De charmante Britse stad Bath is het decor van de twee thrillers die Morag Joss heeft geschreven. ‘Het badhuis’ speelt tegen de achtergrond van de indrukwekkende Romeinse thermen die de stad heeft, haar jongste misdaadroman Het muziekstuk moet het meer van het Georgian Bath hebben, de beroemde Royal Crescent en The Circus. Sarah Selkirk is een beroemde celliste die haar man heeft verloren. Ze helpt mee een amateuropera opbouwen in de stad. Die komt er op initiatief van een vriendin en zangeres, die een autistische dochter heeft. Het meisje heeft een mooie stem en is bezeten van symmetrische vormen. Door druk in de weer te zijn, hoopt men het meisje wat aangenaam bezig te houden. Het wordt haar dood. Mooie, wat geforceerde intrige. Wie het gedaan heeft, is soms minder spannend dan de vraag of Sarah Selkirk het nu (eindelijk) toch gaat doen met haar vriend de politieman. (De Boekerij, 650 fr.) FB

Wenen heeft een kerkhof waar de zelfmoordenaars de meerderheid vormen, het Friedhof der Namenlosen heet het. Je kan er meer te weten komen over heel merkwaardige mensen. Bijvoorbeeld over de schrijver Otto Weininger die in 1903 een einde aan zijn leven maakte in de sterfkamer van Ludwig von Beethoven.

De dood moet een Wener zijn van Mirjam Vossen staat vol ongewone verhalen. Zeker, het boek is een gids voor de vele dodenakkers die de Oostenrijkse hoofdstad telt. Maar meer nog gaat het over de legendarische bewoners die het Zentralfriedhof, het Kaisergruft, Grinzing, Hietzing bevolken. Namen als Sisi, Strauss, Schubert, Klimt, Schiele bewijzen al dat er aan stof geen gebrek is. Om maar niet te spreken van Freud, Lotte Lenya en Hundertwasser die wel beroemde Weners zijn, maar niet in hun stad begraven liggen.

Wenen heeft ook een heus begrafenismuseum: het Bestattungsmuseum. Het bevat meer dan 600 voorwerpen die iets met begrafenissen te maken hebben. Inclusief raadgevingen om te beletten dat je levend begraven wordt. Een heerlijk boekje. (Elmar, 690 fr.) FB

Als een protestant en een katholiek samen een boek maken over de geschiedenis en de oorsprong van het christendom, hoeft dat niet per se een oecumenisch compromis te zijn. Het verhaal van het Christendom is daarentegen een archeologische detectivestory die begint in Mesopotamië. Michael Collins en Matthew Price brouwden geen encyclopedie, maar een pakkend verhaal dat boeiende mechanismen ontbloot, bijvoorbeeld hoe West-Europa werd bekeerd. Maar ook de reformatie, de verlichting, de missionering en de charismatische beweging worden onder de loep genomen. Kortom: dit luchtige, kleurrijk geïllustreerde boek brengt het verhaal van onze wereldgeschiedenis. Het heeft bovendien alle kwaliteiten van een goed handboek. (Standaard, 1295 fr.) PSW

1939: Duitsland palmt Oostenrijk in. De oorlog dreigt. Steffi en Nelli Steiner, twee joodse zusjes, worden door hun ouders uit Wenen weggestuurd en komen in Zweden terecht. Nelli bij tante Alma die lief, vriendelijk en zacht is. Steffi bij strenge tante Märta die haar niet lijkt te kunnen luchten. Langzaam maar zeker wordt echter duidelijk dat beiden een groot verdriet in zich dragen, te groot om gelukkig te zijn. Het gebeurt zelden dat een jeugdboek zo mooi en treffend een verschrikkelijke geschiedenis weet weer te geven tegen een achtergrond van een klein, persoonlijk verhaal. De Zweedse schrijfster Annika Thor slaagt daarin perfect met Een eiland in de zee en kreeg er dan ook, terecht, de Deutsche Jugend Literatur Preis voor. (Lemniscaat, 550 fr.) MVC

“Bijt me, eet me, vreet me”, zingen Lottes boterhammen. Vreemd, zou je denken. Maar niet als je weet dat Lottes moeder een heks is. Lotte vindt het wel een beetje vervelend. Waarom is nou net haar moeder een heks? Iedereen vindt haar raar, en zeker als boterhammen zomaar beginnen te zingen. Mama, doe nou eens gewoon van Gardi Hutter is een aardig prentenboek voor eerste lezertjes. Warrig, maar vol fantasie. (De Vier Windstreken, 498 fr.) CVN

De Afrikaanse fotografie zit in de lift. Dit voorjaar bijvoorbeeld organiseerde het Parijse Fondation Cartier een expo rond de Nigeriaan J. D. ‘Okhai Ojeikere, en de opkomst overtrof ieders verwachting. Ook de bijbehorende catalogus Photographs was van tevoren al een bestseller. De (schijnbare) lichtvoetigheid van zijn foto’s werkt hartverwarmend: de nu 71-jarige Ojeikere is een ster vanwege zijn statische zwartwitbeelden van… Afrikaanse kapsels. Wat voor vele westerlingen een curieuze onderwerpkeuze is, geldt in Nigeria als de normaalste zaak: de vrouwen tooien zich met de meest opzichtige en adembenemende vlechten- en dreadlocksbouwsels; om zich mooi te maken maar ook om hun beroep of hun status te verduidelijken. Antropologisch heeft zijn werk zeker waarde, maar zelf beschouwt Ojeikere de kapseltechnieken als pure, eeuwige kunst. (Scalo, 1890 fr.) PDP

Griet Schrauwen