Als mensen horen dat ik beautyredactrice ben met een passie voor parfums, komen ze steevast met de vraag welke geur ik hen kan aanraden. Een enkele curieuzeneus wil ook weten wat ik zelf draag. Ik moet bekennen dat ik voorlopig, sinds ik kinderen heb, nauwelijks parfum gebruik, omdat ik het belangrijk vind dat ze mijn persoonlijke geur kennen. Parfums draag ik daarom meestal op het werk. Eerder functioneel. Om te ontdekken of een geur harmonieus evolueert, of er een persoonlijkheid achter die aantrekkelijke eerste verstuiving zit, hoe lang hij houdt… Allemaal kenmerken van een goed parfum.

Maar om hem te dragen moet ik zo’n geur, hoe goed hij ook is, ook zelf lekker vinden. Lekker genoeg om hem een hele dag te willen ruiken, en zelfs dat garandeert geen plekje in mijn persoonlijke collectie. Er zijn immers parfums die ik fantastisch vind, maar die ik niet kan dragen omdat ik ze constant blijf ruiken, wat zeer vermoeiend is. Een goed parfum versmelt met de huid, met de eigen geur. Hij is, net als lievelingsmuziek, op de achtergrond aanwezig. Een vanzelfsprekend deel van je leven dat nooit stoort. Momenteel draag ik een parfum dat me doet denken aan mijn dochter van net geen twee : de geur van het babyhaar in haar nekje wanneer ze ligt te slapen of op mijn schoot kruipt met haar prentenboek.

Volgens Christopher Sheldrake, rechterhand van Chanels huisparfumeur Jacques Polge (p. 36) beïnvloeden geuren je gemoedstoestand en kan een juist parfum je zelfverzekerder doen voelen. Een van mijn favorieten is van zijn hand en heeft inderdaad iets dat mij op mijn gemak stelt. Vergelijk het met het behaaglijke gevoel van een kasjmieren trui of een flatterend jurkje waarvan je weet dat het als gegoten zit.

Sheldrake vertelt hoe de geur van bepaalde grondstoffen soms onverwachts en heel levendig momenten oproept uit zijn jeugd in India, vijfenveertig jaar geleden. Ook ik herbeleefde de afgelopen maanden, bij het openen van ettelijke nieuwe flacons, taferelen van vroeger. De jaren tachtig zijn immers helemaal terug, niet alleen in de mode, ook in de parfumerie. Geuren uit die tijd worden opnieuw gelanceerd – zoals Aramis Tuscany, dat mij doet denken aan mijn vader, die zich graag royaal parfumeert in de auto voor hij op bezoek gaat. Andere worden geherinterpreteerd, zoals Davidoff Hot Water, voor eeuwig geassocieerd met mijn eerste kus of Dior Fahrenheit Absolute, een souvenir aan mijn honderdste kus.

Maar ook de vergeten klassiekers van grote parfumhuizen roepen herinneringen op. Dior lanceert Les Creations de Monsieur Dior, een heruitgave van parfums die het merk naam en faam gaven en waartoe Diorissimo behoort, het favoriete parfum van mijn grootmoeder. Telkens als we bij haar op bezoek gingen, glipte ik de badkamer in om stiekem wat op mijn zakdoek te spuiten. Ook uit haar grijze portemonnee, waaruit ze vijf frank haalde om snoepjes te kopen, steeg steevast dat vertrouwde meiklokjesaroma op. Mijn grootmoeder is er al meer dan twintig jaar niet meer, maar de herinnering aan haar is slechts een verstuiving weg.

sofie.albrecht@knack.be

Sofie Albrecht