Een vergeten natuurgebied op een steenworp van metropool Berlijn. Waar in de vele meren nog bevers huizen. Een strak houten weekendverblijf weerspiegelt hier de rust en de eenvoud van het vissersleven aan de waterkant.

Mecklenburg-Vorpommern en Brandenburg zijn twee van de mooiste en ‘natuurlijkste’ provincies van Duitsland. Een combinatie van de stranden aan de mondaine Oostzeekust, met het eiland Rügen als perfecte vakantielocatie, en iets zuidelijker de uitgestrekte merengebieden boven Berlijn. Lange tijd maakten ze deel uit van Oost-Duitsland en keek niemand ernaar om. Ze werden beschouwd als achterland. Na de val van de Muur in 1989 en de internationale opmars van Berlijn kwamen deze gebieden, op nauwelijks een uur rijden van de hoofdstad, weer in de kijker. Enerzijds zijn ze ruw en een tikkeltje onherbergzaam, met een ongekende flora en fauna, anderzijds liefelijk en intiem, een combinatie van bosgebieden, heide en immense meren, die gevormd werden door de terugtrekkende ijskappen in de laatste ijstijd.

In Althüttendorf lieten Reinhard Binder en Annette Michael aan de rand van de Grimnitzsee een houten weekendhuis bouwen, waar ze samen met hun kinderen Marie en Moritz op zaterdag en zondag vissen, spelen, relaxen, lezen en wandelen. Om maandag weer vol energie in Berlijn aan te kunnen treden. De rit rond het ovale meer, met een oppervlakte van zo’n acht vierkante kilometer, is fenomenaal. Een verstilde sfeer met vergrijsde vissershuisjes en houten aanlegsteigers. Elk geluid wordt over het gladde oppervlak de verte in gedragen. Zo ook het waarschuwingssignaal van de vele bevers hier in de buurt. Ze slaan met hun staart op het water om hun soortgenoten voor onze komst te waarschuwen. Langs de oever zien we hoopjes sprokkelhout en omgevallen bomen waarvan de schors afgeschild is. Dit is het teken dat de bevers hier dicht in de buurt ook hun burcht hebben gebouwd.

En dan staan we er ineens voor : een grote houten box met een puntdak, een totaal gesloten geometrisch volume met aan de buitenkant in zwart de woorden white, black, red, blue, green, white, gold en yellow geschilderd. Dit moet de ‘burcht’ zijn van Reinhard en Annette, vanwaar je door de grote ramen een weids uitzicht hebt over het meer. Reinhard werkt als creative director op een internationaal communicatie- en marketingbureau met vestigingen in Berlijn, München en Moskou. Annette heeft bij dezelfde firma de functie van pr-adviseur. Drukke banen dus gecombineerd met werkweken waarin het gezinsleven niet die kwalitatieve aandacht krijgt die het verdient. En dus gingen ze op zoek naar een weekendverblijf.

“Eigenlijk hadden we een vakantiewoning aan de Italiaanse Rivièra op het oog, in de buurt van Cinque Terre”, begint Annette. “Maar uiteindelijk zijn we dichter in de buurt gebleven : zo’n zeventig kilometer van Berlijn, nog geen uur rijden. Voor een kort weekend is het toch beter om niet te hoeven vliegen, zeker met kinderen. Vrijdagmiddag vertrekken we onmiddellijk als de school uit is, net voor alle files. Als het meezit, dan kunnen Reinhard en Moritz nog net met onze kleine boot het meer op om een vis te vangen, een snoekbaars of een karper. Gecombineerd met een heerlijke groene salade genieten we dan met ons vieren van een mooie zonsondergang op ons houten terras, uitkijkend over het water. Dat verveelt nooit, omdat het weer en de natuur hier altijd in beweging zijn.”

Focus op het groen

In hun achtertuin ligt dan ook het unieke natuurlandschap Schorfheide-Chorin, dat inmiddels door de Unesco tot biosfeerreservaat is uitgeroepen. Kwaliteit en rust worden hier zodoende constant bewaakt. Het mag uniek heten dat de Berlijners hier nog een vrij plekje konden bemachtigen. Op internet werd de locatie aangeboden met daarop een oude schuur. Het volume moest volgens de bouwverordening gehandhaafd blijven, er was een strikt nieuwbouwverbod in de buurt. “Helaas konden we de schuur niet hergebruiken omdat ze te in te slechte staat was”, aldus Reinhard. “Uiteindelijk kregen we wel toestemming voor een identiek volume met eenzelfde houten afwerking. Allereerst hebben we een goed architectenbureau gevonden dat een mooi, praktisch en functioneel familiehuis kon realiseren dat aan onze wensen voldeed. Maar belangrijker was nog dat dat allemaal in harmonie met de omgeving gebeurde. Uiteindelijk zijn de architecten Johannes Modersohn en Antje Freiesleben uit Berlijn met dit schitterende ontwerp gekomen. Een nogal geometrisch houten blok, behoorlijk gesloten, dat op een verhoogd plateau net boven de oevers van het meer ‘zweeft’.” Annette : “Uit de oude archieven bleek dat in de eerste nederzettingen hier in de twaalfde eeuw de huizen ook op palen werden gebouwd. Dus er zitten hier historische roots in het huis verwerkt zonder dat we het wisten.”

Reinhard: “Onze architecten hebben het huis als een soort camera obscura opgebouwd. Aan drie kanten is in de buitenwand een grote opening bedacht. Die vangt de mooie natuur in beelden, focust op het omringende landschap en de bijbehorende kleurenpracht. Je kunt het totale huis eigenlijk beschrijven als een platte doos met een puntdak, omgeven door een ommuurd terras dat het huis als een U omsluit. Door middel van drie houten schuifdeuren in de terraswand kun je het ‘binnenterrein’ betreden. Middenin staat het eigenlijke huis, met overal grote ramen, helder of ondoorzichtig, naargelang de behoefte aan privacy en uitzicht. Ze kunnen helemaal geopend worden zodat binnen en buiten in elkaars verlengde liggen.”

“Het interieur is simpel gehouden, ideaal voor een weekendhuis. Er staat een kern in het midden, zwart geschilderd, met daarin ruimten als de badkamer en de berging. Dit blok scheidt ook de leefruimte van de slaap- en gastenkamers aan de voorkant. Boven op het blok is er nog een entresol gemaakt waar we een werkplek voor ons en de kinderen hebben, samen met ons eigen bed. Inmiddels is de buitenkant van ons huis behoorlijk vergrijsd, maar dit past perfect in deze omgeving. Het lijkt net een oud vissershuisje.”

Vanwaar die ‘kleurige’ termen die aan de buitenkant zijn geschilderd ? Reinhard : “Elke zijde van het huis opent zich naar een bepaalde kleurenwereld. Blue staat voor het water, het meer, de wolkenlucht. Green staat gelijk aan de natuur die ons omringt, de bossen en de groene vegetatie. Yellow is de kant van de zonsopgang en black slaat op de zwarte auto die ons altijd vanuit Berlijn hierheen brengt”, grapt hij. En chrome vragen we ons af, waar staat dat voor ? “Dat is geschilderd op de zwarte kern, dat is het middelpunt van alles en de spiegel van al deze sfeerbeelden.”

Door Marc Heldens I Foto’s Mark Seelen