column

De column “Symbolen” van Tessa Vermeiren in Weekend Knack nr. 2 heeft me diep getroffen. Ik ben de moeder van de “dertiger, uitgever van een jongerenblad” en ik herhaal de woorden: “die zijn succes bouwt op de ambitie en het zweet van jonge journalisten en grafici die hij zwaar onderbetaalt en uitwringt”. Met kritiek op zijn blad en op bepaalde artikels, daarmee kan ik akkoord gaan. Niet iedereen heeft dezelfde mening. Maar dat Tessa Vermeiren lasterende taal gebruikt en zijn naam (zij schrijft hem niet voluit, maar wie Teek leest, weet het wel) door het slijk haalt, kan ik niet begrijpen.

P. Van Mol-Wouters, ’s Gravenwezel.

column

Ik voelde mij persoonlijk gepakt door de column van Tessa Vermeiren in Weekend Knack nr. 51, waar ze het had over de hypes zoals de zonsverduistering van 11 augustus er volgens haar één was. Inderdaad, ik was erbij. Ik ben in een stoppelveld gaan staan in het noorden van Frankrijk en ik was omringd door honderden anderen.

Ik was erbij, hoewel ik de dagen ervoor twijfelde aan de doenbaarheid van de verplaatsing. En ik was ook een van hen die het moment suprême misten omdat het wolkendek dichtsloeg. Maar toch was ik overweldigd door het natuurverschijnsel. En ik was onder de indruk van en ontroerd door de massa rond mij. Daarna hebben wij ons – in de file – de bedenking gemaakt dat het onvergeeflijk zou zijn als we ons dit hadden laten ontgaan door laksheid.

Ik vraag me af wat de commentaar van Tessa Vermeiren geweest zou zijn, indien ze op die dag van haar troon was gestapt om deze eclips mee te maken.

Rik De Pauw, Kontich.

wijn

De stommiteiten die Herwig Van Hove op papier zet, zijn onverantwoord. Onder andere in zijn artikel “Bubbelgekte” in Weekend Knack nr. 48.

Zijn zin: “Sommige grote champagnehuizen onder wie Roederer, Lanson, Pommery, doen aan de millenniumcampagne niet mee”, bewijst alleen maar hoe slecht hij geïnformeerd is.

Roederer is het eerste champagnehuis dat de millenniumgekte heeft doen losbarsten. Een mathusalem Cristal 1990 is in 1996 op de markt gebracht (intekenen voor 2000 dollar per fles) en vorige maand is er één verkocht voor 300.000 fr. bij Sotheby’s in New York.

Pommery bracht 3 types van uitzonderlijke wijnen (lees champagne) op de markt voor het millennium. 200 flessen zeldzame millésimes uit de periode tusen 1904 en 1978. 4 millésimes van de Louise (1980, ’81, ’82, ’85) waarvan 500 flessen (van 6000 fr.), 2000 magnums (van 20.000 fr.).

Een paar huizen die naar mijn mening toch vermeld moesten worden: Perrier Jouet heeft een jeroboam uitgebracht op 2000 exemplaren, 60.000 fr. per fles, allemaal verkocht.

Dom Perignon bottelt voor de eerste en enige keer in dubbele magnum: de oogst van 1993 en op 1993 exemplaren. 76.000 fr. per fles. Allemaal verkocht. En zo kan ik nog een tijdje doorgaan.

Raymond Bens, hotelschool Oostende.

Antwoord van Herwig Van Hove.

1. In mijn tekst staat niet de zin die Raymond Bens kwaadwillig en verkeerd citeert, maar wel: “Toch vermelden dat Louis Roederer, Lanson, Krug, Charles Heidsieck, Bollinger en Pommery zich niet tot marketingexplosie laten verleiden.”

2. Vanzelfsprekend hebben alle grote champagnehuizen meegedaan aan de eindejaarscampagne: er is immers elk jaar een nieuwe oogst. Mijn tekst is schamper over de belachelijke marketing met Franse grootspraak en 3peperdure prijzen. De vermelde huizen blinken uit door hun soberheid in communicatie en de kwaliteit in het glas. Niet door onzinnige producten, die enkel in de veilinghuizen terechtkomen en zeker niet door ervan uit te gaan dat de consument gek is.