Omega haalde Cindy Crawford naar Parijs voor de lancering van een nieuw polshorloge, de Constellation Quadra. René Gruau, de 90-jarige tekenaar van tientallen legendarische reclamecampagnes, schetste haar portret.

Cindy Crawford heeft voor het eerst haar baby Presley achtergelaten. Twee dagen slechts, maar toch. Je vermoedt dat ze liever thuis was gebleven. Niet dat ze staat te pruilen, wel integendeel. “Dit is mijn job”, zegt ze. “En ik hou van wat ik doe.” Ze poseert gewillig voor een batterij fotografen, tanden bloot, haar polshorloge goed zichtbaar. Want daar gaat het vandaag om: polshorloges, en in het bijzonder de nieuwe Constellation Quadra, een klein, met diamanten bezet dameshorloge, tegelijk modern en klassiek. De hele dag is aan de lancering van het kleinood gewijd. ’s Ochtends staat ze de pers te woord: het regent vragen. Cindy dit en Cindy dat, Cindy hier en Cindy daar. Of ze haar filmcarrière heeft opgegeven? Of ze zakenadvies krijgt van haar echtgenoot? Waarom ze haar zoon Presley heeft genoemd? Of ze nog plannen heeft om voor Playboy te poseren? En of ze als ambassadrice van Omega hoe dan ook nog op de cover van een blootblad mag?

We leren dat de filmcarrière op een zijspoor staat. Tenzij ze morgen een aanbod krijgt dat ze onmogelijk kan weigeren. Haar echtgenoot Rande Gerber heeft haar geleerd de dingen anders te bekijken. ” He’s much cooler than I am“, zegt ze. Presley? Heeft echt waar niets met Elvis te maken. “Het is niet zo dat we er heel lang over hebben nagedacht. We waren op huizenjacht en toen zijn we terechtgekomen in een straat, Presley Drive. Ik wou iets origineels. Ondertussen heb ik geleerd dat Presley een heel courante naam is in het zuiden van de Verenigde Staten.” Moraal van het verhaal: “Niets is origineel.” Waarop ze de pers eraan herinnert dat ze vorig jaar nog voor Playboy heeft geposeerd. Ze wendt zich tot Nicolas Hayek, grote baas van The Swatch Group, waarvan Omega een onderdeel is: “Hadden jullie daar dan een probleem mee?” Ze lacht, haar publiek ook. De poses zijn ingestudeerd, heel professioneel allemaal, maar haar discours lijkt spontaan. Diezelfde avond verschijnt ze voor de Parijse beau monde: prinsen en prinsessen, juweliers, en enkele celebrities van film en televisie. Niemand die eraan twijfelt wie de echte ster is. Als Cindy een toast in haar mond durft te stoppen, snellen de fotografen toe. Klik, klik, klik. Hysterie, maar beschaafde hysterie.

Ze lijkt een voorbeeldige ambassadrice. “Ik werk al elf jaar voor Revlon en al vijf jaar voor Omega. Dat schept een band. Toen ik vijf jaar geleden bij Omega tekende, was ik op een moment in mijn carrière beland dat ik zin had in verbintenissen van langere duur.” Ze zegt dat beide merken belangrijk zijn geweest voor haar carrière, maar ook voor haarzelf. “Ik heb gezien hoe horloges worden gemaakt, en ik heb mogen meewerken aan het concipiëren van nieuwe modellen, wat helemaal nieuw was voor mij.” Niet dat ze echt een bijdrage levert aan het ontwerpproces. “Ik ben geen horlogedesigner.” Maar ze geeft natuurlijk wel haar mening.

Omega gebruikt haar om de haverklap, voor advertenties en folders, maar ook voor evenementen allerhande. Samengevat met een citaat uit het persdossier: “Cindy poseert op een gletsjer, speelt golf, en kookt pasta!” Vorig jaar werd ze in amper drie dagen tijd achtereenvolgens naar Peking, Bombay en New Delhi gestuurd. Ze woonde er een resem galadiners bij, werd gevraagd het voorzitterschap waar te nemen van de verkiezing van Miss India, maakte een verschijning op de rug van een olifant, en bracht een bezoek aan het National Institute of Fashion Technology. Ze bezocht ook recepties in Tokio en Las Vegas, nam twee keer deel aan het Omega Celebrity GolfTournament in Crans Montana, en verraste twee bedienden in New York met een boeket bloemen en een horloge ter gelegenheid van Valentijnsdag.

De lancering van de Constellation Quadra werd gekoppeld aan de opening van het Musée de la Publicité, het eerste aan reclame gewijde museum van de wereld. De door Jean Nouvel ingerichte lokalen in het Palais du Louvre, waar de instelling zit gesandwicht tussen het Musée des Arts Décoratifs en het Musée de la Mode et du Textile, werden enkele weken geleden ingehuldigd met een overzichtstentoonstelling van René Gruau, de 90-jarige tekenaar van legendarisch geworden affiches voor merken als Christian Dior, LU, Givenchy en Rouge Baiser. Gruau telde destijds ook Omega onder zijn klanten en kreeg nu een nieuwe opdracht van het merk: het hierbij afgebeelde portret van Crawford. Logisch dus dat de lancering van het nieuwe horloge in een aanpalende zaal plaatsvond en dat Crawford en Gruau samen werden opgevoerd. “Een museumstuk? Ik? Ha! Wat zegt u?” Leuk, maar ook ontluisterend. Model, museum, tekenaar, polshorloge: je wist niet meer wie of wat er gevierd werd. Wat schijn was, en wat echt. Wat belangrijk was, en wat niet.

Musée de la Publicité, 107 rue de Rivoli, 75001 Paris. De website van het museum werd ontworpen door de toonaangevende kunstenaar Claude Closky: www.museedelapub.org. De tentoonstelling ‘Passionément René Gruau’ loopt tot 2 april 2000.

Jesse Brouns