De opdrachtgever is een uithuizige zakenman die het merendeel van zijn tijd in luxueuze hotels doorbrengt. Het was de taak van de architect een thuisbasis te creëren in Antwerpen, waar luxe en comfort voorop staan. Hij koos in één moeite de hele inboedel.

Achter een imposante art-decogevel bevinden zich vandaag twee appartementen. Het gebouw was oorspronkelijk een kantoor, waarvan vooral de gevel en de hal prestige uitstraalden. De kantoren op de verdiepingen waren bovendien over de jaren heen gemoderniseerd, waardoor er van de schaarse historische elementen bijna niets meer overbleef. Toch besloten eigenaar en architect om het gebouw in ere te herstellen en van het interieur net zo’n voltreffer te maken als de gevel.

Glenn Sestig en zijn partner BVARDK vertellen : “Omdat het gebouw in een duidelijke art deco is opgetrokken, wilden we de oorspronkelijke lijn doortrekken. De meeste elementen waren kapot of weggehaald, waardoor het een hele klus was om de plek een authentiek gevoel te geven. In de kamers aan de straatkant waren er bijvoorbeeld nog stukken van de oorspronkelijke lambriseringen intact. Die hebben we gerestaureerd en gekopieerd voor de rest van het appartement. Op de ingebouwde kasten, die een geheel vormden met de lambriseringen, hebben we overal roodkoperen handgrepen in een hedendaagse stijl bevestigd. Het is een detail dat de link legt naar de hedendaagse luxe. Zowel voor de basis, zoals de vloeren en de muren, als voor de kleinste afwerkingen zijn we minutieus te werk gegaan. Daardoor ademt het hele appartement dezelfde sfeer.”

Het grondplan van het appartement bleef bijna ongewijzigd. “Omdat de gemeenschappelijke lift niet gescheiden was van de verschillende kantoorruimten op deze verdieping, hebben we een scheidingswand moeten creëren. Hierbij hebben we de ruimte die net voor de hal ligt opengemaakt. Ze doet dienst als een ontvangstkamer. De sofa is een ontwerp van ons. De kamer heeft een warme sfeer, gekoppeld aan een soort afstandelijkheid, dank zij het formele meubilair. In de zitkamer daarentegen staan grote comfortabele banken. Ook de detaillering in die kamer is er veel meer uitgewerkt. Zo zijn de lamellen voor de ramen in leder.”

Aanpalend bevindt zich de eetkamer die eenzelfde luxe uitstraalt. Pronkstuk is het glazen kamerscherm van de Italiaanse grootmeesters Venini. Het is een recent ontwerp, maar verwijst duidelijk naar een design van Eileen Grey van de jaren dertig. Het hele huis baadt in de sfeer van die periode.

Tot en met het servies

Door de lamellen komt het zonlicht schaars naar binnen en met weinig moeite hoor je Josephine Baker op de achtergrond zingen. Dat dit huis overdag weinig bewoond wordt, is duidelijk, er heerst een gevoel van zwoele melancholie. Het lijkt of je er steeds in een mysterieuze schemering vertoeft.

Het meest opmerkelijk aan de inrichting van de leefruimtes, is de doorgedreven luxe. Van de kleinste details tot het glasgoed in de kasten. “Dit was een uitzonderlijke opdracht omdat de bouwheer ons niet alleen heeft gevraagd voor de verbouwing en voor de inrichting van het interieur, maar ook voor de keuze van elk object en gebruiksvoorwerp. Dat leidt uiteraard tot een sterke symbiose tussen de dingen. Omdat we zorgvuldig de tijd genomen hebben om bijvoorbeeld de kunstobjecten in de vitrinekasten, of het glas- en eetservies aan te kopen, geeft de woning niet het gevoel van een showroom, maar van een rijkelijk appartement.”

Het klinkt misschien heel ongewoon dat een architect de opdracht krijgt om een woning van muur tot asbak in te vullen, maar in New York is dit soort aanpak heel gewoon, en ook in onze gewesten zijn er bekende historische voorbeelden. Denk aan Palais Stocklet, waarvan Josef Hoffman elk onderdeel van de inrichting op zich nam, en bovendien de vrouw des huizes aanmaande om enkel grijze kledij te dragen, om zo de kleuren van het interieur niet te bezoedelen. Zover gaan Glenn Sestig en zijn partner nog niet in hun Gesamtkunstwerk.

“Voor de meubelen kozen we voor een soort glamour. Een stijl die ik in de meeste van mijn interieurs aanwend. Hier echter in de jaren-dertigstijl. We hebben daarbij niet enkel oude stukken gekozen. Er is een combinatie gemaakt van pure art-deco-elementen en nieuw design dat helemaal in de stijl past.” Met de heruitgave van het meubilair van Vladimir Kagan zijn er heel wat Amerikaanse bedrijven die op de jaren dertig geïnspireerde loungemeubelen zijn gaan produceren. Het hele interieur heeft dan ook iets Amerikaans. Uiteraard door de bijna megalomane aanpak, maar ook door de meubelen die overwegend van Amerikaanse makelij zijn.

Terwijl de luxe in de dagzone vooral gegenereerd wordt door het materiaalgebruik, de meubelen en de keuze van de accessoires, zijn het in de nachtzone de technische hoogstandjes die opvallen. Zo bevindt zich boven het bed een kleine opening waarachter een videoprojector verstopt zit. Deze projecteert op een scherm, ingebouwd boven de deur naar de dressing. Met één druk op de knop verandert de slaapkamer in een hometheater. In de badkamer werd een hammam voorzien en een ligbad met lichttherapie. Opmerkelijk zijn de kranen, ontworpen door de Italiaanse designer Antonio Citterio. Ze lijken op maat gemaakt voor deze luxekamers.

Aangrenzend aan de slaapkamer ligt de dressing die in een handomdraai gastenkamer wordt. De centrale sofa, ontworpen door Vladimir Kagan kan snel omgevormd worden tot een dubbel bed en achter de grote spiegel schuilt een badkamer. Tussen de dag- en nachtzone voorzag de architect in een functionele, maar kleine keuken. Dat de bewoner zelf weinig kookt, is duidelijk.

“Dit is een appartement dat volledig op maat is gemaakt. Voor een architect is het pure luxe om aan dergelijke projecten te kunnen werken. In België is deze gang van zaken misschien nog niet populair, maar ik denk dat de trend om optimale totaalconcepten af te leveren ook in Europa belangrijk wordt. Vooral bij zakenmannen die geen gezin hebben en vooral geen tijd, zal de vraag groeien naar woningen die afgeleverd worden met het aangepaste servies in de kast.”

Door OWI / Foto’s Verne

“Omdat we de tijd genomen hebben om zorgvuldig de kunstobjecten, het glas- en eetservies uit te kiezen, geeft de woning niet het gevoel van een showroom, maar van een rijkelijk appartement.”

“WE COMBINEERDEN PURE ART-DECO-ELEMENTEN MET NIEUW DESIGN.”