Gezucht. Hoorbaar gekreun. En wat gerol met ogen. Mode-expert Ellen De Wolf schreef op pagina 24 een artikel over de terugkeer van de ronde billen. Ze vond geen synoniemen meer. Hoeveel woorden zijn er voor een welgevormde achterkant, een bolle bips of een stevige poep. Béyonce-billen, suggereerden wij, een Pippa-poep, een Kardashian-kontje. Want het ronde achterwerk is weer helemaal terug. Weliswaar niet op z’n rubensiaans als gevolg van verzamelde vetten, maar op z’n Pippa Middletons, als het resultaat van gerichte fitnessoefeningen.

In de mode willen de aandachtszones nog al eens verhuizen. Kunsthistoricus en modekenner James Laver formuleerde er in de jaren dertig zelfs een hele theorie rond, die van de shifting erogenous zones. Nu eens gaat in de mode de aandacht naar het decolleté, dan weer naar de taille of de benen om ten slotte weer aan de achterkant te belanden. “De erogene zones veranderen voortdurend van plaats, en het is aan de mode om ze achterna te hollen, zonder ze ooit volledig in te halen”, formuleert Laver wat enigmatisch. Andere mensen borduurden verder op de theorie. Psycholoog John Flugel constateerde dat de mode er een systeem van had gemaakt : een bepaalde lichaamszone accentueren, en het erotische potentieel ervan volledig uitputten om daarna iets nieuws op de markt te kunnen brengen. Een psychologische en economische hefboom zeg maar, die vrouwen elk seizoen weer aanzet om nieuwe kleren te kopen.

Ondertussen vindt men de theorie te simplistisch, maar ze is makkelijk toepasbaar. De lange benen in hotpants of minirok uit de jaren zestig. De mooie heupen in de lage jeans van de jaren zeventig. De brede schouders en blote ruggen uit de jaren tachtig. Het middenrif, geaccentueerd door de korte topjes van de jaren negentig. Andere erogene zones waren wat onhandiger en zijn minder doorgebroken. De huidige obsessie voor de side boob of zij-borst bijvoorbeeld, wanneer een te royale mouwopening zicht geeft op de zijkant van je boezem. Of erger nog : underboobage, wanneer de onderkant van de borsten in een veel te kort los topje zichtbaar wordt.

Helemaal vreemd is de huidige verering van de oksel. Hoe vermoeiend is het, om steeds maar weer naar een nieuwe zone te moeten zoeken, zodat nu de oksel aan de beurt is – die ik niet per definitie onaantrekkelijk vind, maar nu ook weer niet erg interessant. En verzin maar eens tien synoniemen voor oksel.

lene.kemps@knack.be

Lene Kemps

James Laver : “De erogene zones veranderen voortdurend van plaats, de mode holt ze achterna, zonder ze ooit volledig in te halen”