:: Reacties : jp.mulders@skynet.be

Wie overspel wil plegen, kan zich maar beter haasten, want het is er bijna mee gedaan. Begrijp me niet verkeerd : natuurlijk zullen er altijd wel kansen genoeg blijven om een slippertje te maken, een scheve schaats te rijden, buiten het potje te pissen of hoe dat verder ook mag heten. De mogelijkheden om dat onbetrapt te doen, slinken echter zienderogen. Ironisch genoeg zijn het dezelfde middelen die eerst schitterende vergezichten boden op bandeloze seks, die het offeren aan Venus nu bedreigen. De chat- en datingsites, bijvoorbeeld, waar onvrije onbekenden zo vlot contact kunnen leggen met elkaar. Om van de sms nog maar te zwijgen, dat wondere voertuigje van lust dat rechtstreeks uit ons hart opstijgt om ongemerkt verre slaapkamers binnen te fladderen. Juist deze bondgenoten van de ontrouw dreigen nu haar meest gemene tegenstanders te worden. Vraag maar aan David Beckham, de voetballende halfgod die door erotische sms’jes, als waren het roestige vijfduimers, aan de schandpaal van zijn geilheid werd genageld. Maar Beckham is lang niet de enige die door de moderne techniek aan de galg werd gebliept. “Drie op de vier vrouwen neuzen stiekem in de sms’jes op de gsm van hun man”, lees ik in de krant. Eén op de drie zegt zelfs dat ze hun man zouden proberen te schaduwen als ze hem verdenken van een buitenechtelijke relatie.

Schaduwen ? Stiekem neuzen ? Wat een negentiende-eeuwse trienen ! Een beetje blitse, bijdetijdse m/v beschikt tegenwoordig wel over doeltreffender tools om zijn of haar partner te controleren. Denk maar aan de fameuze Trojan-gsm, een aangepaste Nokia die je ongemerkt kunt laten rondslingeren in auto of slaapkamer, of op om het even welke andere plek waar je ontrouw matrasge- buitel vermoedt. Het toestel rinkelt niet als je het opbelt, maar laat je feilloos alles horen wat er in zijn omgeving gebeurt. Zo mogelijk nog arglistiger is computersoftware als Spy My PC Pro. Installeer je dat programma op een computer, dan kun je achteraf letterlijk elke zin teruglezen die op het toetsenbord is ingetikt, of dat nu in een tekstverwerkingsprogramma, een mail of tijdens een chatsessie gebeurde. “Perfect”, verduidelijkt de gebruiksaanwijzing onverbloemd, ” for monitoring children, employees and cheating spouses.”

Ben je wat sloom geweest en is er inmiddels een kind van gekomen waarvan je de herkomst betwijfelt, dan nog hoef je als man tegenwoordig niet te treuren. Er zijn kits in de handel waarmee je, met behulp van wat wangschraapsel, in geen tijd kunt achterhalen of je wel de echte papa bent. De Belgische wetgever, in zijn niet-aflatende streven beduvelarij met de mantel der liefde te bedekken, is dergelijk spul niet gunstig gezind. Met een paar muisklikken valt er echter vlot aan te geraken. Wie een beetje hersens in zijn kop heeft, hoeft zich dus nooit meer hoorntjes te laten zetten. Hij/zij beschikt over een arsenaal aan spitstechnologische middelen die misschien wel niet meteen sympathiek zijn, maar waterdichter en vooral veel praktischer dan de beruchte kuisheidsgordel.

Of we daarmee blij moeten zijn, is een andere vraag. Nu elkaar bespioneren steeds makkelijker wordt, dreigt een stuk picareske volkscultuur onherroepelijk te verdwijnen. Gedaan met de billenkletshumor over minnaars die zich in kasten verbergen en in koffers door het raam van drie hoog worden gekeild. Fini met de rondborstige deernes die, het rood van de verstrengeling nog op de wangen, schattig het kreetje “ciel, mon mari !” slaken. Over enkele jaren, als we elkaar ook kunnen zién als we bellen, wordt het al helemaal ondoenbaar vanuit een dampende hotelkamer te beweren dat je nog een late werkvergadering hebt.

Jammer is dat allemaal. Maar een mens moet meegaan met zijn tijd. De nieuwe betraptechnieken zijn er en zullen er blijven. Nu de ‘pakkans’ groter is geworden, lijkt het er trouwens sterk op dat meer en meer mensen eieren kiezen voor hun geld, en niet meer zo zwaar aan overspel tillen. Slechts 15 procent van de ondervraagde vrouwen zegt dat ze aan hun relatie een einde zouden maken mochten ze daadwerkelijk pikante sms’jes vinden in de gsm van hun man. De andere 85 procent kijkt er filosofischer tegenaan. Dat vind ik wijzer. Hoe begrijpelijk misdaad uit hartstocht à la de zaak- Diependaele ook kan zijn, penissen afhakken of kogels door koppen schieten in naam van de liefde blijft in de eerste plaats toch redelijk dom. “Reeds menigeen heeft zich het leven benomen”, merkte Otto Weiss ooit op, “omdat hij diegene niet krijgen kon die hij een jaar later ontrouw zou zijn geworden.” Zo verterend als passie in het vuur van de strijd kan zijn, zo banaal wordt ze inderdaad vaak als je ze van op een veilige afstand bekijkt – bijvoorbeeld vanachter oude foto’s, waarop de geliefde niet half zo onweerstaanbaar meer lijkt.

JEAN-PAUL MULDERS