“Wonen is meer dan je omringen met mooie meubelen”, zegt Marie Mees. Samen met Philippe Allays richtte ze een kustappartement in, met oog voor detaillering en behaaglijke materialen.

P hilippe Allays is van opleiding architect, maar vooral bekend als meubelontwerper en binnenhuisarchitect. Marie Mees is textielontwerpster en sinds vorig jaar heeft ze haar eigen collectie bedlinnen.

Zodra je hun appartement aan de Belgische kust binnenwandelt, word je als het ware naar de grote raampartijen gezogen. Het spectaculaire uitzicht over de Noordzee eist alle aandacht op. Het inrichten van een dergelijke woning is niet altijd even makkelijk, want de architectuur moet het veelal afleggen tegen zo’n panorama. Mees en Allays wisten hun woonplek persoonlijk en sober in te richten. Ze kozen daarbij voor een open architectuur, die het totaalbeeld nog versterkt.

“Dit dubbelappartement werd door de eigenaars casco gekocht. Omdat het om twee eenheden gaat, zit de gang en de liftkoker in het midden, met de leefruimte en slaapkamers eromheen. Toen wij de eerste maal de ruimte bezochten, waren we zo overweldigd door het loftgevoel dat we besloten daar weinig aan te veranderen. Zo zijn we een systeem gaan uitwerken met schuifdeuren die wanneer ze dicht zijn, kamers creëren, en wanneer ze open zijn als kastwand fungeren en de ruimte groots laten.” Op die manier kijk je achter het fornuis, voor de wastafel of vanuit je bed over het grijs van de zee.

“Het centrale gedeelte, met de lift en toegangszone, zijn we gaan uitbreiden als technische ruimte, met aan de zeekant de open keuken, en de zit- en eetkamer. De zijvleugels en de achterruimte hebben we in een volledige symmetrie voor de kinderen en voor de ouders ingericht. Dankzij het systeem van schuifdeuren kan men zich makkelijk afzonderen. De badkamer kan van de zitkamer gescheiden worden, van de slaapkamer, of van allebei. Hetzelfde geldt voor de slaapkamer. Door de schuifdeuren krijg je ook een akoestische barrière.”

Het grondplan is zeer sober, maar zit in kleine details ingenieus in elkaar. “Het interessante aan deze manier van werken is dat je door de afwerking en de detaillering niet het gevoel hebt dat het om aparte kamers gaat. De vloer loopt overal door. De wandkasten, de tafels en de bedden zijn allemaal van eenzelfde houtsoort. Dat bijvoorbeeld de ruimte tussen de twee onzichtbare schuifdeuren ook badkamer is, valt moeilijk voor te stellen. De wastafel is een schaal van Jos Devriendt die in een wandmeubel is uitgewerkt. Het geheel vraagt zo weinig aandacht dat je het niet als een wastafel gaat ervaren.”

Bovendien is in het hele appartement met hetzelfde meubel van Phillipe Allays gewerkt. De eettafel en de zitbanken zijn in eenzelfde systeem ontworpen, wat de eenheid nog bevordert. “Deze tafel heb ik negen jaar geleden bedacht en ik werk er nog altijd mee. Het systeem is zo eenvoudig en eigenlijk in het hele huis bruikbaar. Als tafel, bank, bed en zelfs als keukensysteem.” Het gaat om meubelen die telkens dezelfde breedte hebben, maar afhankelijk van de ingelegde dwarsplanken langer kunnen worden. De hoogte bepaalt of het een tafel is of een bed.” In deze woonruimte plaatste Allaeys zijn tafel in de eetkamer, en in de zijruimten die naar badkamers en slaapkamers leiden staan tegen de buitenste muur de zitbanken, die ook als slaapbank gebruikt kunnen worden.

“In een vakantiewoning is het toch de bedoeling dat er zoveel mogelijk mensen kunnen overnachten. Er zijn acht vaste slaapplaatsen, onder andere op de bank.” De kussens op de bank zijn van Marie, die nauwgezet de detaillering in de woning in de hand hield. “We hebben elk onze specialiteit, maar het is door een dichte samenwerking dat we tot dit resultaat zijn gekomen. Phillipe gaf vorm aan de houten meubelen, maar we zijn samen de houtsoort gaan kiezen. In een woonruimte aan de kust wordt de sfeer sowieso bepaald door het uitzicht. Daarom hebben we voor lichte tinten in de hele inrichting gekozen, met hier en daar een helder accent. Het belangrijkste bij onze samenwerking is dat we de tijd hebben genomen om ‘leeg’ te beginnen en geleidelijk aan dingen toe te voegen. Ik vind het daarbij zeer belangrijk om met textuur bezig te zijn. De streelbaarheid van een woning zou je het ook kunnen noemen. Een plek waarin het goed wonen is, moet niet alleen mooi zijn, er moet ook een sensuele beleving zijn. Net als zand. Ik hou ervan wanneer materialen en producten een bepaalde gevoeligheid teweegbrengen. Voor mijn eigen beddengoed werk ik altijd met linnen.

De ontwerpen van Jos Devriendt zijn voor mij ook zeer belangrijk. We hebben duidelijk geopteerd voor zijn werk, zowel bij de verlichting, als het aardewerk in de keuken. Wonen is meer dan je omringen met mooie meubelen. Het is het geheel dat belangrijk is en dat gaat voor mij van de dingen die je meteen waarneemt tot de deurklinken en de gebruiksvoorwerpen die zich achter de kastdeur bevinden.” Marie Mees koos ook de meubelen. Veel zijn het er niet geworden, maar wat erin mocht, staat op zijn plaats: de Egg van Arne Jacobsen, de High Square van Edra en de stoelen van Maarten Van Severen voor Vitra. Het geheel wil niet opvallen, maar behaaglijk samenleven met de grijze zee, de grijze luchten en af en toe wat blauw.

Hilde Bouchez / Foto’s Verne