REDACTIE GRIET SCHRAUWEN

FINALE

Ze brult niet meer, ze fluistert niet de zee,

De zee.

Zonder de dromen, een kleurloos veld is de zee,

De zee.

Meelijkwekkend is ook de zee,

De zee.

Onbezonnen wolken bewegen de zee,

De zee.

Aan trieste nevels gaf haar bed de zee,

De zee.

Ook zij is gestorven, zie je, de zee,

De zee.

Uit De mooiste van Ungaretti, Lannoo/Atlas, 14,50 euro.

HET WITSTE SPANJE

Als Spanje het fascinerendste land van Europa zou zijn, dan is Andalusië de weelderigste plek in dat grote, schitterende en harde land. Andalusië is evenzoveel clichés van witte dorpen en olijfboomvelden, van een tragische geschiedenis van Moren, joden en Reconquista, van sherry en stieren(gevechten), van de semana santa, flamenco en duende, van briljante steden als Sevilla, Córdoba en Granada met hun fabelachtige kunstschatten. Allemaal waar. Maar er is meer, zoals blijkt uit Andalusië met extra minigids (Artis-Historia, 16,39 euro, info 078 150 150). Een foto op pagina 125 van de streek rond Jaén, verloren in een oceaan van olijfbomen: weergaloos, onweerstaanbaar. Niet altijd zijn de beelden van Marc Verpoorten overtuigend (wazige zonsondergang, banale zichten, schaduwen waarbij het contrast niet altijd even gevoelig is), maar het geheel toont een rijkdom van mens, ambacht en muziek, landschappen, cultuur en geschiedenis. De teksten draperen zich daar rond, eerst met historie, kunst en culinaire geneugten van de regio, dan met streekbeschrijvingen van El Andaluz, toch bijna drie keer groter dan België. Ondanks hoge werkloosheid, migratie en het droge klimaat, schrijft Charles Köhne, belooft dit land met zijn boodschap van een seculier humanisme het eldorado van Spanje te worden. Naar inhoud een beschrijvende reisgids, is dit vooral een lees- en kijkboek om het verlangen naar, ja, het mooiste land van Europa te laten ontwaken. (MG)

WANDELEN, STAPPEN EN KLIMMEN

Is stappen een vergrotende trap van wandelen en klimmen de ultieme werkwoordsvorm van een bezigheid die mensen schijnbaar nutteloos naar hogere regionen voert? Maar wat drijft ons om zomaar bergen te beklimmen?

Niets klinkt simpeler dan Wandelvakanties dicht bij huis, verzorgd door Paul Maes ( Lannoo, 19,95 euro). Voor families met kinderen én voor wie er graag de pas in zet, zijn twintig meerdaagse vakanties uitgestippeld in België, Nederland, Engeland en Duitsland. Elk traject is gespreid over tochten van twee tot zeven dagen. Met gedetailleerde kaarten en foto’s wordt naast de landschappelijke en cultuurhistorische aantrekkelijkheid van het parcours ook aandacht besteed aan de noden van eten en slapen. Een gids die ook de minst ervaren wandelaar zal verblijden.

Minder eenvoudig, maar des te uitdagender is DeHaute Randonnée Pyrénéenne ( Elmar, 19,95 euro). Over 42 etappes is deze route met achthonderd kilometer over de bergketen op de grens van Frankrijk en Spanje geen doetje. Ton Joosten, die sinds 1986 verslaafd is aan dit gebergte, windt er geen doekjes om: “Een stevige tocht, die slechts is voorbehouden aan ervaren, goedgetrainde trekkers.” Tussen Atlantische Oceaan en Middellandse Zee liggen bergdorpen, keteldalen, heuvels en ongebaande paden door een natuur met een specifieke fauna en flora. Toch is de randonnée meer een idee dan een afgebakend traject: voor de moeilijkste passages zijn er alternatieven. Iedereen kan naar believen kiezen uit vijf meerdaagse trajecten. Met kleurenkaarten, aandacht voor voedsel, overnachtingen en kledij wordt iedere tocht fascinerend: “een indringende gebeurtenis die je voor de rest van je leven met je meedraagt.”

Dat zal ook wel zo zijn bij Trekken en klimmen in de westelijke Alpen of, meer nog, in Nepal ( Tirion, 24,50 euro). Beide boeken beschrijven uitvoerig trektochten, sneeuwschoentochten en het echte klimwerk. Van Italië, Zwitserland en Frankrijk of van Gran Paradiso, Breithorn en Mont Blanc, tot aan de voet van de reuzen uit de Himalaya zijn de routes gedetailleerd in kaart gebracht. Ook is er aandacht voor klimtechnieken en de ecologische implicaties. De foto’s geven ook een antwoord op de vraag waarom mensen zonder nut omhoog en omlaag trekken: de woeste landschappen, gletsjers en pieken, de zon en de dreigende wolken boven een sneeuwlandschap, de stilte en de eenzaamheid die zo kostbaar zijn geworden. De mensen op de foto’s zijn kloeke mensjes in overweldigende decors, ze blaken van gezondheid en komen ongetwijfeld geregeld zichzelf tegen. (MG)