De voormalige ritmesectie van de zwarte rockgroep Living Colour, gekoppeld aan een percussionist die met de groten der aarde (Sting, Herbie Hancock, Branford Marsalis enz.) heeft gejamd: Jungle Funk mag met recht en reden een supergroep genoemd worden. Wat ex-LC leden Doug Wimbish en Will Calhoun, en Vinx gemeen hebben, zijn diepe wortels in de jazz. Ze hebben alle drie ook de vibes geproefd op parties en raves. Vandaar hun voornemen om samen subtiele, maar door dj’s geïnspireerde muziek maken. Nee, die jungle in de bandnaam is dus geen toeval.

Eerste vrees: misschien beschouwt dit trio drum-‘n-bass als zomaar een nieuw speeltje. Bezigheidstherapie voor sterren die niet om geld verlegen zitten. Tweede vrees: het zijn uitstekende musici, en dus zit de kans er dik in dat dit zo’n typische muzikantenplaat met eindeloos gepiel is. Beide reserves zijn echter ongegrond. De reden: steengoeie songs vormen de stevige basis. Vooral tegen de tragere nummers is er geen verweer. “September” en “Torn” zijn binnen de kortste keren mijn lievelingen geworden. Het zijn songs waar Prince, met z’n bloedarmoede van de jongste jaren, een arm veil voor zou hebben.

Dat “Jungle Funk” nooit steriel klinkt, komt omdat het drietal veel getoerd heeft voor ze hun nummers vastlegden. Ze opteerden er bovendien voor alles live op te nemen. Slechts een enkele keer, in “Perculator” meer bepaald, wordt er uitgefreakt en op de zenuwen gewerkt. Voor de rest is het 18-karaats soulvolle pop, slome funk en, zoals gezegd, drum-‘n-bass (o.m. een bewerking van “Aquarius” die musical-puristen als heiligschennis zullen ervaren) dat de klok slaat. Snelle beats hebben zelden zo verleidelijk geklonken, om de doodeenvoudige reden dat de knappe zang van Vinx er zich comfortabel op neervleit en de heren met het grootste gemak loops en djembe mengen. Daarmee leggen ze overigens terug de rechtstreekse link met de Afrikaanse ritmes die tot jungle leidden. Jungle Funk maakt boeiende, nooit eenduidige muziek. Vol geluidseffectjes. Bij elke beluistering ontdek je weer iets nieuws. Reken daarbij het virtuoze spel en je hebt de boodschap begrepen: lang genot gewaarborgd.

Jungle Funk, “Jungle Funk” ( ESC Rec./VIA).

Peter Van Dyck