Misschien realiseert u het zich niet maar er is al maanden een haatcampagne aan de gang tegen de Amerikaanse actrice Anne Hathaway. Dat schattige ding uit ThePrincess Diaries, het onhandige schoolmeisje voorbestemd om ‘koningin van Genovia’ te worden (alleen Disney verzint zoiets). De intelligente assistente uit The Devil Wears Prada, die Meryl Streep lik op stuk geeft. De meelijwekkende prostituee Fantine uit Les Misérables. Ja, zij. Met de bambiogen, de perfecte huid en de Oscar voor de beste bijrol. Amerika haat haar en laat dat via allerlei wegen weten.

Dat internet en tweets de beste manieren zijn om vitriool te spuien, weten we al langer. Virtueel ben je onzichtbaar, berichten zijn snel de wereld ingestuurd, en de 140 tekens van een tweet scheld je makkelijk bij elkaar. Maar de vuilbekkerij is bij Anne Hathaway zo ver gegaan dat er ondertussen een tegenreactie op gang is gekomen en dat serieuze tijdschriften – The New Yorker, The New Republic, New York Magazine, Herald Tribune – zich wagen aan wat ondertussen de vraag van één miljoen is geworden: Why Do we Hate Anne Hathaway? (of variaties als: Who Really Hates Anne Hathaway? Do we really Hate Anne Hathaway? en Why Do Women Hate Anne Hathaway?)

Niemand heeft eigenlijk een antwoord op die waaromvraag. Duizenden bloggers sommen hun eigen persoonlijke redenen op en die gaan van: “Ze is gewoon te perfect” en “haar tanden zijn te groot” tot “zomaar” en “ze doet gewoon te veel moeite”. Maar dat verklaart de omvang van het verschijnsel niet. De haatbeweging heeft volgelingen die zichzelf de Hathahaters noemen, een eigen website en een eigen Twitterhashtag (#hathahaters). In de popcultuur is Anne Hathaway de nieuwe boksbal, een soort van Lindsay Lohanfiguur op wie we al onze negatieve gevoelens projecteren. Ware het niet dat Lindsay Lohans carrière onbestaande is en haar strafblad lang, terwijl Hathaway de ene succesvolle film na de andere draait en een onbesproken blad is (nu ja, op een lange affaire met een fraudeur na).

The New York Times haalde een nieuwe studie aan die stelt dat de Twittersfeer geen weergave is van wat er in de maatschappij leeft. Meer dan in stellingname, blinkt de gemiddelde tweet vooral uit in negativiteit. Hathaway is een makkelijk slachtoffer. Ze is té: te mooi, te charmant, te perfect, te vriendelijk, te succesvol. Ze kan wel tegen een stootje, denken we dan. We houden van Adele omdat ze geen perfecte maat 36 heeft en eruitziet alsof je zo een biertje met haar kan drinken. We houden van Michelle Obama omdat ze slim is, hard gewerkt heeft om in het Witte Huis te geraken en nog steeds elke dag hard werkt. We houden niet zo van mensen voor wie alles te moeiteloos lijkt te gaan, dat maakt hen minder menselijk en dus minder aaibaar. Als Anne vijf kilo bijkomt en een puist krijgt, stromen de fanbrieven binnen. Maar waarom zou ze?

LENE.KEMPS@KNACK.BE

DOOR LENE KEMPS

“WE HOUDEN NIET ZO VAN MENSEN VOOR WIE ALLES TE MOEITELOOS LIJKT TE GAAN. DAT MAAKT HEN MINDER MENSELIJK EN DUS MINDER AAIBAAR”