Op zondagochtend legt Geertje De Ceuleneer (36) praatgasten op de rooster in De Zevende Dag (TV1). Daarna volgt de ontlading.

07.00

Om zeven uur móet ik eruit voor het ontbijt. Tien minuten later en ik loop de hele dag achter. Op zaterdagavond ben ik dus gedisciplineerd. Meer dan een glas wijn komt er niet van, want op zondag moet ik er staan. Er kruipt veel energie in het opbouwen van mijn concentratie, merk ik achteraf. Mijn weekend? Dat is maandag en dinsdag. Ik ben geen uitgaansbeest, al heb ik een druk sociaal leven: etentjes met vrienden, kletsen op de bank, een abonnement op de opera. Voor hobby’s heb ik echt geen tijd.”

09.00

De opnames zijn strak getimed: vanaf halfnegen rent Geertje van de schminkstoel en de kapster naar de technici, de studiomeester en de praatgasten. ” De Zevende Dag is een geöliede machine, de rollen zijn verdeeld. Zenuwachtig ben ik alleen als ik moe ben en het onderwerp niet beheers. Ik kan niet voortdurend spieken op mijn fiches, want je moet de gasten recht in de ogen kijken. Lichaamstaal is heel belangrijk.” Aan adrenaline heeft Geertje geen gebrek: “Het is een kick. Ik hou niet van routine. Bij De Zevende Dag komt het erop aan de juiste vraag te stellen op het juiste moment. Je krijgt geen tweede kans, knippen kan niet. Dat ligt me wel. Te meer omdat ik zelf research doe en mijn eigen teksten schrijf. Anders nemen ze maar een fotomodel.”

14.00

Ik ben geen onderzoeksjournalist, al boeit de politiek me al sinds mijn kindertijd. Het is fundamenteel voor de democratie dat je begrijpt hoe de politiek in elkaar zit. Hoe meer mensen bewust meedenken en streng toekijken, hoe beter het systeem werkt. Het klinkt idealistisch, maar dat trekt me aan. Na de naborrel in de foyer lees ik meteen de eerste e-mails.”

16.00

In de namiddag waait Geertje uit in het Zoniënwoud: “De tuin van de Brusselaars. Ook in de Ardennen of aan zee maak ik urenlange wandelingen. Een halfuurtje is te kort. Het is heerlijk om dan je gedachten op een rij te zetten of een goed gesprek te voeren. Je beweegt, maar je bent toch geconcentreerd.” Op weg naar huis stoppen we bij de Turkse kruidenier. “Ik kook eenvoudig, maar met verse ingrediënten. Hier in Brussel zit de buitenlandse markt om de hoek. Al die kleuren en talen, ik heb voortdurend een vakantiegevoel.”

20.00

De uitzending bekijk ik ’s avonds op video. Ik ben heel kritisch voor mezelf. Ik let vooral op mijn taalgebruik en houding. Soms zit ik er maar wat onderuitgezakt bij, op dat moment ben ik immers bezig met het gesprek. Wat me ook irriteert, is als ik niet tijdig reageer. Die evaluatie is niet altijd prettig, want tussen de voorbereiding en de opname gaapt soms een enorme kloof.”

Wim Denolf Foto’s Lieve Blancquaert