Deze maand tonen de studenten van de modescholen hun collecties. Het zijn defilés waar wonderlijke creaties grote dromen voor de toekomst beloven. Tom Notte en Bart Vandebosch, de ontwerpers van het Belgische label Les Hommes en allebei oud-student aan de Antwerpse modeacademie, maken intussen die dromen al waar.

De creaties van Les Hommes worden omschreven als ‘modern nostal- gisch’, luxueus met een ruw kantje. Ook de ontwerpers zelf blijken elkaars tegenpolen : de harde, rationele en zelfverzekerde zakenman Tom Notte (32) naast de emotionele, chaotische en ietwat bedeesde creatieveling Bart Vandebosch (33). In amper vijf jaar bloeiden ze met hun label helemaal open.

Jullie zijn 2008 ingegaan met een nieuwe showroom/permanent bureau in Milaan. Hoe voelt dat ?

Tom : Goed, want dat betekent dat we bij onze start in 2002 een realistisch bu- sinessplan hadden en dat we nog steeds op schema zitten. Deze verwezenlijking was het laatste streefdoel van dat plan en meteen ook de eerste grote stap in het nieuwe.

Bart : We wisten ook dat we op een bepaald moment uit die eerste, veel kleinere showroom moesten komen. Dat is noodzakelijk, wil je tonen dat je ernstig bezig bent. Je moet die geloofwaardigheid voeden, anders blijf je een beginnertje. Ook aan onze klanten wilden we tonen dat we wel degelijk ergens naartoe gaan, namelijk steil naar omhoog.

Was het een droom die uitkwam ?

Tom : Absoluut, al zijn onze dromen niet identiek. Ze overlappen elkaar gelukkig wel. Tijdens de werken aan de showroom stonden Bart en ik te kijken naar hoe de werklieden het logo boven de balie plaatsten. In mooie letters prijkte daar ‘Les Hommes’… Daar had ik dus als kleine jongen altijd van gedroomd. Mijn eigen zaak. Ik was best trots.

Bart : In zijn jongensdroom prijkte wel ‘Notte Enterprise’ boven de balie. (lacht)

Tom : Ja, als klein manneke had ik maar iets uitgevonden.

Bart : Mijn droom als kind was om in de mode te gaan en defilés te doen in Milaan naast Armani, Versace, Burberry,… Naar die namen heb ik altijd erg opgekeken. De kers op mijn taart komt dan op de show zelf : de flitsende camera’s, de modellen, de aandacht van de pers. Op zo’n moment besef ik dat ik toch wel mooi aan die droom aan het timmeren ben.

Voelden jullie zich in het begin niet klein tussen die wereldmerken ?

Tom : ( quasi gepikeerd) Op zulke vragen antwoord ik niet graag… Wat zij kunnen, kunnen wij ook. Je moet een gezonde dosis trots hebben, zonder daarbij arrogant te zijn. We stáán wel elke keer tussen Dolce & Gabbana en Louis Vuitton, dus waarom zouden we ons klein voelen ? Uiteraard beweer ik niet dat je ons met die namen kunt vergelijken, al is het maar qua naambekendheid.

Bart : Voor mij is het anders, omdat ik die namen altijd zo bewonderd heb. Geïntimideerd heb ik me nooit gevoeld, hoogstens een beetje onzeker. Maar dat duurt nooit lang. Ik voel me niet meer dan Donatella Versace, maar zeker ook niet minder.

Zelfs Versace klinkt ons in België nog altijd bekender in de oren. Is dat frustrerend ?

Tom : Op zakelijk vlak niet. Maar voor ons persoonlijk was dat in het begin wel jammer. Als je zag hoe hard we ervoor werkten, was het wel storend dat die erkenning er niet kwam. Dus ik ben wel blij dat ze er nu optimaal is.

Kunnen de woorden ‘België’ en ‘Antwerpse modeacademie’ helpen in het buitenland ?

Bart : Absoluut. Dat is een enorme referentie. Op de uitnodiging van ons allereerste seizoen hebben we dat dan ook dik in de verf gezet. Dat heeft de nieuwsgierigheid wel gewekt.

Tom : Het helpt in die zin dat het deuren opent en dat je sneller in contact komt met mensen. Verder doet het geen wonderen. Niemand gaat een bestelling plaatsen omdat je aan de Antwerpse modeacademie gestudeerd hebt. Maar die eerst contacten betekenen natuurlijk al veel.

Hoe kijken jullie terug op jullie beginperiode ?

Tom : ( tegen Bart) Weet je nog toen ik je belde ? Ik was juist gestopt met mijn job bij System en jij werkte nog bij Cocodrillo. Ik zei : Kom, geef maar meteen je ontslag. We starten, de collectie moet er binnen vier maanden staan.

Bart : Ik herinner me onze eerste dag nog goed. We hadden een fax gekocht, Toms computer meegebracht, de telefoon aangesloten, alles geïnstalleerd… En dan zaten we daar… te wachten. Tom zei half in paniek : “Bart, ik ben ongerust, er belt niemand.” ( lacht) En als er een fax binnenkwam, stormden we er allebei naartoe.

Nu krijgen we twintig telefoons per minuut, we werken zeven dagen op zeven, het is ontzettend druk. Maar we halen daar ongelooflijk veel energie uit. Ons werk is geen werk, dat is ons leven. En het is een groot voordeel dat we dat als koppel samen kunnen doen.

Was geluk een belangrijke factor ?

Tom : Nee, daar geloof ik niet in.

Bart : Ik geloof in geluk tot op zekere hoogte. Je moet vooral overtuigd zijn van je product en geloven in jezelf. Maar vooral met beide voeten op de grond blijven door kritisch en realistisch te zijn.

Tom : Realistisch blijven, dat is het. En durven zakelijk denken. Voor beginnende ontwerpers is het niet eenvoudig om te leven van hun collecties. Dat vraagt tijd. Maar toch hebben wij geen gebruik willen maken van het geld dat we misschien van onze ouders mochten lenen. We wilden bewijzen dat we het zelf konden. Met een grote mond, veel enthousiasme en een gezond ondernemingsplan hebben we een bescheiden startkapitaal bij elkaar geschraapt. En daarmee moet je durven op termijn te denken. De eerste jaren zit je in de rode cijfers, maar met een goed en realistisch plan zie je na drie jaar geen zwarte sneeuw meer. Creatieve mensen denken vaak alleen op heel korte termijn : seizoen per seizoen.

Denken jullie aan hoe het geweest zou zijn zonder elkaar ?

Tom : Daar praten we wel eens over, ja. Ik zou sowieso een bedrijf gehad hebben. Een agentuur misschien ?

Bart : Ik was misschien naar Parijs gegaan om assistent te worden bij Christian Lacroix of zo. Of hoofdontwerper bij een ander groot modehuis. Les Hommes zou er waarschijnlijk niet geweest zijn, of toch niet in deze vorm.

Was het liefde op het eerste gezicht ?

Bart : Niet meteen. We zaten samen in het eerste jaar, maar in feite kenden we elkaar niet. Ik was ervan overtuigd dat Tom zijn jaar dubbelde, want die had toch zo’n grote mond. En ik was vrij bedeesd en stil.

Tom : Ik vond hem wel een schattig ding. ( schatert)

Bart : Op een dag zat ik iets te veel te kletsen naar de zin van de lerares. Toen zette ze Tom naast mij. We raakten aan de praat, zijn vrienden geworden en vrij snel een koppel.

Ondanks jullie verschillende karakters ?

Tom : Het zijn niet enkel onze karakters die verschillen, hoor. Dat gaat tot in de kleinste details. Ik ben zakelijk en commercieel ingesteld, Bart is creatiever aangelegd. Ik ben bruter, hij heeft een meer vrouwelijke kant. Ik ben de rationele, hij de emotionele. Ik ben links-, Bart is rechtshandig. Ik rijd graag met de auto en dat komt hem heel goed uit. Ik denk positief en realistisch, Bart is een echte doemdenker. Als er iets misgaat, zegt hij meteen : “Voilà, dat gaat niet, hè. We kunnen er beter mee stoppen.” Dan sus ik hem en zeg dat we stap voor stap opnieuw zullen beginnen. Je moet hem een beetje pamperen, dan komt het wel goed. Ik kan ’s morgens ook heel enthousiast zijn…

Bart : ( onderbreekt) Hij bedoelt ‘luidruchtig’.

Tom : Nog zoiets, ik kan niet lang slapen en Bart krijg je met geen stokken uit zijn bed. Maar goed, ik zit ’s morgens dus vol plannen over wat we die dag gaan doen en Bart geeft het bij een eerste tegenslag al op.

Wat bewonder je aan elkaar ?

Bart : Tom heeft me leren relativeren. Hij bekijkt het altijd van de positieve kant, dat is knap. En als hij een beslissing neemt, dan maakt hij daar meteen werk van. Hij doet het precies zoals hij het zich voorgenomen had.

Tom : Bart is creatiever dan ik en hij kan het creatieve in mij ook naar boven halen. Ik bewonder hem, omdat hij me anders kan doen denken dan enkel als zaakvoerder.

Hebben jullie die kwaliteiten van thuis meegekregen ?

Tom : Dat ik ondernemend ben, heb ik vermoedelijk wel van mijn vader. Hij is ook een zakenman en qua karakter lijken we een beetje op elkaar : allebei heel rechtdoorzee. Mijn zussen en ik werden ook heel vrij gelaten, maar we moesten wel de gevolgen dragen van dingen die we deden of beslissingen die we namen.

Bart : Ik kom uit een creatieve familie. Mijn vader schildert en tekent al zijn hele leven en mijn twee broers en ik hebben secundair en hoger kunstonderwijs gevolgd. Voorts ben ik heel liberaal opgevoed, al heeft mijn moeder me wel nogal verwend.

Zijn jullie iets of iemand anders dankbaar voor hoe het allemaal gelopen is ?

Tom : ( denkt na) Dankbaar… Dat is een duur woord, he. Ik ben vooral onszelf dankbaar, dat we het met ons tweetjes al zo ver geschopt hebben. En onze ouders omdat ze ons op een bepaalde manier hebben opgevoed en ons altijd hebben gesteund.

Bart : Misschien dankbaar omdat we elkaar gevonden hebben ? Het lot ?

Tom : Ik ga me niet richten tot iets bovennatuurlijks, maar dat beslist ieder voor zich uiteraard. Ik ben dankbaar dat we de durf hebben gehad om voor dit avontuur te gaan. En dan eigenlijk ook de school, omdat die het beste in ons heeft bovengehaald. Misschien sta ik er te weinig bij stil dat er inderdaad een aantal dingen zijn waar we dankbaar voor mogen zijn.

Hoe gaat dat avontuur nu verder ?

Bart : De meeste aandacht gaat nu naar onze dameslijn. Die moet zo snel mogelijk op hetzelfde niveau gebracht worden als de mannencollectie, met sterke defilés.

Tom : Binnen vijf jaar moet ook onze tweede lijn gelanceerd zijn. De bedoeling is om een creatieve, jonge en betaalbare lijn te maken. Ze is gericht op een jonger publiek en dus een beetje meer rock-‘n-roll, maar nog steeds heel ‘Les Hommes’. Wanneer die er concreet gaat komen, weten we nog niet. Maar over vijf jaar moet daarvan wel al een winkel zijn in Milaan.

Bart : En op langere termijn willen we werken aan onze naam- en imagobekendheid. De eindconsument koopt tenslotte graag iets waar hij al van gehoord heeft. We nemen daar onze tijd voor, omdat het belangrijk is dat het imago gelinkt wordt aan kwaliteit, creativiteit en luxe. En tegen dan worden we in één adem genoemd met Gucci en Prada.

Door Grete Flies

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content