Gedelegeerd bestuurder van Caractère,

gespecialiseerd in reizen à la carte en bijzondere hotels.Dit is mijn droom, wist ik al toen ik achttien was : een eigen product creëren waarin ik rotsvast geloof. Met een hecht ploegje van betrokken mensen in een kleinschalig bedrijf in een rustige, landelijke omgeving.

Je tijd nemen en keuzes maken, dat is voor mij de essentie van reizen. Je eigen reisgids spelen en je niet laten leiden door vooroordelen en door wat anderen beweren dat je per se moet zien. Doordringen tot de ziel van een land, het echt ondergaan. Dan volgen de emoties en de ontroering. De duende van een authentieke flamenco. Van Don Quichot beginnen dromen op de meseta. Of de vaststelling : deze wijn kan alleen maar hier gemaakt zijn, in dit landschap, op deze grond. Zo wordt reizen een persoonlijke verrijking.

Ja, ik ben een gepassioneerd reizigster. Eigenlijk geldt dat voor alles wat ik doe. Het is alles of niets, ik hou niet van half werk. Maar ik jaag geen kicks na. Zo werkt het niet. Als je de tijd neemt, komt er altijd wel een moment dat je voelt : nu gebeurt het. Dat is de magie van het reizen.

Individuele vrijheid, daar is mij veel aan gelegen. Vandaar ook mijn droom om een alternatief te bieden voor het massatoerisme. Goed luisteren naar de klant, zijn verwachtingen juist inschatten en daar de perfecte vorm aan geven. Als dat lukt, zorgt dat voor een enorme voldoening.

De geur van basilicum, olijven en lekkere salami. Dwepen met een bepaald land doe ik niet. Maar de cultuur en de levensstijl van Zuid-Europa zullen mij wel altijd blijven fascineren. Om die te doorgronden, verkies ik meerdere keren naar een bepaald land te gaan in plaats van telkens een ander reisdoel te kiezen.

Waaraan je een goed hotel herkent ? Rust en comfort zijn een evidentie. Maar de essentie van goede hotellerie is een gepersonaliseerde service. Mensen maken het verschil, dat is altijd en overal zo. Slapen in een ander bed dan het mijne thuis, de sfeer opsnuiven, van de service genieten… Ik hou enorm veel van hotels.

Anonieme luxe zegt mij niets. Het is geen goed idee om in de Provence een hotel naar Parijse normen te willen neerplanten. Luxe is alleen interessant als die is ingebed in de plaatselijke cultuur. Een landhuis zoals de Andalusische Cortijo de los Mimbrales, bijvoorbeeld, waar de gasten slapen in voormalige huisjes van sinaasappelplukkers. Geen sterrenhotel, voor dat soort luxe gelden andere kwalificaties. Of de Paggeria Medicea in Toscane, een voormalige villa van de Medici met hedendaags comfort, maar die daarnaast van historiek doordrongen is. Dat is het soort hotels dat mij boeit.

Liefde voor de stiel, voor het ambachtelijke vind ik enorm belangrijk. Maakt niet uit of het nu het vak van huisschilder, kok of touroperator is. Jonge mensen motiveren, hen de prikkels en de liefde voor het beroep doorgeven is volgens mij de beste garantie voor de toekomst.

Door veel te reizen leer je te relativeren. Als ik reis in functie van mijn job ben ik heel kritisch. Voor klanten is alleen het beste goed genoeg. Maar zelf erger ik mij niet zo snel als er wat misloopt. Dat kan altijd gebeuren, ik ben daar eerder gelaten in. Als ik zie dat mensen hun best doen, kan ik veel vergeven. Alleen onverschilligheid vind ik erg, op alle gebieden trouwens.

Belgische chocolade. Het klinkt misschien als een cliché, maar dat is wat ik het meest mis in den vreemde. Niet zozeer in Europa, natuurlijk. Maar toen ik ooit oudejaarsnacht in een slaapzak onder de Afrikaanse sterrenhemel vierde, was de hunkering heel sterk.

Tekst Linda Asselbergs I Foto Guy Kokken