Hoewel deze woning in Ranst verrassend modern oogt, is het pand bijna een halve eeuw oud. Het kreeg nieuwe bewoners die de Scandinavische stijl van het interieur bijzonder appreciëren.

Vanbinnen heeft deze woning iets van een Zweeds zomerhuis waar je volop kan genieten van het licht en de natuur. “Dat is zeker een van de redenen waarom we meteen weg waren van het huis”, vertelt Peter Palmans, die zelf interieurarchitect is en sales manager voor Fritz Hansen. Hij reist om de haverklap naar het Noorden en is goed vertrouwd met de moderne architectuur- en designstijl van de jaren vijftig en zestig. Jarenlang betrok hij met zijn gezin een oud herenhuis in Antwerpen. “Maar we keken uit naar een meer landelijke plek in het groen. Aanvankelijk wilden we iets nieuws bouwen, maar iemand gaf ons de tip dit pand eens te bekijken. We waren er meteen weg van.” De verrassing was vrij groot, omdat het exterieur van de woning toch een andere uitstraling heeft dan de binnenkant.

De woning werd in het begin van de jaren zestig ontworpen door een van dé tenoren van de moderne architectuur in België. Renaet Braem (1910-2001) behoorde tot de tweede generatie van moderne ontwerpers met wilde plannen voor nieuwe huizen, kantoren en steden. Zijn carrière begon in de jaren dertig, maar hij ontplooide zich pas goed na de oorlog. Voor de oorlog liep hij zelfs even stage in het atelier van Le Corbusier, die hem ook voorstelde als lid van CIAM, het Congrès International d’Architecture Moderne. Zo kwam hij sterk onder de invloed van het internationale modernisme. In de jaren vijftig en zestig bouwde hij onder meer een groot sociaal wooncomplex op het Kiel in Antwerpen en een Modelwijk op de Heizel in Brussel, opgevat als de beroemde Unité d’Habitation van Corbu in Marseille. Braem is ook een van de medeauteurs van de Politietoren in Antwerpen, het prachtige, ronde kantoorgebouw van Glaverbel in Brussel en het ellipsvormige rectoraat van de VUB. Daarnaast ontwierp hij vele woningen. Maar dit schelpvormige pand in Ranst, afgewerkt in 1964, is zijn meest opvallende creatie. In tegenstelling tot veel van zijn moderne tijdgenoten was Braem niet bang van organische vormen. Dit schelpvormige gebouwtje met zijn ijzeren terrassen lijkt wel een art-nouveaucreatie van Horta, een architect die in de jaren vijftig verafschuwd werd. Braem pikte zijn liefde voor golvende lijnen misschien wel op bij zijn leermeester Le Corbusier. Die bouwde in 1955 in het Franse Ronchamp een kerk die op een dolmen lijkt.

Zoals Peter Palmans terecht opmerkt, heeft het interieur een andere, strakkere uitstraling dan het exterieur. Dat komt doordat Braem het golvende lijnenspel niet heeft doorgetrokken naar binnen. Doordat het huis op een sokkel rust, valt er extra veel licht binnen en kun je intens genieten van het groen. De woonruimte heeft een open plan met een woonkamer die gedeeltelijk twee verdiepingen hoog is. Daarin staat een ellipsvormige haard die je ook wel ziet in postmoderne woningen uit de jaren zeventig. Een wand van hout en glas scheidt de woonruimte af van de hal en de keuken. Het vele hout geeft het interieur zijn Zweedse karakter, dat nog wordt versterkt door het vele Scandinavische design. “Het is een compacte maar bijzonder functionele woning”, merkt Palmans op. “Ze is wel erg op maat gebouwd.” Daarmee bedoelt Peter dat de woning destijds heel specifiek werd ontworpen voor de toenmalige noden van de bouwheer. Alles kreeg zijn precieze plaats, van de vestiaire tot en met de keuken, zonder ruimte op overschot. Je kunt met andere woorden geen enkele ruimte vergroten. Jammer, want de oude keuken is maar krap bemeten. “Het is een mooie keuken, maar er is bijvoorbeeld geen plaats voor een vaatwasmachine, een grote koelkast of een stoomoven”, stipt Peter aan. Dat probleem stelt zich in veel moderne woningen uit die tijd, die je lang niet altijd kan aanpassen aan de hedendaagse noden. Oudere herenhuizen zijn gemakkelijker te renoveren. Meestal zijn ze ruimer en ze hebben soms een extra diensttrap, een achterkeuken of meidenkamers die uitbreiding toelaten. “Bovendien is dit huis sinds 2001 een beschermd monument, waardoor we extra voorzichtig omspringen met de architectuur. We mogen weinig of niets veranderen, wat op zich geen probleem is. Je moet je aanpassen aan een monument dat je slechts met zachte hand mag herstellen.”

Door Piet Swimberghe Foto’s Tim Van de Velde

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content