Op zijn zoektocht door Europa vond deze Amerikaan uiteindelijk in de Charente wat hij zocht : een afgelegen hoeve met geschiedenis, groot genoeg om gasten te ontvangen.

Het departement Charente, in het zuidwesten van Frankrijk, ligt ingesloten door de Dordogne, Gironde en Charente Maritime. Uit die Charente komt ook de cognac, waarvoor de colombar en de folleblanche worden geteeld, twee witte druivenrassen. De uitgestrekte wijngaarden in het heuvelachtige gebied worden afgewisseld met grote velden zonnebloemen.

Dat alles maakt de regio uiterst aantrekkelijk zowel voor een lang weekend als voor een korte wijnvakantie. Of, waarom niet, om er te wonen. De Amerikaan Roger M. Mudge is een van die gelukkigen. Geboren in Minnesota verbleef hij jarenlang in Miami. Hij bezat daar, samen met zijn levenspartner, een jarenvijftigvilla bij Biscayne Bay, die zij samen eigenhandig hadden verbouwd en ingericht met inspiratie uit de zeilsport. Maar hun Miamiperiode kwam ten einde, ze wilden iets anders, een nieuw leven aan de andere kant van de oceaan.

Vanuit Miami verscheepten ze een mobilhome naar België, de startplaats voor een acht maanden durende zoektocht door Frankrijk, Italië, Spanje en zelfs Marokko. Alle mooie zonnige plekken waren mogelijk. Langzaam werd de cirkel almaar kleiner en liet Roger zijn oog vallen op de buurt van Bordeaux. De definitieve plek was gevonden, een versterkte boerderij uit de vijftiende eeuw. Plaats zat, ook voor de drie paarden, twee ezels, de schapen, een stel ganzen en eenden, drie honden en een kat. Bij de hoeve hoort elf hectare grond.

“Het moeilijkst was afscheid nemen in Miami. Ik liet niet alleen familie en vrienden achter, maar ook alles wat ik in mijn 42 jaar had opgebouwd. Het voelde zo vertrouwd : dat zonnige leven in Florida, een mooi huis, mijn dagelijkse leven en mijn werk. Mijn vertrek naar Europa was een ingrijpende omwenteling, ook voor mijn partner.”

De plek in Charente voldeed het best aan wat Roger zocht : het moest beslist een ‘gentleman’s farm’ worden. Een historisch landgoed met landerijen, dieren en een authentieke landelijke uitstraling. De boerderij had oorspronkelijk vier verdedigingstorens, stond boven op een heuvel, en was eeuwen geleden eigendom geweest van een adellijke heer. Roger : “Al onze wensen kwamen hier bij elkaar. De hoeve lag afgelegen en had dus privacy. Ze was nog niet gerenoveerd en had de ‘wow-factor’ die we zochten. Het gevoel dat Fransen omschrijven als coup de coeur.”

Het kleine chateau ligt aan het einde van een onverharde weg. De toegangsweg wordt links en rechts geflankeerd door korenvelden. Eerst zie je de robuuste entreepoort van het chateau, en pas dan in de verte het historische hoofdgebouw. Volgens oude archieven wordt rond 1465 melding gemaakt van de bouw van vier verdedigingstorens. Inmiddels is er één verdwenen, van een tweede blijft een kleine ruïne over in de achtertuin, maar de twee andere zijn nog intact.

De rest van de kamers en de bijgebouwen zijn van latere datum, van de zestiende eeuw. De authentieke kasteeluitstraling overtuigde Roger en zijn partner. “In de maanden voor de aankoop hadden wij zeker dertig huizen en landerijen bekeken”, vervolgt de inmiddels Franse Amerikaan. “Toen we hier onder de poort doorliepen, dachten we al niet meer aan de alternatieven, we wisten dat het deze plek zou worden.”

De hoeve toont op de binnenplaats zijn simpele schoonheid en zijn stoere uitstraling. Tegenover de entreepoort staat het huis, links daarvan de bijgebouwen, die in een L-vorm het terrein verder omsluiten. Rechts van de poort een halfhoge tuinmuur met in het midden een gietijzeren hekwerk, waarvan vermoed wordt dat het vroeger de entree was tot de bloementuin, de plek is nu de biotoop van de twee ezels.

“We hadden zeker twee uur nodig om alle ruimten te bezichtigen”, vervolgt Roger. “Er was ruimte voor de stallen, met genoeg bijgebouwen voor een gastenverblijf voor familie en vrienden en de hoeve was omgeven door genoeg landerijen om privacy te garanderen en om dieren te houden. Het hoofdgebouw was door de vorige bewoners al verbouwd, alleen de bijgebouwen zijn door ons grondig aangepakt. Wij hebben alles met lokale ambachtsmensen gerestaureerd, van metselaar, metaalbewerker, tot tuinman toe.”

“Door dat persoonlijke contact zijn we ook sneller opgenomen in deze hechte Franse gemeenschap, gemakkelijker zelfs dan ik had verwacht. Die warmte en openheid maakte het makkelijker om de hoeve als mijn nieuwe thuis te gaan zien. Het is een perfecte plek geworden om familie en vrienden te ontvangen. Iedereen is enthousiast over de inrichting van het gastenhuis. We kopen veel bij brocanteurs, maar we combineren het historische met hedendaags elementen.”

“Geregeld komen mensen uit België of Miami ons opzoeken en natuurlijk laten wij die van deze Franse omgeving en cultuur genieten, we maken lange wandelingen door de natuur, passeren de oude waterbron onder aan de heuvel, om daarna gezamenlijk een heerlijk diner en een glas wijn te genieten in de tuin. De natuur is hier overweldigend. Hier ben ik ook door een nieuwe passie gebeten, het paardrijden. Die sport en de paarden brengen me dichter bij de natuur. Je hebt hier zoveel stille landweggetjes dat je hier zeker drie uur kunt paardrijden zonder iemand tegen te komen. Ach, deze streek is zo authentiek dat je je gemakkelijk vier eeuwen terug in de tijd waant. “

Door Marc Heldens I Foto’s Verne