Wanneer ik in mijn omgeving vertel dat ik voor dit blad niet alleen fijne mensen mag interviewen, maar ook alle reisreportages coördineer, is de eerste reactie altijd: “Oh, leuk! Dan ben jij zeker vaak op reis!” Dat is niet zo. Wel lees en bekijk ik voortdurend verhalen en foto’s van de trips die anderen maken. “Hier zijn honderd foto’s die ik nam in Taiwan,” zo mailde een fotografe mij onlangs, “wist je dat je daar ook zalig kunt fietsen?” “Mijn vriend en ik gaan volgende week naar New Mexico,” stuurt een andere freelancer, “interesse in een verhaal over Santa Fe?” “Wat dacht je van een reportage over couchsurfen in Iran, waar sofaslapen eigenlijk verboden is?” En “zouden we niet eens een overzicht brengen van de beste vegetarische restaurants in New York?”
Collega Veerle deed er onlangs nog een schep bovenop. Ze stelde haar out of office in voor zes maanden, kocht een oude camper en reed ermee naar Portugal. Daar surft ze momenteel over de golven van de Atlantische Oceaan. Terwijl ze niet eens zo goed kan surfen. Maar dat is bijzaak, want haar trip draait om het avontuur en dat boek dat ze onderweg wil schrijven. “Kun je misschien nog een verhaal gebruiken over een meisje dat zes maanden leeft op het ritme van de zee?”, vraagt ze mij vanop een geheim strand in Noord-Portugal (p. 48) . Bij het maken van dit nummer liep mijn emmer over. Genoeg vakantiepraat mensen, ik wil ook op reis !
Ik heb dan maar drie dagen Londen geboekt. Het is niet lang en niet exotisch ver weg, maar als ik straks in Tate Britain naar de overzichtstentoonstelling van David Hockney sta te kijken, naar zijn kleurrijke schilderijen van naakte zwemmers, mooie huizen en Britse landschappen, ben ik vast heel blij dat ik ook even weg ben van mijn bureau.
Ik heb niet veel nodig om in vakantiestemming te raken. John R. Stilgoe ook niet. Stilgoe is al veertig jaar professor aan Harvard, waar hij lesgeeft in wat hij “de kunst van het ontdekken” noemt. Over dat onderwerp schreef hij ook een aantal boeken, waaronder het mooie Outside Lies Magic. “Ga nu naar buiten” zijn de eerste woorden van het boek, dat al twintig jaar oud is, maar nog altijd relevant. Als ervaren explorateur weet professor Stilgoe maar al te goed dat je eigenlijk niet naar Taiwan moet voor exotiek of naar Portugal voor avontuur. Gewoon naar buiten gaan is al genoeg om verwonderd te raken, als je tenminste weet hoe je doodnormale zaken als een benzinestation, de elektriciteitskabels boven de stad of een gemaaid gazon leert te zien door de ogen van een ontdekkingsreiziger.
Op het balkon van mijn appartement herlees ik het eerste hoofdstuk van Stilgoe’s boek. “Jog niet. Loop niet. Denk niet aan je bloeddruk en artritis, aan hart- en bloedvaten of gewichtsverlies”, schrijft hij. “Richt je blik naar boven. Slenter. Drentel. Fiets en kijk rond. Ontdek.” In tijden van burn-out, Netflix en smartphones klinkt dat misschien erg evident en mindful, toch zijn Stilgoe’s woorden ook best ambitieus, plezant en lonend. Je hoeft niet ver op reis te gaan om een stukje magie te vinden.
elke.lahousse@knack.be
ELKE LAHOUSSE
Richt je blik naar boven. Slenter. Drentel. Fiets en kijk rond. Ontdek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
