Veel tijd voor een privé-leven heeft Giorgio Armani niet. Daarom vinden we zijn flat tussen zijn kantoren en ontwerpbureaus in de Via Borgonuovo in Milaan.

Tijdens het maken van deze foto’s zijn we op Armani zelf gebotst, toen hij eventjes in de dressing dook om wat anders aan te trekken. In deze flat glipt hij dagelijks binnen voor een snelle hap, om wat te slapen of om zich om te kleden. Van al zijn woningen, waaronder een paar weekend- en vakantiehuizen in Zuid-Italië, vertoeft hij hier het meest en toch wordt de flat niet zo intensief bewoond. Daar heeft hij amper de tijd voor. Armani werkt soms tot veertien uur per dag, dus hoeft hij ’s avonds maar de lift te nemen om in huis te belanden.

Sommige modejournalisten kennen deze flat goed, omdat hij er wel eens een receptie gaf. Maar meestal werd de pers in een aparte ruimte op een hogere verdieping ontvangen. Die persrecepties in de Via Borgonuovo zijn inmiddels verleden tijd, nu begroet hij de pers liever in het nieuwe modetheater (zie Special Modern Interieur van 10 oktober) dat hij door Tadao Ando liet ontwerpen in de Via Bergognone. De routiniers van de modejournalistiek betreuren dat een beetje, omdat ze niet meer terechtkunnen in het hart van het Armani-imperium, dat klopt in de Via Borgonuovo.

De flat van Giorgio Armani lijkt vooral ’s avonds op een filmdecor. De royale ruimten, het gedempte kunstlicht en het vrij imposante, maar verrassend klassieke meubilair doen daar toch aan denken. De inrichting gebeurde vele jaren geleden in een soort moderne art-decostijl die weer wat actueel wordt. De flat werd gerealiseerd lang voor de lancering van de Armani Casa-collectie, die pas dateert van oktober vorig jaar. Toch merk je verwantschappen tussen beide, wat erop wijst dat Giorgio Armani een specifieke interieursmaak heeft die afwijkt van wat veel designfabrikanten voorstellen. Van zijn Casa-collectie vertelt hij zelf dat de stijl modern is, maar naar het verleden verwijst. Zoals het Armani-pak dus: het is klassiek maar heeft een frisse, nieuwe snit.

De flat van Armani doet me denken aan het intussen beroemde interieur dat de vermaarde Franse decorateur Jean-Michel Frank rond 1929 inrichtte voor burggraaf de Noailles in het hôtel Bischoffsheim in Parijs. Daar waren de muren van de salon gedecoreerd met vierkante vellen perkament, die lijken sprekend op de wanddecoratie die hier met verf werd aangebracht. Ook het gebruik van indirect licht aan het plafond en het hoekige, robuuste meubilair hebben iets met Frank gemeen. Een stijl die in Milaan onder meer door ontwerper Romeo Sozzi wordt voortgezet.

Armani heeft veel meubilair van Sozzi in huis. Diezelfde stijl herkennen we gedeeltelijk in de nieuwe Casa-collectie. Met dit verschil dat het warme kleurenpalet – van groengrijs over beige tot antracietzwart – dat de basis vormt, levendig wordt opgelicht met felrode accenten. In de fauteuils liggen bijvoorbeeld rode kussens en op tafel staan er rode glazen in Muranostijl.

Het is wel leuk om vast te stellen hoezeer kleuren, soms nog meer dan vormen, een stijl bepalen en verjongen. De flat van Armani is klassiek van opbouw, met een enfilade die loopt van zijn bureau over een enorme zitkamer tot in de eetkamer.

Daarnaast zijn er gangen die deels van het licht zijn afgeschermd, om de warme zomerzon buiten te houden. Net als tijdens het interbellum werd dit interieur verrijkt met wat exotica, zoals oosterse stoffen, vazen en meubelen. Ook de Armani Casa-collectie toont trouwens zo’n mix van stijlen en culturen. Naast Muranoglas merken we porseleinen theepotten op uit China, lakwerk uit Vietnam en Amerikaanse placemats. Kortom voor de hele collectie worden natuurlijke, traditionele materialen gebruikt. Armani heeft nooit alleen oog voor het visuele aspect van zijn ontwerpen, maar koestert evenzeer de tactiele kwaliteit.

Piet Swimberghe / Foto’s Jan Verlinde