Het eerste wat wij deden, toen wij het programma van het elfde Brugges Festival onder ogen kregen, was fronsen (omdat amper een of twee namen een klein belletje deden rinkelen). Vervolgens togen wij platenwinkelwaarts om daar van een koude kermis thuis te komen. Jo Vandriessche, de gedreven organisator van het wereldmuziek-festival, kan erom lachen : ?De cd’s zijn quasi onvindbaar. Vroeger was dat ook al zo, maar dit jaar zeker, want we zijn een nieuwe weg ingeslagen.? Daarna schoof hij ons een stapeltje cd’s toe dat wij gretig tot ons namen, ook al zijn ze niet allemaal spiksplinternieuw.

Brugges Festival had de gewoonte een grote naam en een relatieve onbekende op één avond te programmeren. Omdat het festival echter werd voorbijgestoken door Dranouter of Sfinks, met financiële beperkingen te kampen had en vooral omdat zij haar laboratoriumfunctie weer ter harte wilde nemen, besliste de organisatie dit jaar risico’s te nemen. Het zou evenwel zonde zijn mocht het cliché ?onbekend is onbemind? furore maken, want op basis van wat wij hebben gehoord, zou deze avontuurlijke vijfdaagse een kwalitatieve voltreffer kunnen worden.

Op 4 februari opent Myrddin, zoon van Koen de Cauter en een van Vlaanderens meest belovende flamenco-gitaristen. Na de pauze is het de beurt aan Taiko to Tabla, vertegenwoordigers van een der meest succesvolle stromingen in de hedendaagse world : percussie met name. Peter Lockett (zie ook Björk of Vanessa Mae) en Joji Hirota vormen de band. Van laatstgenoemde kunnen wij u de uiterst sfeervolle cd ?Rain Forest Dream? aanbevelen.

Extremen ontmoeten elkaar op 5 februari met eerst de Waalse folkgroep Coincidence en vervolgens de Australische visuele kunstenaar zeg maar fantast Colin Offord, die voor dit ene concert komt overgevlogen. ?Bow? is een beklijvend werkstuk waarbij harp, bamboefluiten en allerhande percussie de wegwijzers zijn in een gedurfd klankspel (hoewel wij ons kunnen voorstellen dat het live nog een stuk meeslepender is).

Vocale hoogstandjes op de derde dag, 6 februari, met om te beginnen Aurora Moreno, die een perfecte brug slaat tussen Spaanse roots en het lichtere werk met jazzy knipoogjes. Daarna is er Jan-Maria Carlotti, die Provençaalse chansons brengt met een geëngageerde boodschap. Als u ergens ?Pachiqueli Ven de Nuech? op de kop kan tikken, dan zouden wij niet aarzelen indien wij u waren.

Zaterdag 7 februari komt de allicht bekendste gast (vanwege z’n werk op het ECM-label) : de Tunesische luit-virtuoos Anquar Brahem. En vervolgens is er de fado van Misia, die men na twee mislukte pogingen eindelijk in Brugge krijgt. Rembetika heeft Madredeus en Ala Dos Namorados gelanceerd ; ze hebben dus een traditie te eerbiedigen. De fantastische stem van Misia zou wel eens de overtreffende trap van het rijtje kunnen zijn.

Op de slotdag 8 februari is er de Kroatisch-Vlaamse combinatie Mallou. ?Europese volksmuziek? is geen letter te veel gezegd, want violist Bert Van Laethem en accordeonist Ivica Vucelja spelen zowel oubollige Vlaamse dansjes als Roemeense, Sloveense of Macedonische muziek. En er wordt afgerond met het eerste concert buiten zijn moederland (Griekenland) van Nikos Grapsas. Die is de voorbije jaren uitgegroeid tot een van dé figuren uit de authentieke Griekse volksmuziek en de ook erg verzorgd uitgegeven dubbel-cd ?In the Ionian Seas? blijft een monument in dat genre : dromerig, sober, weemoedig en vibrerend écht.

Joji Hirota, ?Rain Forest Dream? ( Saydisc). Colin Offord, ?Bow? ( Spiral Sound). Aurora Moreno, ?Mar adrento? (RNE). Jan-Maria Carlotti, ?Pachiqueli Ven de Nuech? ( Silex). Anquar Brahem, ?Conte de l’incroyable amour? ( ECM). Mallou, ?Europese Volksmuziek? ( COD). Nikos Grapsas, ?In the Ionian Seas? ( Lyra). Info : Rembetika, tel. (050) 34.87.47. Tickets, tel. (050) 44.30.60.

JACKY HUYS

Nikos Grapsas : authentieke Griekse volksmuziek.