Zelfs in het lome Santa Fe van 1979 vormden de schaarse hippies al een anachronisme in het stoffige straatbeeld. Voor een hippiekind als Madeleine, nauwelijks negen en stilaan gewend aan de verwaarlozing, breken harde tijden aan. Gelukkig blijft de New Yorkse Judith Rossner, een náám na de verfilming van haar roman Op zoek naar Mr Goodbar, niet hangen in nostalgie. In Perfidia focust ze op het ontluikende leven van het meisje en de problematische relatie met haar moeder. Als kind wordt ze vergeten, telkens haar manzieke moeder alweer een minnaar opgescharreld heeft. Als adolescente groeit ze uit tot een heuse rivale. Aanvankelijk sluimert het Sneeuwwitje-motief als een licht verontrustende zweer. Maar finaal barst de etter eruit en volgt een verrassende ontknoping. Af en toe worstelt Rossner akelig lang met clichés, maar haar dwingende, haast bezwerende ritme houdt de roman aantrekkelijk. (Spectrum, 695 fr.) LDD

Wat erotiek betreft zijn we sinds 1908, toen de roman L’Enfer van Henri Barbusse voor het eerst verscheen, wel meer gewoon. Toch heeft De Hel de tijd op een prachtige manier overleefd. Een man trekt zich terug op een Parijse hotelkamer in afwachting van een job die hem beloofd is. Via een holte in de muur kan hij zien wat er in de kamer naast hem gebeurt. Nu eens zijn het twee jonge kinderen die de eerste streling ontdekken, dan weer minnaars die mekaar stiekem ontmoeten. Wat ze allen gemeen hebben, is een onmetelijke eenzaamheid.

Hopelijk komt binnenkort nu ook een nieuwe vertaling uit van dat andere meesterwerk van hem, Le Feu. Dat gaat over zijn ervaringen in de Grote Oorlog. Barbusse stierf in 1935 in de Sovjet-Unie, het vaderland dat hij zelf koos en dat onder de terreur van Stalin leefde. Opmerkelijk: de lof van de fascistoïde Céline voor zijn communistische collega. Hoe beter de schrijver, hoe blinder hij politieke keuzes maakt? (Uitg. Aspekt, 595 fr.) FB

Het klinkt een beetje als namen van de Zeven Dwergen, maar Julius Caesar zei: “weenie, weedie, wiekie” ( veni, vidi, vici – “ik kwam, ik zag, ik overwon”). De ‘v’ spraken de Romeinen als een ‘w’ uit, en de ‘C’ als een ‘k’. Het is de kerk die van Cicero, Kikero dus, Sisero heeft gemaakt. Latijn voor beginners van Peter Jones is een heel plezierig boekje, bedoeld voor absolute beginners, maar ook uitermate geschikt voor al degenen die hun weggezakte kennis willen opfrissen. Gelardeerd met informatie over de Romeinse geschiedenis en cultuur. Ach, hadden wij vroeger zo maar les gekregen! (Prometheus, 495 fr.)

Roger Leloup beperkt zich, in tegenstelling tot vele andere stripauteurs, tot één reeks. Kan moeilijk anders als je ziet met wat een precisie deze voormalige assistent van Studio Hergé te werk gaat. In het nieuwe Yoko Tsuno-verhaal, De Hemelse Jonk, belandt de heldin via een geheimzinnige bol en een antieke pop in het negende-eeuwse feodale China, waar een zesjarig meisje dreigt geofferd te worden. De geschiedenis is reeds voltrokken, maar Yoko kan zovel onrechtvaardigheid niet verkroppen en roept de hulp in van haar vrienden en… de tijdspiraal. Knap uitgewerkt, spannend, maar wel wat oubollig. (Dupuis, 165 fr.) GDW

Nauwelijks één jaar voor de mens voet zette op de maan, landde de eerste internationale vlucht in Kathmandu. Nu landen er 700 tot 1000 toeristen per dag vlakbij het dak van de wereld. Ook de Engelse Josie Dew vloog naar Nepal, al bleef haar reis uitzonderlijk. Ze dwarste het land met de fiets en voegde er een lus door India aan toe, samen goed voor 3250 km, bijeengetrapt in drie maanden. “Maar het voelde als drie jaar.” Pas nadat ze een koele dronk had genomen, merkte ze dat de put krioelde van de ratten. Het is slechts één van de smeuïge anekdoten, die ze aaneenrijgt. Het is ook slechts één van de markante fietstochten in haar boek De wind in mijn wielen. Doordesemd met ironie verhaalt Dew over fietsen in Marokko, India, IJsland en andere oorden dichtbij en vooral ver van huis. (Arena, 798 fr.) LDD

ONDER REDACTIE VAN POL MOYAERT