zitten ? Ik hoop dat Marijke het me vertelt. Misschien is het zoals Boudewijn De Groot zingt over zijn koffer in Berlijn, en die zak met wasgoed in Parijs (waarin een hemd, dat mist hij voor geen prijs) : “Van dat hemd zullen ze wel een stofdoek maken, en die koffer die doet tenslotte niets ter zake.” Bij ons wel. Zes weken lang duiken we in iemands koffer.

lene.kemps@knack.be

LENE KEMPS

“Sommige koffers doen dromen. Hoe reist de goochelaar ? Heeft hij een speciale valies voor zijn hoge hoed, konijn en duif ?”