West-Berlijn kreeg een klap sedert de val van de Muur, want het uitgaansleven speelt zich weer in het centrum af, in het hart van het oude Oost-Berlijn. Berlijn, winkel- & restaurantgids heeft het uitzicht van een cursus. Als vademecum met talrijke trendy adressen is het meegenomen, maar de inleidingen zijn banaal en de eindredactie heeft haar werk niet gedaan. Het joodse gedeelte wordt verkeerd ‘Scheunerviertel’ genoemd en de grote synagoge vind je niet op Oranieburger maar in de Oranienburger Strasse. De plattegronden zijn allesbehalve duidelijk. De gekozen wijken zijn wel representatief. In Charlottenburg vind je het magische Savigny Platz met zijn talrijke eethuisjes en designwinkels. In Schöneberg vind je talrijke reminiscenties aan het bruisende Berlijn van de jaren ’20. Een gemiste kans. (Mo’Media, 480 fr.) PdM

Gouden Uil-winnaar Geerten Meijsing doet het weer! In zijn roman Dood meisje slaagt een oudere filosofieprofessor er na een aanslag en drie maanden coma niet in zijn oude leven weer op te pakken. Hij neemt een andere identiteit aan en wint beetje bij beetje aan kracht door zich te ontfermen over de 17-jarige, volstrekt onvoorspelbare, dubieuze Lily. Hij koestert zijn kleine Lolita, maar zijn goede bedoelingen werken averechts. Wanneer zij hem totaal geruïneerd en vernederd heeft, verdwijnt Lily in de huiveringwekkende doolhof van het Zuid-Duitse nachtleven. Hij spoort haar op met de bedoeling haar door de psychiatrische molen te halen, om haar te verlossen van haar verleden, maar zijn inspanningen hebben een desastreus effect.

Een meesterlijke tragikomedie, bizar en schrijnend, soms hilarisch. Meijsings bijtende cynisme richt zich eens te meer op de ‘zakelijk-efficiënte medische gilde’ en op de leegte van onze reclame- en entertainmentcultuur. (De Arbeiderspers, 799 fr.) AS

De Amerikaanse theoloog Thomas Cahill publiceerde eerder de (ook in het Nederlands uitgegeven) boeken ‘Dankzij de Ieren’ en ‘Dankzij de joden’. Twee goed gedocumenteerde én erg toegankelijk geschreven werken waarin hij op meeslepende wijze uitlegt wat deze volkeren hebben bijgedragen aan onze westerse cultuurgeschiedenis. Nu verscheen van zijn hand Jezus en de wereld in die dagen. Een van de merkwaardige dingen aan deze Jezus-figuur is dat bijna alles wat hij doet en zegt, in de verhalen die zijn samengebracht in het Nieuw Testament, voor de lezer van vandaag meteen begrijpelijk is. Er is geen andere literatuurverzameling van bijna 2000 jaar oud waarvan hetzelfde kan gezegd worden. Toch leek het christendom aanvankelijk een wat zonderlinge variant van het jodendom. Ethische opvattingen als gerechtigheid, barmhartigheid en broederschap had het er nog mee gemeen, maar de visie dat Jezus de Heer van het heelal was die aan de rechterhand van God zit, was voor de joden ronduit blasfemisch. Dat God een zoon had, betekende voor het jodendom een afbraak van hun kostbaarste bezit: het monotheïsme. Cahill beschrijft dit alles even erudiet onderbouwd als in zijn vorige boeken, maar dit keer helaas af en toe wat prekeriger. En waar hij de wetenschappelijke bevindingen i.v.m. de Lijkwade van Turijn in twijfel trekt, gaat hij voor de objectieve lezer toch wel uit de bocht. (Van Halewyck, 798 fr.) PM

Charlie Parker is rechercheur geweest bij de politie in New York. Hij is er weggegaan nadat zijn vrouw en dochtertje werden vermoord. Hoe dat is gebeurd en waarom Parker met torenhoge schuldgevoelens zit, staat allemaal in ‘Een dode ziel’, de eerste (literaire) thriller van de jonge Ierse auteur John Connolly. In zijn tweede roman, Oud kwaad is Parker weer de hoofdfiguur. Na zijn wat zwervend bestaan heeft hij zich min of meer in de Amerikaanse staat Maine gevestigd waar hij een huisje opknapt dat hij van zijn grootvader heeft geërfd. Hij wordt een soort privé-detective zonder echte vergunning. Maar de oude demonen blijven hem achtervolgen. Als een jonge vrouw en haar zoontje worden vermoord, beleeft hij weer heel intens zijn eigen verdriet. Hij wil de zaak oplossen, des te meer omdat hij de vrouw heeft gekend. De eerste en belangrijkste verdachte is haar ex-man, maar Parker gelooft niet in zijn schuld.

John Connolly is een naam om te onthouden. Hij schrijft overtuigend, soms cynisch. Het verhaal zit goed ineen, het geweld is gedoseerd. (Anthos, 780 fr.) FB

De Dalai Lama, mijn zoon is het mondeling overgeleverde levensverhaal van de dalai lama’s moeder, opgetekend door een van haar kleinkinderen. Deze vrouw, die op geen enkele wijze haar leven in eigen handen kon nemen, brengt schijnbaar onbewogen een nogal fragmentarische kroniek van het tragische lot van Tibet. Middels gedetailleerde beschrijvingen van rituelen en gebruiken maken we kennis met de – voor westerlingenen – vreemde overtuigingen uit de Tibetaans-boeddhistische traditie. De zoon van Diki Tsering is pas anderhalf jaar als een onderzoekscommissie hem herkent als de 14de incarnatie van de dalai lama, de levende Boeddha. De moeder verliest alle zeggenschap over haar zoon. Wie denkt uit dit boek iets meer te leren over de dalai lama zelf komt bedrogen uit. Diki Tserings leven was uitzonderlijk en hard, maar weinig relevant. (Luitingh-Sijthoff, 650 fr.) AS

Griet Schrauwen