“Eerst stem ik op BBC af voor Top Gear, een automagazine zoals er in Vlaanderen nog nooit één gemaakt is. Namelijk: een programma waarin ook gelachen mag worden. Jeremy Clarkson is journalist én komiek. Hij steekt enorm veel ironie in het programma. Hij zette een keer tv-presentatrices voor aap door hen simpele vragen te stellen over hun sportkarren, waar ze geen antwoord op wisten. En bij de grote baas van BMW die met veel bravoure had verklaard dat hij zijn fabriek in brand zou steken, als iemand een foutje wist te vinden bij een nieuw model, kwam hij af met een doosje lucifers.

Dan wil ik het journaal en een duidingsprogramma, TerZake of Nova. Meteen daarna een buitenshow van Ruby Wax, waarbij ze op bezoek gaat bij een grote ster. Luk Alloo heeft daar duidelijk de mosterd gehaald voor z’n Sterren en kometen. Ik vind Wax een straffe vrouw, omdat ze bijna alles zelf doet, ook de research. En omwille van haar durf natuurlijk. Ik herinner mij de aflevering waarin ze in badpak naast Pamela Anderson ging staan.

Eveneens topentertainment: De Pak de Poen Show. Al moeten we het doen met een slechte VHS-kopie, want de moederbanden zijn naar verluidt verbrand. Wat ik ook wil terugzien, is een van de allereerste Willem Ruis Shows. Die man was een trendsetter. En als je ziet hoe hij tekeerging, dan is het niet verwonderlijk dat hij uiteindelijk hartproblemen kreeg.

Puur genot is Dalziel and Pascoe, een politieserie die onlangs op Canvas te zien was. Elke episode was een kleine film. Met scenario’s die tot in de puntjes klopten. Vol kwinkslagen en met een groot acteur: Warren Clarke.

Vervolgens een Nederlands laatavondprogramma. Sonja Barend of Jan Lenferink in hun hoogdagen. Zij bestonden het een Harry Mulisch heel gewone vragen te stellen. Als ze iets niet goed begrepen, zeiden ze onomwonden: “Leg dat eens uit?”. Ze hadden allebei iets van: cut the crap.

Om te eindigen: Laat De Leeuw, waarvan ik een uitzending live heb meegemaakt in Rotterdam. Paul De Leeuw deed zélf de warming-up. Hij blijft altijd zichzelf. Alles is perfect voorbereid, maar toch lijkt het los uit de pols te komen. Hij liet eens, gezeten op een hoge stoel, blinden naar hem toe kruipen. Dat is zijn manier om een taboe te doorbreken en volgens mij is zoiets veel efficiënter dan eender welke sensibiliseringscampagne.” (PVD)

Hans Otten presenteert op Studio Brussel “Compact 50” en “Commissaris O” en zetelt in het panel van “Wie van de drie?”.

Lene Kemps