foto

Bram Vermeulen schrikt niet terug voor afwijkende meningen. Ook niet in Vermeulen weet het beter. Hij poneert en beweert, bewijst en weerlegt. Dat er leven was op Mars bijvoorbeeld, of dat graancirkels niet door mensen zijn gemaakt. Dat kunstmatige intelligentie de weg is naar volledige spiritualiteit, dat de mens een genetisch gemanipuleerde werkslaaf is. Maar het mooist is Vermeulen als hij zijn bolster van sterke, grote, volwassen kerel aflegt, bijvoorbeeld om het verschil tussen pijn en klaarkomen uit te leggen, of zijn angsten te tonen: “Natuurlijk ben ik bang voor vrouwen. Hoe kan het anders? Ze ondergraven ongeveer alles wat ik heb. Ik ben een echte man, ik heb mij leren beheersen, huil zelden in het openbaar, wraak is fout, jaloezie verkeerd, verdriet bedwing je in stilte, bewondering toon je niet. (…) En dan is daar een wezen dat juist al deze dingen in mij losmaakt. Ik haat haar exen, ben met terugwerkende kracht jaloers op iedereen die haar aanraakte of zelfs kende. Ik huil bij de minste afwijzing, bewonder haar mateloos, geil op haar en wil niets liever dan mij overgeven.” (Houtekiet, 650 fr.) AS

cover

Bij snelle trips horen beknopte, overzichtelijke, zakelijke en makkelijke reisgidsen. Nu citytrips almaar meer de klassieke vakantie terugdringen, pakken Lannoo en ANWB uit met hun Exclusief-Reeks, bedoeld als praktische zakgidsen voor een eigentijds stadsbezoek aan Barcelona of New York, Rome of Lissabon, Berlijn of Brussel. Zilveren boekjes gedrenkt in glitter en foto’s, met hotels in alle categorieën en trendy restaurants, winkelweetjes en uitgaanstips. Natuurlijk is er aandacht voor lokale bezienswaardigheden, die aan de hand van plattegronden in kaart zijn gebracht. Geschreven in een korte, no-nonsensestijl die elementaire informatie verstrekt, ontsnappen de vele adressen niet aan hun beperkte houdbaarheidsdatum: in het flitsende leven van de grootstad is morgen alles anders. Gidsen die de tijd op de hielen zitten. (Lannoo, 495 fr.) MG

cover

De Ierse schrijfster Maeve Binchy kreeg niet zo lang geleden een kunstheup. Ze weet dus wat het is in een ziekenhuis te liggen, en om medeleven te horen in de zin van: “Iedereen krijgt tegenwoordig een kunstheup, zelfs de hond van de buren.” Dat soort troost, hoe goed bedoeld ook, was ze kotsbeu. Ze schreef een boekje voor mensen die ziek zijn en in een ziekenhuis terechtkomen. Pijntjes en kwalen steekt je in de eerste plaats een hart onder de riem. Maar het leert je ook hoe je mensen zover krijgt dat ze je behandelen zoals je dat zelf wil. En wat je best in je medicijnkastje stopt: heerlijk verfrissende dingen, geurige olie. Iedereen snuffelt er om een of andere reden toch altijd in. En stop er ook een zwart zweepje bij. Daarover zullen ze nog jaren speculeren. De echte medicijnen leg je maar op een andere plek. Onder een handdoek, en daar nog eens bovenop de toiletborstel. Een boekje vol gezond verstand, heel leuk geschreven en met erg prettige illustraties. Om er snel weer bovenop te komen. (Van Reemst, 365 fr.) FB

foto

Carpentier is een wat nukkige Antwerpse politieman die bij zijn werk geholpen wordt door de hippere Dewit. De twee zijn in De Zwarte Dood aan hun zesde avontuur toe. Gewezen journalist Piet Teigeler laat de verhalen telkens in Antwerpen spelen. Hij woont nu in Spanje, maar hij blijft een rasechte sinjoor met liefde voor zijn stad. Niet dat je een Antwerpenaar moet zijn om van Carpentier en Dewit te gaan houden. Maar het helpt wel. ‘De Zwarte Dood’ begint met een aanslag in de metro. Een extreem-rechtse advocaat wordt neergeschoten. Is het een politieke of een passionele moord?

Het verhaal brengt ons eventjes naar Afrika en heeft wortels in gesjoemel met diamanten tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Teigeler schrijft goed, weet hoe hij spanning moet opbouwen en heeft een warm hart voor zijn personages. Een knappe thriller. (Houtekiet, 595 fr.) FB

foto

Het minste wat je van Smosbol & Speknek van Geert Beullens kunt zeggen, is dat het gaat om een non-conformistisch en rebels verhaal over twee technologische speelgoedpopjes die in de handen van een kind de meest onwaarschijnlijke avonturen beleven.

Smosbol moet je vol viezigheid kleven, anders smelt hij. Speknek zit in een kooitje. Als je hem eruit haalt, ontploft hij. Tijd en ruimte hebben geen beperkingen voor de figuurtjes die rondtollen in een universum van indianen, koningen en kolonels. De geluiden zijn bizar en de locaties variëren van conservenpoort en thermosfles tot “barokke barakken”. Het begint zoals het eindigt, met een apocalyptische “patat”: “Alle mogelijke parallelle werelden schrompelden in een laatste eruptie samen tot een regenboogkleurig sopje en spoelden door een wormhole (sic) weg naar een onvoorstelbaar niets. Wat het ook was geweest, het was afgelopen!” (Kinkajoe, 595 fr.) PdM

foto

Griet Schrauwen