BINNEN EN BUITEN DE LIJNEN

De verticale lamellen in cortenstaal lopen door tot in de tuin en creëren op die manier een afgebakende 'tuinkamer'. © LUC ROYMANS

Ze wilden een gevel in roestkleur, Thomas (39) en Leen (39) uit Kontich. “Alleen de kleur.” Met hun vraag klopten ze aan bij architectenbureau DMOA uit Leuven. Drie bouwjaren later stond op een groot perceel in een Kontichse verkaveling een constructie met echte roest op de gevels.

We wilden buiten de lijntjes kleuren en geen klassiek Vlaams huis bouwen”, vertelt Thomas. “Het moest modern zijn, maar toch gezelligheid uitstralen. Moderne architectuur kan kil overkomen en dat wilden we vermijden. Maar toen Matthias en Benjamin van DMOA een gevel in cortenstaal voorstelden, was dat toch even slikken.” Dat staal ‘veroudert’ onder invloed van weersomstandigheden, eenmaal in de open lucht krijgt het in vijf weken tijd een roestlaag, zonder volledig door te roesten.

Gebouwen in cortenstaal zijn zeldzaam en er komt veel bij kijken. “Het is om te beginnen een zwaar materiaal en het moet heel diep in de grond verankerd worden om stabiliteit te bieden.” DMOA moest op zoek naar voorbeelden in het buitenland om de bouw tot een goed einde te brengen. “Het duurde drie jaar voor het huis er stond. We zouden liegen mochten we ontkennen dat het ons geen stress heeft bezorgd”, lacht Thomas.

Maar ruilen voor een ander huis ? “Nee, dat nooit”, zegt Leen. “Letterlijk álles klopt aan dit huis. DMOA is een architectenbureau dat over de aller-, allerkleinste details nadenkt. Twee weken heeft iemand van het bureau fulltime met ons nagedacht over het toilet op de benedenverdieping. Het is uiteindelijk een bosje op de gang geworden”, lacht ze. Met dank aan het bomenbehang. “Absurd als je erover nadenkt, en tegelijk versterkte het onze band met de architecten én met het huis.” Ze toont nog een ingemaakte kast in de slaapkamer waar één lade bedekt werd met bladgoud, en een gaatje in de vorm van een sleutel uitgeslepen werd. Een ingemaakte juwelenkist.

De verticale metershoge lamellen lopen door tot in de tuin. “Op die manier creëren ze een soort van afgebakende tuinkamer”, legt Leen uit. “Als het heel fel waait, bewegen ze mee met de wind, en als de zon fel schijnt, gloeien ze als het ware op.” In de gigantische tuin vallen drie dingen op : het ook al gigantische zwembad, het eindeloze uitzicht over landbouwgrond en een tuinhuis dat niet lijkt op een tuinhuis. Gebouwd met dezelfde tegels als het terras.

Intussen kregen ze de internationale pers over de vloer. En tijdens Mijn Huis, Mijn Architect, een opendeurdag voor architecturale gebouwen, was het over de koppen lopen op de Kontichse verkaveling. Heuse wachtrijen om binnen te mogen. Iedereen kent de benaming ‘moderne architectuur’, maar wat houdt het voor Leen en Thomas in ? “De materialen zijn anders. Lichter. Grote raampartijen en een strakke belijning.” Ook dat lijnenspel trok DMOA in dit huis in het extreme door. “Tot en met de plaatsing van de lamp in de living.”

Info : www.dmoa.be

DOOR VEERLE HELSEN & FOTO’S LUC ROYMANS

“Als het heel fel waait, bewegen de stalen lamellen in de tuin mee met de wind, en als de zon fel schijnt, gloeien ze als het ware op”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content