Nadat we met hem kennis maakten in De vrouw in de koelkast en Het uur van de wolf, duikt de ietwat melancholische privé-detective Varg Veum, de vriend der outlaws, weer op in de misdaadroman Zwarte schapen.Gunnar Staalesen, auteur van al dat spannends, weet er een laconiek Noors sfeertje in te houden: “Het was een heel gewone zaterdagochtend, met uitzondering van twee dingen: de zon scheen en er was net een man overleden.” Dan valt er een vrouw door het raam die als vermist stond opgegeven en ontsnapt onze detective op het nippertje aan de vuurdood. Spanning alom. (Manteau/Signature, 650 fr). PdM

Urine is geneeskrachtig, beweert Coen van der Kroon in De gouden fontein. De auteur rekent af met het vooroordeel dat urine giftig is, het tegendeel is namelijk waar. Urine is een steriel filterproduct van het bloed en is bacterie- en virusdodend. In de oorlog werd in de veldhospitalen urine gebruikt om operatie-instrumenten en wonden te ontsmetten. Wie schimmel tussen de tenen heeft, moet maar eens een urinevoetbad nemen. Dat helpt, zegt de schrijver, die na een ongeluk in India daar zelf een urinetherapie heeft gevolgd. In alle werelddelen wordt urine als medicijn gebruikt. In Namibië smeren de bushmen zich met urine in om zich tegen de hitte van de zon en tegen insectenbeten te beschermen. (Elmar, 690 fr.) PdM

We zijn beschaafde mensen, en daarom hebben we het afgeleerd elkaar te likken en te besnuffelen. Dat is eigenlijk jammer, want al dat gelik is toch wel geschikt om het zintuig van de smaak te ontwikkelen. En smaak is toch iets wat we apprecieren, getuige de overgave waarmee we eten (en vrijen, want van het ene komt het andere). Volgens Isabelle Allende in Afrodite is elk visueel aantrekkelijk voedingsproduct een afrodisiacum, dus niet alleen oesters en asperges. En alles wat je kookt voor je geliefde is zinnelijk. Een mooi boek, treffend geïllustreerd. Er zijn talloze recepten en er is ook leerrijk vermaak. (Wereldbibliotheek, 799 fr.) PdM

Enkele jaren geleden nodigde Weekend Knack vier lezers uit om deel te nemen aan een designexperiment. De opdracht bestond erin een auto voor het jaar 2005 te ontwerpen met behulp van een computer. Een van deze lezers was de Brugse dichter en beeldend kunstenaar Renaat Ramon. Hij ontwierp toen de Aristarchos, een bolronde passagiersruimte op vier bolle wielen. Onlangs verscheen van Ramon de bundel Ongehoorde gedichten. Zoals de titel het – in een van zijn betekenissen – al aangeeft, is deze poëzie onmogelijk voor te dragen of te beluisteren. Ramon gebruikt leestekens en symbolen, af en toe letters en heel zelden woorden. Een gedicht heet bijvoorbeeld “postmodernisme” en wat je ziet is een nul tussen vele haakjes. In “neoclassicisme” heeft hij een tempel gebouwd met het Griekse alfabet. De titel van het bijgaande gedicht is “faces of time and space”. (Poëziecentrum Gent, 500 fr.)

De in whisky, eenzaamheid en sigarettenrook gemarineerde stem van een man in een bar net voor sluitingstijd, dat was Sinatra op zijn best. Zijn afscheid was lang en pijnlijk, de kroniek van een aangekondigde dood. Frank Sinatra, Het levensverhaal van The Voice is de Nederlandse vertaling van de in ’85 verschenen biografie van de hand van John Howlett: een goedkope uitgave van een degelijk werk met veel zwartwitfoto’s dat alle aspecten van Sinatra’s controversiële persoonlijkheid belicht en waar de onverbiddelijke fan zeker zijn gading in vindt, maar helaas niet echt sprankelend geschreven. Op het hoogtepunt van zijn roem als tieneridool verzamelden fans zijn voetafdrukken in de sneeuw en bewaarden ze in hun ijskast. Die eer viel zelfs The Beatles niet te beurt. (Kritak, 298 fr.) LA

ONDER REDACTIE VAN POL MOYAERT