Een zwembad uit oude opslagtanks, vloeren uit autobanden en loungebedden gemaakt uit afgedankte vrachtwagens. Het Mexicaanse Basico is een van de meest informele designhotels van het moment. Recyclage chic geïnspireerd op de Acapulcojaren.

De ecologische aanpak van het Basicohotel heeft volstrekt niets met het geijkte beeld van back to nature te maken. Wel met industriële recyclage en gebruik van lokale materialen, waardoor transport (en dus vervuiling) werden beperkt.

Basico ligt aan de drukke, weliswaar autovrije, 5th avenue van Playa del Carmen, het vissersdorp aan de Mexicaanse oostkust dat in een decennium uitgroeide tot het nieuwe mekka van de toeristische industrie. Dat de plek ondanks de lawaaierige drukte aanslaat bij het hippe volkje, mocht al blijken uit de vestiging van The Deseo Hotel & Lounge, een ander opmerkelijk designhotel van de Grupo Habita, slechts één blok verder.

Basico verrast. De huizenhoge, deurloze lobby met een meterslange, zwartgeschilderde ontvangstbalie van gerecupereerd multiplex draait volle dagen als een typisch Mexicaanse jugueria (sapbar) of doet denken aan een ‘marktkraam’ met badhanddoeken, snorkelgerief, fruit en groenten, opgeslagen in metalen rekken. De onmiskenbare geur van rubber, afkomstig van de licht verende vloerbedekking, gemaakt van gerecycleerde autobanden, prikkelt het reukorgaan. Via een industriële, metalen goederenlift bereik je de kamers op de eerste en tweede verdieping, het openluchtrestaurant en het dakterras met onvervalste Acapulcobar.

Het is een gedurfde onderneming om de volledige esthetica van een hotel af te stemmen op het alledaagse Mexicaanse leven uit de jaren vijftig, met alle bijbehorende kitsch, de cantina’s en de olie-industrie. Want dat zijn de ingrediënten die interieurarchitect Hector Galvan tot in de kleinste details doordrijft. Weliswaar niet zonder een knipoog en met een stevige portie originele gimmicks.

Spannende nachten

De vijftien kraakwitte kamers, verspreid over twee verdiepingen, dragen elk een Latijns-Amerikaanse vrouwennaam. In het oog springen vooral de zwart-witgemarmerde, verticale blinden van gerecycleerd rubber die voor enige privacy moeten zorgen en afschermen tegen inkijk door de kamerhoge ramen. Want Basico is beslist meer geschikt voor hedonisten die uit zijn op een bijzondere ervaring, dan voor honeymooners die zich onder de tropische zon van de wereld willen afzonderen.

Witte, strakke, betonnen muren (gemaakt met Caribisch zand !), tegelvloeren uit een lokale steenbakkerij, zichtbare water- en elektriciteitsbehuizing, extreem simpel kranenwerk, grote spiegelvlakken, spaarlampen en een reuzachtig ‘zwevend’ bed op schragen zijn de designfundamenten in de hotelkamers. Onder de bedden vinden de gasten een amalgaam van nuttige en nutteloze spullen, gaande van een gesigneerde voetbal, over flippers, een binnenband als reddingsboei tot een geldkoffer en gratis strandclubpasjes. Geen nachtkastjes maar een houten gereedschapskistje aan de muur bevat afstandsbediening, asbakje, lucifers, notaboekje, oordoppen… Op het bed wordt het nog spannender. Een witte, aan metalen ketting verankerde polaroidcamera (met film !) en een met inspirerende tekeningetjes gevuld boekje maken de nacht- (en dag)activiteiten er alleen maar uitdagender op. Want voor een zicht op de overvolle tropische stranden moet je het bed niet uit. Eén druk op de knop, en op het plasmascherm kun je in real time het strandgebeuren volgen.

Het patiorestaurant, met eenvoudige witgelakte tafeltjes en zicht vanuit de hoogte op het bruisende leven op Playa’s Fifth Avenue, leunt aan bij de traditionele sfeer van de Mexicaanse familie- cantina. Ook hier, zoals in de kamers en de foyer, wordt de traditionele cultuur van alledag tot leven gebracht en wordt de lokale identiteit benadrukt. De keuken is ondergebracht in een ordinaire houten vissershut, de pescaderia (viswinkel), waar lokale mama’s de beste verse vistaco’s en schaaldieren van Playa bereiden, naast heerlijke handgemaakte tortilla’s.

Rudimentair comfort

Waar designhotels dikwijls synoniem zijn met luxe en comfort, is het gebruikte materiaal in Basico (met uitzondering van de bedden !) bruut en rudimentair en krijgt ‘stijl’ de prioriteit. Het industrieel, minimalistisch decor met meubilair uit rubber, latex, metaal en glasvezel is bijna te cool voor de zwoele Caraïben. Toch is niet alles kaal en minimalistisch. Wat de ontwerpers de nana touches noemen, uit zich in bloempotten met kitscherig spiegelglas, gevuld met oertypische kamerplanten en de roodgespikkelde, gerecycleerde tegelvloeren die recht uit de patio van een Mexicaanse oma lijken te komen. Rood-witte stoeltjes gemaakt van elektriciteitskabels en fauteuils van bewapeningsijzers en goedkoop krathout zijn een knipoog naar de typisch Mexicaanse recyclingcultuur.

De combinatie van retro, industriële vormgeving, de staalblauwe Mexicaanse hemel en een clientèle die grotendeels uit young & beautifulpeople bestaat, maakt het verblijf in Basico, waar privacy en rust nagenoeg onbestaand zijn, een tikkeltje bevreemdend maar beslist opwindend. Dat heeft het hotel uiteraard ook te danken aan het originele dakterras waar twee gerecycleerde petroleumtanks uit de Tampicoraffinaderij werden omgebouwd tot zwembad. In de luxueuze loungebedden, gemaakt van laadbakken van Mexicaanse trucks, kan je hip genieten van een verse piña colada. Die wordt ‘huisgemaakt’ in de Azoteabar, die zo weggeplukt lijkt uit het swingende Acapulco van de jaren vijftig.

Na zonsondergang wisselen de zonnekloppers van plunje en tijdens de nachtelijke uren schiet de temperatuur weer omhoog door beroezende cocktails, zwoele marimbaritmes en flikkerende projecties van vintage films. For Adults Only !

In 2006 won Basico de Hospitality Design Award voor Mexico, uitgereikt door het gelijknamige Amerikaanse magazine. Lid van Design Hotels.

Tekst en foto’s Kat De Baerdemaeker