Eenvoudige wijnen die geen pijn doen in de portemonnee. Daar willen we het over hebben in deze rubriek. Château Simple (234), wijn voor beginners, die ook de kenners wel bevalt. Deze week : witte bordeaux 2005.

De bordeaux crus classés 2005 gingen peperduur de deur uit. Om u een idee te geven : Château Margaux haalde 650 euro per fles, Château Ausone 950 euro, Le Pin 1150 euro, Pétrus 2600 euro. Een glas Pétrus van 2005 (1/6 van een fles) kostte dus ex chateau minstens 434 euro ! Dan zwijgen we nog over marges en BTW. Alles laat trouwens voorzien dat, als Parker hem 100 op 100 zou geven, de prijs nog kan verdubbelen.

Ondertussen geraakt in Frankrijk elk jaar ongeveer 4 tot 5 miljoen hectoliter wijn niet verkocht. De klassieke (en kostelijke) Europese ingrepen – premies om wijngaarden te rooien en wijn uit de markt nemen om te distilleren – brengen nauwelijks soelaas.

Geïnspireerd door het relatieve succes van de nieuwewereldwijnen denkt men de verkoop te kunnen opkrikken door de informatie op het etiket te vereenvoudigen : de vermelding van druivensoort en land van herkomst zouden volstaan, alles ingebed in wat kleurige, frivole lichtvoetigheid. Men beseft niet, of wil niet beseffen, dat het de wijn in de fles is die niet meer voldoet. Hij is niet smakelijk genoeg en veel te alcoholrijk-zoeterig om aan tafel te passen bij gerechten.

In 1840, lang voor de ordening in crus classés, haalden de grote medocwijnen zoals Lafite en Latour nauwelijks 9 graden alcohol. Nu zijn 14 en zelfs 15 graden geen zeldzaamheid en legt het Franse INAO (Institut National des Appellations d’Origine) zelfs een minimum van 12 graden op voor de AOC. Sinds 1960 is de gemiddelde alcoholgraad van de Franse wijn gestegen met één eenheid om de tien jaar.

De Franse AOC-wetgeving verbiedt de toevoeging van water maar in het Franse zuiden wordt nu al vaak (maar dan stiekem) water toegevoegd om het alcoholgehalte te drukken. Ingenieus is het Amerikaanse systeem waarbij een mengsel van water-alcohol door inverse osmose (een soort selectieve filtering) uit de wijn wordt gehaald ; uit dit mengsel wordt de alcohol weggedistilleerd en vervolgens wordt het ‘eigen’ water weer bijgevoegd. In de VS wordt dit systeem echter relatief weinig gebruikt want er mag wettelijk tot 25 procent water bij de wijn worden gevoegd. Dikwijls houdt men de wijn op 14 graden, want eens boven dat niveau komt er een speciale, zware taks.

Te hoge alcohol is een negatieve eigenschap. De wijn verliest er zijn tafelfunctie door en meteen gaat ook de meerwaarde voor de gezondheid ten gevolge van een matig wijngebruik aan tafel verloren. Te alcoholrijke wijn is dus dubbel ongezond.

Vandaag proeven we witte bordeaux van het gezegende jaar 2005. GB en Delhaize zijn aan hun rode 2005 nog niet begonnen. De kleur van alle wijnen is fris en bleekgeel met wat groene nuance. Kortom de kleur van frisse, verse, witte wijn.

Château Tertre de Launay,

Entre-Deux-Mers 2005

Brede multicépage-neus met diepte na opschudden en dito brede smaak met lengte. Echte entre-deux-merssamenstelling van sémillon, sauvignon en muscadelle. Kan al bij gepocheerde vis. Een goede wijn met uitgesproken tafelkwaliteit. (Delhaize : 4,95 euro).

Château L’Houmelat, Bordeaux 2005,

Sauvignon Blanc sec

Getemde, rijpe sauvignon. Evenwichtige kleine smaak. Kan als aperitief. (Delhaize : 3,89 euro).

Château Vircoulon, Bordeaux Blanc 2005

Beetje discrete neus maar goed fris en rijp samen. De smaak is wat klein. Kan als aperitief. (GB/Carrefour : 3,99 euro).

Haut-Tannet, Blaye Sec 2005

Kleine, weeë, ronde toets in de neus. Goede frisse maar wat simpele smaak. Haast geen gastronomisch potentieel. (Colruyt : 2,45 euro).

Blason Timberlay, Bordeaux 2005,

Sauvignon Blanc

Frisse, openspringende sauvignonneus en zeer karakteristieke smaak, bijna zoals sancerre. Kan als aperitief en bij platte, zacht smakende oesters en bij mosselen. Goede wijn. (GB/Carrefour : 4,89 euro).

Foto Gerald Dauphin