Heeft u hem gezien, die jongen van Oasis met zijn verwaaide kop, die aan een televisiereporter in Australië zei dat hij die piloot van Cathay Pacific wel eens mores zou leren als hij hem zonder uniform tegenkwam? Een brallend boos jongetje, duidelijk nog niet goed uitgeslapen van een dronkemansroes, dat door de meester in de hoek was gezet in de klas en daarna op de speelplaats stond op te scheppen tegen zijn maatjes. Dit wansmakelijke tafereel was slechts het arrogante sluitstuk van een staaltje ongemanierdheid en brutaliteit waarvan een aantal personeelsleden en passagiers van de luchtvaartmaatschappij het slachtoffer waren. De piloot had immers de jongeheren en hun dronken entourage streng verzocht hun manieren te houden tijdens de vlucht naar Perth. Niet te roken bijvoorbeeld, geen passagiers lastig te vallen en te beledigen en hun luidruchtige kop te houden. Hij had er zelfs mee gedreigd meneer Gallagher en zijn aanhang te arresteren en uit te leveren aan de luchthavenpolitie bij aankomst.

Dat vonden die over het paard getilde popsterren werkelijk ongehoord. Want als miljoenen meisjes over de hele wereld voor je in katzwijm vallen, als deftige Amerikaanse modeontwerpers met een braaf country-imago als Ralph Lauren vereerd zijn dat je hun kleren wil dragen op het podium, als je geld bij bakken binnenrijft, dan kun je je immers toch alles permitteren? En het straalt van ze af: ze verwachten ook nog bewondering om hun brutale bek.

Wie in deze tijd eenmaal tot de vedettenstatus verheven is, acht zichzelf vaak boven wet en normen verheven. Neem nou Pamela Anderson, de ruim van boezem voorziene del uit Baywatch. Getrouwd met gewelddadige popstar Tommy Lee, in echtscheiding, dan toch weer samen, nu toch weer aan het scheiden. Ze speelde de verontwaardigde deugd toen bleek dat een homevideo van hun slaapkamergeheimen in handen was geraakt van Penthouse, die er onverbloemde beelden uit publiceerde. Wat blijkt nu? Diezelfde homevideo, een beetje flou hier en daar maar zeker niet op kritieke momenten, is gewoon in de handel te koop en wordt gepromoot. Pam & Tommy Lee, hardcore uncensored, wordt door een pr-bureau wijd en zijd aangeprezen middels vettige vergelijkingen met frituur-items. Hoe zit het nu? Was die kopie die bij Penthouse belandde echt gejat of zette mevrouw Anderson, die ondertussen uit Baywatch geschreven werd, dit hele gore spelletje op touw om de handel aan te zwengelen? Met dit soort mensen zullen je kinderen maar gaan dwepen…

Goor is gewild, goor wordt normaal gevonden. Goor heeft in bepaalde kringen zelfs een chic luchtje gekregen. Maar we schrikken ons wel te pletter als blijkt dat kinderen soms andere kinderen vermoorden. Als een jonge man op de vooravond van zijn trouwen door banale fietsvandalen wordt vermoord. Als jongelui een treinbestuurder doodgooien met stenen.

Sensatiezucht doet grenzen vervagen. Steeds minder mensen kijken gegeneerd weg wanneer in televisieprogramma’s als Jambers en Goedele de zelfkant gepresenteerd wordt als doorsnee. Als slijmerige slakken zuigt men zich vast aan makkelijke prooien die ophefmakende verhalen opleveren. Het lijkt allemaal op oprechte bekommernis, maar de ondertoon is vals. Fascinerende beelden vervormen de werkelijkheid. En de waarheid? Die is van ondergeschikt belang. Op een of andere manier vergapen wij ons graag aan goorheid. Misschien omdat dan de illusie versterkt wordt dat wij zelf het rechte pad bewandelen. We vergeten te licht dat goorheid ook besmettelijk kan zijn.

Tessa Vermeiren