Nog slechts enkele elementen in deze opwekkende woning herinneren aan het verkrotte pand met zijn donkere, benepen kamertjes. Een muf verleden dat werd opengebroken om licht en lucht binnen te laten stromen.

Piet Swimberghe / Foto’s Jan Verlinde

Het verhaal van Kathy Alliët en Jan Smits is vrij ongewoon: hoewel hun interieurzaak en pas verbouwde woning in de Mechelse binnenstad getuigen van veel professionele inventiviteit, zijn ze geen interieurarchitecten. Wat misschien een verklaring is voor hun verfrissende aanpak. “Ik ben wel in de architectuur grootgebracht,” vertrouwt Jan ons toe, “mijn vader is architect en ik ben al van jongs af aan geboeid door design en interieurs. Maar toch zijn we beiden jurist van vorming. Eigenlijk had ik al in de licenties zin om van richting te veranderen, maar dat mocht niet.”

Uiteindelijk hebben ze allebei enkele jaren als jurist gewerkt en zijn ze bij toeval in de interieurbranche beland. Het was op huwelijksreis in Barcelona dat hun leven een andere wending nam. “We zagen er prachtige interieurzaken en veel design. Terug thuis vatten we het plan op om zelf iets te beginnen. Mijn schoonouders vielen bijna van hun stoel. Vergeet niet dat we dit pand in de Frederik de Merodestraat, waar nu de winkel is gevestigd, reeds hadden gekocht om er een advocatenkantoor in te richten”, aldus Kathy. Gebeten door de interieurmicrobe trokken ze opnieuw naar Spanje om er contacten te leggen met enkele ontwerpers en fabrikanten, en ze begonnen Spaans design te importeren. Enkele maanden later openden ze hun zaak Pas-Partoe.

In de loop van tien jaar bouwden ze een rijke ervaring op waarvan ze nuttig gebruik hebben gemaakt om hun eigen woning in te richten. Naast de winkel kochten ze jaren geleden een verkrot pand. “Dat we aanvankelijk van plan waren af te breken,” zegt Jan, “maar de stad wees dit voorstel gelukkig af. Uiteindelijk zijn we blij dat we geen nieuw huis hebben gebouwd. Nieuwbouw is soms zoveel banaler en veroudert niet altijd even goed. Bovendien bleek deze woning na grondig onderzoek boeiender en rijker dan gedacht. Zo ontdekten we eeuwenoude balklagen en stucplafonds die aanvankelijk onzichtbaar waren. Al die karaktervolle elementen hebben we bewaard. Voor de structurele werken en de restauratie van de voorgevel deden we een beroep op architect Karel Beeck, een restauratiespecialist bij uitstek.”

Het verpauperde interieur en de achtergevel hebben Kathy en Jan zelf op punt gezet. “De uitdaging was behoorlijk groot”, verklaart Jan. “Het was immers een huis met zware beperkingen, omdat het zeer donker was. Als je binnenkwam, botste je op veel kleine kamertjes zonder zicht op de tuin. ‘Tuin’ is trouwens een groot woord, het was veeleer een bijna dichtgebouwde en onherbergzame koer. Dus hebben we heel wat binnenmuren gesloopt om beneden een grote woonkamer te creëren met daarin ook het eetgedeelte.” Ze kozen voor de Pawson-keuken van Obumex, die door Koen Aerts speciaal op maat werd aangepast. “Dit is het hart van het huis, waar we ook mensen ontvangen; in hedendaagse woningen zijn keukens een soort gastenkamer. En mensen daar ontvangen is een directe vorm van intimiteit, wat leuk kan zijn. Het voordeel van de Pawson-keuken is dat ze meer is dan een kookplek, maar eigenlijk ook een soort meubel.” Jan en Kathy kozen hier voor een warme aankleding met een vloer van Canadese grenen en een notenhouten tafel van Henk Vos, waarboven lampen hangen van Jasper Morrison. “Een bewuste keuze om warme materialen en ronde vormen te combineren met strakke composities”, aldus Jan.

Vanuit deze eethoek heb je een beeldig zicht op de donkergrijs geschilderde binnentuin met als blikvanger een antiek tuinbeeld. De achtergevel werd volledig bekleed met hout, dat ondertussen ook grijs is geworden. Die donkere kleurvlakken zijn buitengewoon decoratief en komen nog op andere plaatsen in het interieur terug. Zo zorgen ze met hun sterke grafische kwaliteit voor extra dieptewerking in de kinderslaapkamer en in de lavabohoek naast het toilet.

Hier en daar merk je de antieke constructie op van het gebouw, stucwerk en een roosterwerk met moerbalken wijzen erop dat de woning eeuwenoud is. In de slaapkamer werden de balken wit geschilderd en bleef ook de prachtige vloer met brede planken bewaard. Jan en Kathy plaatsten tegen hun bed van Orizzonti een bank van Ibens&Bataille. Leuk is ook de nonchalante, ietwat non-conformistische wijze waarop er met licht wordt omgesprongen: de prachtige lamp van Marcel Wanders staat op de grond. De badkamer is heel open van architectuur, met een wit gelakte vloer (watervaste MDF) en de bekende wastafels van Vincent Van Duysen ( Obumex), die hier prachtig ogen.

Als je deze heldere schoonheid vergelijkt met het verarmde interieur voor de verbouwing, dan is de verrassing bijzonder groot. De ingreep is meer dan een verbouwing, want de gehele architectuur werd herdacht. Veel aandacht ging er uiteraard naar de lichtinval. Daarom werden bijna alle deuren plafondhoog ontworpen, wat ook voor een zekere monumentaliteit zorgt. Jan en Kathy zijn ervan overtuigd dat een mooie woning de levenskwaliteit verbetert. En liefst een huis met een optimistische sfeer die echt wel iets van een vakantiewoning mag uitstralen. Dat ze daarin zijn geslaagd blijkt wel uit het rustige, bijna landelijke karakter van deze woning.

Pas-Partoe, F. de Merodestraat 27, 2800 Mechelen, 015 21 12 86.