Natuurlijk heeft u gelezen dat voor het Gala van het Gouden Oog, het steeds meer opgeblazen televisie-egocircus, in de categorie Evenementen de uitzending genomineerd is van de begrafenissen van An Marchal en Eefje Lambrecks. Ik moet tot mijn schaamte vaststellen dat de Gouden Oog-advertentie, waarin de VTM-research dit al als voorbeeld in die categorie aanbracht, ook op onze pagina’s verschenen is, en dat we dat toen niet hebben gezien.

Te laat zal het nu wel zijn, want de formulieren zijn al door een gerechtsdeurwaarder geteld. We kunnen alleen maar hopen dat het fatale niet gebeurt en dat we het niet moeten beleven dat zondag in het Antwerpse Sportpaleis de nagedachtenis van twee meisjes onteerd wordt door hen te degraderen tot kijkvoer. Laat het Gouden Oog in de categorie Evenement maar naar iemand anders gaan. Beter nog zou het zijn om de hele categorie af te voeren, uit eerlijke schaamte en als publieke boetedoening vanwege hovaardige televisiepotentaten.

Ik moet hierbij aan Jean Lambrecks denken, en aan zijn verbeten pogingen om de naam van zijn dochter weg te houden uit het mediacircus dat door sommigen opgevoerd wordt rond de verdwenen en vermoorde meisjes. Als dit míj al misselijk maakt, wat moet het hem dan weer aandoen ? Waar zijn we in godsnaam mee bezig ?

Hoeveel van de mediabelangstelling is niet verworden tot sensatiezucht ten behoeve van de kijk- en verkoopcijfers ? Wat kan anders de reden zijn dat Het Laatste Nieuws blijft doorgaan met het dagboek van Paul Marchal ? Waarom melkt Dag Allemaal eindeloos de zaak uit met foto’s uit het familiealbum en de nieuwjaarswensen van de families ? Waarom brengt Humo in zijn Jonge Leeuwen nog eens de kinderen Marchal, die men ten behoeve van hun geestelijke gezondheid wellicht beter met rust zou laten ? Oprechte bekommernis ? Dat gelooft toch geen hond meer.

Als de VTM-directie en de kijkers die hun stem uitbrachten iets zo schrijnends durven te nomineren als de begrafenis van twee vermoorde tieners (met ongegeneerd zicht op de smart van gekwetste mensen) in het kader van een egocentrisch spektakel voor nep-vips, dan geven ze blijk van een onvoorstelbare gewetenloosheid. Dat laatste is natuurlijk niet exclusief bij VTM te vinden. Maar dit Gouden Oog-gebeuren ligt toch aan de uiterste grens van een berekenend cynisme. Cynisme dat verborgen wordt onder een masker van medemenselijkheid. Hoe anders moet je programma’s verklaren als Goedele ? Deze gladde gediplomeerde seksuologe heeft zich plots bekeerd tot biechtmoeder van alle uitgestotenen in de maatschappij. Maar zowel in als na de uitzending blijkt dat zij en haar redactie zonder scrupules een spelletje sensatiepoker spelen met de vrijwillig meewerkende gasten. De wensen van een afstandsmoeder om haar kind en zijn adoptieouders met rust te laten, worden niet gerespecteerd. Een peepshow- actrice wordt met de hulp van een opgezweept publiek onder druk gezet om haar vermomming af te gooien. Onder het schijnheilige voorwendsel dat dat haar zal bevrijden… Dat geeft de kijker een kick, en de volgende keer kijkt hij terug voor nog meer, want bij Goedele is het altijd prijs…

Misschien kunnen een paar intelligente televisiemakers het initiatief nemen om op zondag een blauw oog uit te delen als prijs voor de bloedloze collega’s die zo weinig respect hebben voor hun kijkers dat ze zelfs van hun diepste leed misbruik maken ten behoeve van hun eigen glorie.

Tessa Vermeiren