Het ene bloot is het andere niet. Artistiek, commercieel, recreatief of functioneel, elke blootvorm heeft zo zijn eigen regels. Neem nu het fenomeen ‘naaktkalender voor het goede doel’, dezer dagen een populaire variëteit van functioneel bloot waarvan ik de afgelopen week twee uiteenlopende voorbeelden kon bestuderen. U herinnert zich vast nog de Britse film waarmee het allemaal begon : Calendar Girls (2003) met Helen Mirren en Julie Walters, waarin een deftig damesclubje uit de kleren gaat om een lokaal hospitaal te sponsoren. Weliswaar met behulp van talrijke rekwisieten (breiwerkjes, muziekinstrumenten, groenten van eigen kweek) om de no-go zones aan het gezicht te onttrekken.

Het verenigingsleven zou nooit meer hetzelfde zijn, het succes van de film bracht menig penningmeester op ideeën : zet de verwarming een graadje hoger, dames, en droppen die badjas : we gaan de kas spijzen. Het resultaat is, hoe zal ik zeggen, wisselend van artistiek niveau. Zo kreeg ik vorige week een exemplaar van The Field in handen, een ook alweer zeer Brits tijdschrift waarin de charmes van het rurale leven bezongen worden, voornamelijk door in tweed en rubberlaarzen verpakte individuen met werphengel of schietgeweer. Maar mijn aandacht ging vooral naar een advertentie voor de naaktkalender van een vereniging van veehouders uit Surrey, waarop een jonge boerin te zien was, die met een mestvork in de hand op een ladder tegen een hooiberg balanceert. Daarbij bedekt ze door het vernuftige arrangement van diverse ledematen boezem en pudenda, een pose die, getuige haar ietwat geforceerde glimlach, niet geheel zonder gevaar voor lijf en landelijk leven was.

Nee, dan liever de Naked First Ladies van collega’s Annemie Struyf en Lieve Blancquaert, ten voordele van Kom op tegen kanker. Effenaf schoon, krachtig en fragiel tegelijk. Zedig uiteraard : vrouwen boven elke verdenking die vooral onverdachte lichaamsdelen tonen : ruggen, schouders, ellebogen, knieën. Je kunt moeilijk van een stel ministers of de First Lady of Europe verwachten dat ze l’Origine du monde gaan mimeren.

Maar bovenal : vrouwen. Annemie zou het niet in haar hoofd gehaald hebben om Wilfried in plaats van Miet te vragen om uit de kleren te gaan. Is dat toch niet een tikkeltje seksistisch vraag ik me af ? Niet dat ik Wilfried Martens per se in zijn pure wil zien, of een naakte Elio met een strategisch geposi- tioneerde vlinderdas, maar toch : mannen zijn toch even kwetsbaar als het op kanker aankomt, ook zij kunnen borstkanker krijgen. En als het dan toch vooral vrouwen zijn die de kalender kopen, waarom er dan geen ode aan het mannelijk schoon van maken ? Hier is alvast mijn line-up voor 2014 : Matthias Schoenaerts, Louis Talpe en Bartel Van Riet voor de koudste maanden, gevolgd door Pieter Embrechts, Kevin Janssens, Tom Waes of Tom Boonen, maar zeker alletwee de Borlées, kunnen we zien of ze echt identiek zijn. Daan als hij niet te zwaar getafeld heeft, en een paar Coppensen, maar niet Raf. Vincent Kompany uiteraard en Romelu Lukaku. Als er per se politici bij moeten, en er zijn nog maanden over : de Vlaamse minister-president himself en voor het communautaire evenwicht : die van Ecolo, Jean-Michel Javaux. En zuinig met de rekwisieten, Lieve, ook hier geldt : minder is meer.

Linda Asselbergs