Bagage en lederwaren zijn Xavier Kegels’ stokpaardjes. Hij ontwierp voor Laurent David, creëerde Kipling en begon twee jaar geleden met Hedgren. Drie succesvolle basisconcepten, ingevuld met leer, stoffen, ritsen en eigentijdse imago’s.

MARLEEN WYNANTS

Tussen de creatie van zijn geesteskinderen door, was er ook nog Rent-a-Brain, een bedrijfje dat pure concepten uitdokterde. Van de her-styling van een postordercatalogus tot een tijdschrift voor artsen. Als een bepaald project hem interesseert, zal Xavier Kegels ook nu niet ?nee” zeggen, maar voortaan pakt hij met Rent-a-Brain niet langer publiekelijk uit. Wie op hem een beroep wil doen, weet hem te vinden.

De zware houten meubelen en bordeauxrode, gezellige kitsch van zijn vroegere bureau hebben plaatsgemaakt voor een nieuw evenwicht. Plankenvloeren en van alle verf en vernis ontdane houten tafels zorgen ervoor dat niets de aandacht afleidt van de Hedgren-producten in de open, witgeschilderde vitrines.

Kegels heeft een goed jaar gehad : 10 miljoen nettowinst tijdens het eerste Hedgren-jaar, niet mis voor een bedrijfje van vijf personen. Kegels is relaxed, hij heeft net een vastenkuur achter de rug en is minstens even sterk begaan met zijn biologische tuin in wording als met de Hedgren-collectie voor 1997. De Big Shopper van weleer is ondertussen uitgegroeid tot een collectie Outdoor Bags of ?hybriden” zoals de bedenker ervan ze zelf noemt.

Xavier Kegels koppelde Japanse basisprincipes en Amerikaanse functionaliteit aan Scandinavische natuurlijkheid. Aan tassen, zakken en bagage gaf hij terug een ziel. Zowel de rugzakken voor laptops als de andere Hedgren-producten kregen een grote soepelheid en esthetiek mee.

Toen hij in de jaren ’80 bij Laurent David zijn eerste rugzakjes uitbracht, was dat het begin van een ongelofelijke rage. Een voorbijgaand modeverschijnsel, fluisterden buitenstaanders die wel snel hun eigen rugzakjes in elkaar stikten en van prijskaartjes voorzagen. ?Mode is dood”, repliceert Kegels nu. ?Alles is gebruik geworden, zuiver functioneel. En dat geldt voor mode op alle gebieden : auto’s, computers, kleren, accessoires… Mensen die uitsluitend van mode leven, horen dat natuurlijk niet graag, maar ze zullen zich moeten heroriënteren. Verkopers en dealers zullen technisch beter op de hoogte moeten zijn van de producten die ze verkopen. De ene computer is de andere niet, de ene rugzak is ook de andere niet, ook al zijn ze allemaal practisch, comfortabel en ergonomisch. De verschillen zijn vaak subtiel, maar voor de consument doorslaggevend.

Daarom moeten verkopers technisch beter geïnformeerd en opgeleid worden. Dat vraagt tijd. De meesten denken voorlopig nog dat het zonder wel zal lopen. Wel, die denken mis. Het heeft alles met service en geloofwaardigheid van de winkel te maken.”

Vandaar ook de antwoordkaartjes aan elke Hedgren-zak of -tas ?

Xavier Kegels : Precies. Ik wil direkte feedback van de mensen die mijn producten gebruiken. En die krijg ik ook. Aan de hand daarvan kan ik verder bouwen en dingen verbeteren. Dat is het begin van een betere samenleving, denk ik. De contacten tussen consument en fabrikant zijn totaal scheefgelopen en vaak zelfs onbestaand. Ik wil die terug opbouwen, omdat ik ze als fundamenteel beschouw. Vroeger was de fabrikant ook verkoper. Nu zijn wij een conceptbedrijf dat inpikt op de wensen van de klant.

Wat is volgens u de belangrijkste evolutie in bagage geweest ?

Kegels : Bagage moet functioneel zijn. Maar dat is niet nieuw. Vroeger echter was de handel in lederwaren zo klein dat er nooit echt grote innoverende impulsen zijn geweest. Nu is de kompetitie enorm. Ik doe zaken in 25 landen. Ik ben dus echt niet pretentieus als ik zeg dat ik een soort norm heb ontwikkeld inzake eigentijdse bagage. Er wordt gekopieerd, onze tendensen worden op de voet gevolgd. Kipling was op een bepaald moment bekend voor de kleuren. Maar dat is flauwekul. Want Kipling kwam na de grijs-zwarte punk- en new wave-periode. Kleuren waren er niet bij. De tijd was er wel klaar voor. Als je dan met kleuren komt en de mensen vinden dat geweldig, dan heeft dat alleen te maken met een verandering in de tijdgeest waarin dat concept past. Daar moet je voeling mee hebben en je product aanpassen.

Eerst het concept dus, dan het product ?

Kegels : Altijd. Alles wat ik doe, kan ik vertalen in muziek, biologisch tuinieren of handtassen. Ik ga trouwens ook beginnen met pottenbakken. Iets wat velen moeilijk te rijmen vinden met mijn andere bezigheden, maar voor mij even logisch als het kweken van witlof op mijn terras. Nog zo’n idee dat geregeld kwam bovendrijven, tot ik het uitprobeerde. Wat ik bedoel is, dat als je iets met hart en ziel doet, je eigenlijk niet op je gezicht kunt vallen. Het resultaat is mooi meegenomen, meer niet.

Het is toevallig begonnen met die Big Shopper, omdat ik me als kind altijd ergerde wanneer mijn pakje kauwgom dwars door de shoppingcart van mijn moeder viel. Al mijn concepten zijn ontstaan uit vrij persoonlijke overwegingen. Ik ga telkens uit van hetzelfde basisconcept : doe iets waar je echt zin in hebt en de rest komt vanzelf.

Een beetje angstaanjagend toch.

Kegels : Het maakt mij angstiger en gecomplexeerder dan de gemiddelde mens misschien, ja. Omdat ik dingen doe waarvan ik het resultaat op voorhand niet ken. Ik draai puur op instinct. Het invullen van mijn concepten gebeurt voor 100 procent intuïtief. Ik zal pas over enkele jaren kunnen analyseren waarom ik Hedgren zo heb aangepakt. Dat is ook leuk, want terwijl ik niet altijd weet waarmee ik bezig ben, kan ik er wel voor 100 procent van genieten. Dat is mijn grote geluk. Sommige mensen kunnen een leven vol regelmaat aan, maar dat is aan mij niet besteed. Ik heb wel mijn portie sombere momenten, Weltschmerz en zo, maar nooit depressies. Natuurlijk moet ik ook hard werken, want ik leid een bedrijf. Maar het aspekt van bezig zijn zonder dat de kassa rinkelt, is iets wat de meeste volwassenen tijdverlies vinden. Jammer. Ironisch genoeg komen hier alleen mensen over de vloer met uitsluitend commerciële belangen. Dat stemt me somber omdat ik anders functioneer. Bij mij is geld het resultaat van iets ; bij de meesten is geld het uitgangspunt van alles wat ze doen. Er is een tegenbeweging aan het groeien, maar die krijgt spijtig genoeg nog geen kansen. Mensen kennen de grenzen van winstbejag en agressiviteit niet meer, die lopen parallel in stijgende lijn. En dat is angstaanjagend.

Wat is uw belangrijkste leerschool geweest ?

Kegels : De mensen zelf, hoe tegenstrijdig dat ook mag klinken. Maar door hen te observeren, kan ik veel relativeren. Ik ben gelukkig met alles wat ik heb en doe. Ik heb weinig mensen nodig rondom mij. Als je je eigen ideeën hebt en daar consequent in bent, dan krijg je het op een bepaald moment moeilijk met anderen. Communicatie is al zo gecompliceerd en wordt heel vermoeiend als ze niet op dezelfde golflengte verloopt. Dus houd ik me liever met andere dingen bezig. Ik ben net veertien dagen weggeweest voor een vastenkuur. In complete afzondering. Even terug met beide voeten op de grond komen, je maag en je hoofd leegmaken.

Voorlopig nog geen Kegels Inc., liever de onzichtbare man achter je producten ?

Kegels : Niet echt onzichtbaar, ik heb ook mijn ego. Mijn werk is mijn tweede huid, een middel om me uit te drukken. Mijn zakenpartner kan precies omschrijven wat er gebeurt. Ik niet. Ik ben niet zo goed in woorden. Zeker niet als het om emoties gaat. Dat is een serieuze handicap. Als ik mezelf beter kon uitdrukken, kon ik ook sneller verwoorden waarom ik bepaalde dingen zus of zo zou doen. Maar dan zou ik misschien mijn creativiteit en de directe, intuïtieve band met mijn producten verliezen. Als ik mijn concepten perfect onder woorden kon brengen, zou ik geen rugzakken meer maken. Dan zet ik marketing manager op een visitekaartje en begin mezelf te verkopen. En dat is nooit de bedoeling geweest.

Wilt u een exclusieve ontmoeting met Xavier Kegels, kijk dan op pag. 335.

Xavier Kegels tijdens de foto-opnamen van de Hedgren-wintercatalogus.