Haar is mooi, maar het kan ook hinderlijk zijn. In Italië vinden vrouwen dat okselhaar goed staat, maar in het oosten is het schaamteloos om het daar te laten groeien. In Oosterse schoonheid vertelt Wendy Buonaventura, een Britse die eerder al een mooi boek schreef over de Arabische vrouwendans, wat er met vrouwenhaar zoal aan de hand kan zijn. Culturen die aansturen op een volledige ontharing van de vrouw doen dat om ze van haar seksuele macht te beroven. Haar op de benen wordt overal maar zelden leuk gevonden. Maar in Turkije en Iran is een waas van snorhaartjes een schoonheidskenmerk. (De Geus, 998 fr.) PdM

Kabbala is de naam van de geheime leer van de joden die in de dertiende eeuw tot bloei kwam. Maar met religie heeft De laatste kabbalist van Lissabon, de eerste thriller van Richard Zimler, niet zo veel te maken. Het is in de eerste plaats een misdaadverhaal dat speelt in het begin van de jaren 1500. De belangrijkste personages zijn mystici en de achtergrond is de bloedige moord op honderden joden in Lissabon tijdens het paasfeest van 1506. Zimler beschrijft die slachtpartij zeer expliciet, maar de thrillerlezer moet het toch vooral van de vraag hebben wie kabbalist Abraham Zarco heeft gedood en waarom er in zijn bibliotheek een naakte jonge vrouw ligt. Zarco en de vrouw zijn ritueel geslacht. En het lijkt erop dat dit door joden is gebeurd. (BZZTôH, 690 fr.) FB

In tenminste één opzicht lijken de Italianen op de reizigers die hun land bezoeken: ze zijn er verzot op. Barzini schrijft dat Italianen niet graag op reis gaan omdat ze zich altijd min of meer verbannen en ongelukkig voelen in vreemde landen. In De aarde, de lucht, het water en het vuur van Italië heeft de ervaren reizigster Lisa St Aubin de Teran literaire teksten verzameld die het mysterieuze Italië-gevoel verduidelijken. Maar het is niet allemaal gejuich. De Italianen zijn doorgaans kritischer dan de buitenlanders. “De Sicilianen zullen zich nooit willen verbeteren, om de eenvoudige reden, dat zij menen volmaakt te zijn; hun ijdelheid is veel groter dan hun ellende”, aldus Giuseppe Tomasi di Lampedusa (Meulenhoff, 798 fr.) PdM

Een wereld van religies van John Bowker is een rijk geïllustreerd naslagwerk dat een helder overzicht geeft van de belangrijkste spirituele stromingen. Telkens worden de hoofdlijnen van een godsdienst geschetst en daarnaast krijg je in korte stukjes antwoord op allerlei detailvragen. Waarom de joden met Pesach ongedesemde broden eten, wat de betekenis is van iconen in de orthodoxe kerk, wat precies de islamitische feesten zijn… En je verneemt dat bij de Mende-gemeenschap in West-Afrika een dikke nek symbool staat voor weelde en schoonheid. Bijgaande tekening toont de arend Garuda, het rijdier van Vishnoe en zijn partner Lakshmi. (Lannoo, 895 fr.)

Heeft een braadworst haar naam te danken aan het feit dat ze gebraden wordt? Nee, het woord is afgeleid van het Middelnederduitse ‘brat’ of ‘brato’, wat ‘fijngehakt vlees’ betekent. Dacht u dat Venetië de meeste bruggen heeft? De stad in het water telt er slechts 398, Amsterdam 1281 en Hamburg liefst 2123.

Het Vrijheidsbeeld staat niet op New Yorkse bodem: noch van de stad, noch van de staat. De standplaats van het beeld is Liberty Island en dat ligt in de staat New Jersey. En zo zetten Walter Krämer en Götz Trenkler in hun Lexicon van hardnekkige misverstanden zo’n vijfhonderd vooroordelen en denkfouten recht. Hoe het komt dat het in een kamer niet kouder, maar juist warmer wordt als je de deur van de koelkast lang laat openstaan, moet je zelf maar eens opzoeken. (Ooievaar, 500 fr.)

CITAAT

“Hoe heten deze?”

“Die heten borsten“, antwoordde Orkhan, niet bij machte de ergernis uit zijn stem te bannen.

Tot zijn stomme verbazing gaf ze hem een tik in zijn gezicht.

“Zo noemt alleen het grauw ze. Dit zijn mijn manen. Dat is de taal van de min en de dichtkunst. Kijk maar, zo staat het in het boek. Je moet oefenen. Zeg tegen me: ‘Ik bemin je volle manen’.”

En ze bood ze aan om ze te laten kussen.

Uit “Het geparfumeerde slagveld” van Robert Irwin. Poëtische erotiek in een surrealistisch sprookje. Uitgeverij Atlas, 700 fr.

REDACTIE POL MOYAERT